I-5
| |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent |
Zakłady Lotnicze Sokół |
| Konstruktor | |
| Typ | |
| Konstrukcja |
dwupłat o konstrukcji mieszanej ze stałym podwoziem |
| Załoga |
1 |
| Historia | |
| Data oblotu | |
| Lata produkcji | |
| Wycofanie ze służby | |
| Liczba egz. |
803 |
| Dane techniczne | |
| Napęd |
9-cylindrowy silnik gwiazdowy |
| Moc | |
| Wymiary | |
| Rozpiętość |
10,24 m |
| Długość |
6,78 m |
| Powierzchnia nośna |
21,3 m² |
| Masa | |
| Własna |
934 kg |
| Startowa |
1355 kg |
| Osiągi | |
| Prędkość maks. |
na poziomie morza: 278 km/h |
| Pułap |
7 500 m |
| Zasięg |
660 km |
| Dane operacyjne | |
| Uzbrojenie | |
| 2 × karabin maszynowy PW-1 kal. 7,62 mm 2× 20 kg bomb | |
| Użytkownicy | |
| ZSRR | |
| Rzuty | |
| |
I-5 (ros. И-5) − radziecki, jednosilnikowy, dwupłatowy samolot myśliwski. W latach 1933−1936 podstawowy myśliwiec ZSRR. Od 1931 do 1934 roku, łącznie z prototypami, wyprodukowano 803 maszyny tego typu.
Projekt
Samolot został zaprojektowany przez Nikołaja Polikarpowa we współpracy z Dymitrem Grigorowiczem na podstawie projektu I-6 (И-6). Doświadczalny I powstał w trzech wariantach. Pierwszy prototyp BT-11 oblatano 29 kwietnia 1930 roku. Następne prototypy różniły się od poprzedników silnikiem. Pierwszy miał brytyjski silnik Bristol Jupiter VII, drugi - Bristol Jupiter VI, a trzeci wyposażony był w radziecki silnik M-15 (2-М15). Dwa pierwsze prototypy miały swoje nazwy - odpowiednio - Клим Ворошилов (Kliment Woroszyłow) i Подарок XVI партсъезду (Dar dla XVI Zjazdu Partii). Trzeci projekt, prócz jednostki napędowej, miał inną osłonę silnika, całkowicie zakrywającą cylindry. Pierwszy lot trzeciego prototypu odbył się 1 lipca. Żaden z samolotów koncepcyjnych nie miał owiewek kół, które zostały wprowadzone podczas produkcji seryjnej. Od sierpnia do września 1930 roku wyprodukowano małą serię 7 maszyn na potrzeby wojska.
Produkcja seryjna
Produkcja I-5 rozpoczęła się dopiero pod koniec 1931 roku w zakładzie nr 21 w Niżnym Nowogrodzie. Silnik M-15 montowany w trzecim prototypie, jeszcze przed wejściem do produkcji seryjnej zamieniono na M-22 o mocy 480 KM. Głównym uzbrojeniem samolotu były 2 karabiny maszynowe PW-1 z zapasem 1200 naboi. Oprócz tego maszyna mogła zabrać maksymalnie 40 kg bomb. 10 samolotów otrzymało 4 karabiny PW-1 z zapasem 1000 pocisków na karabin.
Konstrukcja
Samolot był jednomiejscowym dwupłatem ze stałym podwoziem i niewielkim kółkiem ogonowym. Konstrukcja maszyny była mieszana. Kadłub i rama silnika wykonane były z kratownicy ze spawanych rury stalowych. Podłużnice ramy wykonano z duraluminium, całość pokryto płótnem. Górne skrzydło składało się z trzech części: wewnętrznej duraluminiowej i zewnętrznych drewnianych. Dolne skrzydło było całkowicie drewniane. Łącznikiem były duraluminiowe kolumny w kształcie litery N. Klapy i lotki miały szkielet metalowy, opięty płótnem.
Wykorzystanie w walce
I-5 wycofano z wyposażenia Radzieckich Sił Powietrznych w 1939 roku. Po zakończeniu służby, wiele maszyn tego typu przeniesiono do lokalnych aeroklubów.
W 1941 roku, z powodu dużych strat w czasie operacji Barbarossa lotnictwo ZSRR przywracało do służby starsze typy maszyn. Również I-5 wróciło do lotów bojowych jako samoloty szturmowe i nocne bombowce. Przestarzałe samoloty szkolne naprędce uzbrajano i wysyłano na linię frontu. Wojna niemiecko-radziecka była pierwszym konfliktem, w którym I-5 zostały użyte bojowo.
Od października 1941 do stycznia 1942 roku samoloty znajdowały się na wyposażeniu 11 Pułku Lotniczego Floty Czarnomorskiej, stacjonującym na Krymie: w 2. Eskadrze Szturmowej 5 OA oraz w 604 i 605 Eskadrze Myśliwsko-Bombowej[1].
Inne wersje
- I-5 UTI-1 — I-5 przebudowany na samolot szkolno-treningowy. Kokpit przesunięto do przodu i dodano drugie miejsce wraz z urządzeniami sterowymi dla ucznia. W 1934 roku przebudowano tak około 20 samolotów wersji podstawowej.
- I-5 bis — planowany, ulepszony wariant I-5. Ze względu na kłopoty z badaniami technicznymi nie został wprowadzony do produkcji, jednak wiele usprawnień wprowadzono do standardowej wersji bez zmiany nazwy.
Przypisy
- ↑ «Авиамастер» (Aviamaster) 6/2001.
Bibliografia
- Paul Ede i Soph Moeng, The Encyclopedia of World Aircraft, ISBN 1-85605-705-4.
- Hans-Heiri Stapfer, Polikarpov Fighters in Action, Pt. 1, Carrollton, Tex.: Squadron/Signal Publications, 1995, ISBN 0-89747-343-4, OCLC 35229314.
Linki zewnętrzne
Zobacz też
Porównywalne samoloty
| Samoloty myśliwskie | |
|---|---|
| Samoloty bombowe | |
| Samoloty szturmowe | |
| Samoloty szkolne i treningowe | |
| Samoloty i szybowce transportowe | |
| Samoloty rozpoznawcze i łącznikowe | |
| Konstrukcje prototypowe i doświadczalne |
