Isa Munajew

Isa Munajew

Iиса Ахьядий Мунаев
Иса Ахьядович Мунаев

generał brygady
Data i miejsce urodzenia	20 grudnia 1965 Jandi
Data i miejsce śmierci	1 lutego 2015 Debalcewo
Przebieg służby
Lata służby	1983–1985 1991–2004 2014–2015
Siły zbrojne	Armia Radziecka Siły Zbrojne Czeczeńskiej Republiki Iczkerii Siły Zbrojne Ukrainy
Stanowiska	dowódca: 1. szturmowego batalionu im. Łemi Munajewa, południowo-zachodniego sektora obrony Sił Zbrojnych CzRI i batalionu im. Dżochara Dudajewa (2014–2015), komendant Groznego (1999–2000)
Główne wojny i bitwy	I wojna czeczeńska, II wojna czeczeńska, wojna w Donbasie †
Odznaczenia

Isa Achjadowicz Munajew (czecz. Iиса Ахьядий Мунаев, ros. Иса Ахьядович Мунаев; ur. 20 grudnia 1965 w Jandi, zm. 1 lutego 2015 w Debalcewie) – czeczeński dowódca wojskowy, uczestnik I i II wojny czeczeńskiej po stronie Czeczeńskiej Republiki Iczkerii. Dowódca ochotniczego batalionu im. Dżochara Dudajewa w wojnie w Donbasie.

Isa Munajew urodził się 20 grudnia 1965 roku w miejscowości Jandi w rejonie aczchoj-martanowskim w Czeczeńsko-Inguskiej ASRR^[a][1].

W latach 1983–1985 odbywał obowiązkową służbę wojskową w Armii Radzieckiej. Podczas I wojny czeczeńskiej był dowódcą 1. szturmowego batalionu im. Łemi Munajewa^[1]. Brał udział w pierwszej bitwie o Grozny^[2]. Po zakończeniu wojny był komendantem milicji rejonu zawodskiego w Groznym^[1].

W II wojnie czeczeńskiej został wyznaczony przez prezydenta Czeczeńskiej Republiki Iczkerii, Asłana Maschadowa, na komendanta Groznego (1999–2000)^[1][3][4]. Zasłynął ze stosowania taktyki partyzantki miejskiej^[2]. 4 października 2000 roku Konstantin Makiejew, asystent rzecznika rosyjskiego rządu Siergieja Jastrżembskiego, poinformował o zabiciu dzień wcześniej Munajewa^[b][2]. Miał on rzekomo wraz z grupą bojowników usiłować wysadzić wojskową ciężarówkę^[6] lub samochód milicyjny^[7].

Po zajęciu Groznego przez rosyjską armię wycofał się w góry i został dowódcą frontu południowo-zachodniego^[8]. Z Czeczenii wyjechał, gdy został ciężko ranny^[c]. Był leczony w Gruzji, a następnie w tureckim Stambule^[9]. Od 2009 roku mieszkał w Danii, gdzie razem z rodziną otrzymał azyl polityczny i obywatelstwo^[2]. W tym czasie założył organizację „Wolny Kaukaz”^[1].

Po Euromajdanie i rewolucji na Ukrainie ruch „Wolny Kaukaz” wsparł nowe władze w Kijowie. W marcu 2014 roku został utworzony batalion im. Dżochara Dudajewa, na którego czele stanął Isa Munajew^[1][10].

4 grudnia 2014 roku w Groznym doszło do ataku(inne języki) przeprowadzonego przez bojowników Emiratu Kaukaskiego. Przywódca Republiki Czeczenii, Ramzan Kadyrow zarządził zatrzymanie i przekazanie do Czeczenii trzech posłów Rady Najwyższej Ukrainy, którzy poparli atak, Jurija Berezę, Andrija Łewusa(inne języki) i Ihora Mosijczuka(inne języki)^[11]. Kadyrow nakazał sprowadzić do Czeczenii także Isę Munajewa, którego nazwał przestępcą^[1].

