Iwonka Surwiłła
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Przewodnicząca Rady Białoruskiej Republiki Ludowej na uchodźstwie | |
| Okres |
od 31 sierpnia 1997 |
| Poprzednik | |
| |
| Odznaczenia | |
  
| |
Iwonka Surwiłła, z d. Szymaniec (biał. Івонка Сурвілла, у д. Шыманец; ur. 11 kwietnia 1936 w Stołpcach) – zamieszkująca w Stanach Zjednoczonych białoruska polityk emigracyjna, od 1997 przewodnicząca Rady Białoruskiej Republiki Ludowej, formalnie głowa państwa białoruskiego na uchodźstwie.
Życiorys
Urodzona na Nowogródczyźnie jako Iwonka Szymaniec, wychowała się we Francji. Studiowała sztukę w Paryżu i uzyskała dyplom w dziedzinie języków współczesnych na Sorbonie. Poślubiwszy w 1959 białoruskiego działacza emigracyjnego Janka Surwiłłę przeprowadziła się do Madrytu, gdzie zajmowała się pracą dziennikarską oraz nauczała języka francuskiego w tamtejszym Instytucie Francuskim. W 1969 przeniosła się do Kanady, gdzie pracowała jako tłumaczka aż do emerytury w 1996.
Wraz z mężem Jankiem Surwiłłą udzielała się aktywnie w życiu białoruskiej społeczności emigracyjnej. W 1974 wybrano ją na prezesa Białoruskiego Instytutu Nauki i Sztuki w Ottawie, którą to funkcję sprawowała do 1984. Po katastrofie czarnobylskiej zaangażowała się w pomoc na rzecz jej ofiar. Wraz z mężem i przyjaciółmi założyła Kanadyjski Fundusz Pomocy dla Ofiar Czarnobyla na Białorusi (CRFCVB), wysyłając leki i zapraszając białoruskie dzieci na wakacje w Kanadzie.
W 1997 wybrano ją na przewodniczącą Rady Białoruskiej Republiki Ludowej na Uchodźstwie – kontynuatorki Białoruskiej Republiki Ludowej z 1918. W kwietniu 2010 uzyskała reelekcję na ten urząd[1].
Odznaczenia
- Medal Diamentowego Jubileuszu Królowej Elżbiety II – Kanada, 2013[2]
- Krzyż Odrodzenia Białorusi – Zjednoczony Gabinet Przejściowy Białorusi, 2024[3][4]
- Medal Franciszka Skaryny – Zjednoczony Gabinet Przejściowy Białorusi, 2024[5]
Przypisy
- ↑ Івонка Сурвіла пераабраная старшынёй Рады БНР [online], svaboda.org, 19 kwietnia 2010 [dostęp 2020-09-22] (biał.).
- ↑ Івонка Сурвіла атрымала медаль каралевы Элізабэт ІІ [online], Europejskie Radio dla Białorusi, 9 maja 2013 [dostęp 2020-09-22] (biał.).
- ↑ Святлана Ціханоўская сустрэлася з Івонкай Сурвілай. racyja.com, 15 kwietnia 2024. [dostęp 2025-01-12]. (biał.).
- ↑ Святлана Ціханоўская сустрэлася са старшынёй Рады БНР Івонкай Сурвілай і ўручыла ёй Крыж Адраджэння. nashaniva.com, 15 kwietnia 2024. [dostęp 2025-01-12]. (biał.).
- ↑ АПК узнагародзіў Вячорку, Някляева, Смулкову, Сурвілу, Шупу і іншых за ўнёсак у захаваньне і папулярызацыю беларускай мовы. svaboda.org, 21 lutego 2024. [dostęp 2025-01-12]. (biał.).
Bibliografia
- Nota biograficzna na stronie Rady Białoruskiej Republiki Ludowej na Uchodźstwie. radabnr.org. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-24)]. (ang.)
| Jednorazowe |
|
|---|---|
| Coroczne | |
| Organizacje | |
| Liderzy |
