Iszkołdź

Iszkołdź
Ішкальдзь
Ilustracja
Kościół pw. Trójcy Przenajświętszej z ok. 1472
Państwo

 Białoruś

Obwód

 brzeski

Rejon

baranowicki

Populacja (2009)
• liczba ludności


172[1]

Kod pocztowy

225365

Położenie na mapie obwodu brzeskiego
Mapa konturowa obwodu brzeskiego, blisko górnej krawiędzi po prawej znajduje się punkt z opisem „Iszkołdź”
Położenie na mapie Białorusi
Mapa konturowa Białorusi, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Iszkołdź”
Ziemia53°20′06″N 26°21′52″E/53,335000 26,364444

Iszkołdź (biał. Ішкалдзь, Iszkałdź) – wieś, dawne miasto na Białorusi w rejonie baranowickim obwodu brzeskiego, położona nad rzeką Uszą, około 50 km na południowy zachód od Nowogródka, 40 km od Baranowicz, na zachód od drogi Baranowicze - Stołpce.

Prywatne miasto szlacheckie położone było w końcu XVIII wieku w powiecie nowogródzkim województwa nowogródzkiego[2].

Historia

Wieś należała w XV wieku do rodu Niemirowiczów. Przed 1472 starosta witebski i smoleński Mikołaj Niemirowicz wybudował tu murowany kościół św. Trójcy, jeden z najstarszych kościołów murowanych w Wielkim Księstwie Litewskim i obecnie najstarszy na terenie Białorusi.

Wieś przeszła do rodziny Illiniczów, później Radziwiłłów. W 1579 roku miejscowość otrzymała prawa miejskie za panowania króla Stefana Batorego i w 1598 roku wymieniany był tu rynek, dwie ulice i 70 budynków. W 1793 roku po II rozbiorze Rzeczypospolitej na terytorium Imperium Rosyjskiego. W XIX wieku należał do rodziny Wittgensteinów. W okresie II Rzeczypospolitej miejscowość znalazła się w powiecie baranowickim województwa nowogródzkiego z około 700 mieszkańcami.

W 1939 roku miejscowość znalazła się na terenie Białoruskiej SRR, a od 1991 roku niepodległej Białorusi.

Pomniki

W pobliżu kościoła Trójcy Przenajświętszej znajduje się symboliczny grób Wincentego Łotarewicza, proboszcza parafii katolickiej w Iszkołdzi. Był on aresztowany w 1919 roku przez bolszewików, uwięziony w Mirze, rozstrzelany 19 marca tego samego roku i pochowany w nieznanym miejscu. Symboliczną mogiłę parafianie wznieśli na początku lat 20. XX wieku. Nagrobek ma formę czarnego granitowego kamienia zwieńczonego krzyżem łacińskim. Znajduje się na nim napis: Ksiądz Wincenty Łotarewicz/Żył lat 38. Zamordowany przez wrogów Kościoła 19 marca 1919 roku w zamku Mirskim[3].

Galeria

Przypisy

  1. Liczby ludności miejscowości obwodu brzeskiego na podstawie spisu ludności wg stanu na dzień 14 października 2009 roku. (ros.).
  2. Вялікі гістарычны атлас Беларусі Т.2, Mińsk 2013, s. 99.
  3. Ronny Heidenreich: Zachodniaja Biełaruś. Bresckaja wobłasć. W: Miescy pamiaci achwiarau kamunizmu u Biełarusi. s. 132.

Bibliografia

Linki zewnętrzne