1 lutego 2015 roku dowódca Batalionu „Donbas”, Semen Semenczenko, podał informację o śmierci Munajewa w bitwie o Debalcewo^[1]. Przeciwny Munajewowi Ramzan Kadyrow napisał, że jego zabójstwo zostało zorganizowane przez Aminę Okujewą i Adama Osmajewa na zlecenie Służby Bezpieczeństwa Ukrainy oraz Centralnej Agencji Wywiadowczej Stanów Zjednoczonych. Przywódca Czeczenii nazwał Munajewa „pijakiem niezdolnym do walki”^[1].

Według uczestników bitwy batalion im. Dżochara Dudajewa dokonywał działań polegających na szybkim ataku, a następnie wycofaniu się z pola. Taktyka ta była stosowana wcześniej podczas wojen czeczeńskich^[12]. Po wycofaniu się separatyści dokonali ostrzału pozycji ukraińskich za pomocą moździerza. Odłamki raniły śmiertelnie Munajewa w szyję, wątrobę i serce. Ciało zostało ukryte do czasu zakończenia walk^[12].

Zgodnie z życzeniem Isa Munajew został pochowany na Ukrainie, w mieście Dniepr^[8][13]. Pogrzeb miał miejsce 8 lutego. Na prośbę krewnych odbył się w wąskim gronie osób i zgodnie z muzułmańskimi obrzędami^[12][14].

10 lutego 2015 roku posłowie Samopomocy złożyli wniosek do Rady Miasta Kijowa o przemianowanie Prospektu Powitrofłotskiego(inne języki) na Prospekt Isy Munajewa. Przy ulicy tej znajdowała się ambasada Federacji Rosyjskiej na Ukrainie^[14]. 19 maja 2016 roku władze obwodu dniepropetrowskiego zdecydowały o przemianowaniu ulicy Krasnodońskiej w Dnieprze na ulicę Isy Munajewa^[8].

Isa Munajew w czerwcu 2014 roku oskarżył Rosję o dokonanie ludobójstwa Czeczenów w czasie dwóch wojen czeczeńskich^[1]. W odpowiedzi na to Ramzan Kadyrow wyraził gotowość wysłania do Donbasu czeczeńskich ochotników mających go zlikwidować^[9]. W październiku 2014 roku przyznał, że przybył na Ukrainę w celu jej obrony przed „wrogiem, kremlowską Rosją”^[15]. Stwierdził też, że spłaca dług za udzieloną w poprzednich latach pomoc Czeczeńskiej Republice Iczkerii przez Ukraińców^[9][16]. Dostrzegł pewne podobieństwa między sytuacją na Ukrainie w 2014 roku i w Czeczenii w 1994 roku^[17]. Zdecydowanie potępił działania „kadyrowców” uznając ich za zdrajców^[16]. Według Aminy Okujewej Munajew zamierzał złożyć wniosek o uzyskanie obywatelstwa ukraińskiego^[14].

Munajew powiedział o sobie, że jest osobistym wrogiem Władimira Putina^[15]. Batalion im. Dżochara Dudajewa uznał za walczący o Czeczeńską Republikę Iczkerii i Ukrainę, odcinając się od fundamentalizmu islamskiego^[18]. 23 października 2014 roku na konferencji prasowej poparł kandydaturę Aminy Okujewej do Rady Najwyższej Ukrainy^[1]. Według Majrbeka Waczagajewa(inne języki) Munajew był poważnym i surowym człowiekiem, który nie lubił żartować^[9].

• Order Honoru Narodu^[8]
• Bohater Narodu^[8]
• Obrońca Ojczyzny^[8]
• Obrońca miasta Groznego^[8]
• Order „Narodowy Bohater Ukrainy” (4 czerwca 2015; pośmiertnie)^[8]