Język orocki
| Obszar | |||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących |
1200 (2009) (w 1990: 12 biegłych użytkowników) | ||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
| |||
| Status oficjalny | |||
| Ethnologue | 8a umierający↗ | ||
| Kody języka | |||
| ISO 639-3 | orh | ||
| IETF | orh | ||
| Glottolog | oroq1238 | ||
| Ethnologue | orh | ||
| SIL | orh | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Język orocki – poważnie zagrożony wyginięciem (wg Ethnologue prawie wymarły) język z rodziny tunguskiej, z grupy północnej, używany głównie w chińskiej prowincji Heilongjiang[1]. Brak pisma.
Dialekty
- kumarczeński
- oroczeński
- selpeczeński
- birarczeński
- gankui – dialekt Mongolii Wewnętrznej
Przypisy
- ↑ M. Paul Lewis, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Oroqen, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 18, Dallas: SIL International, 2015 [dostęp 2020-03-09] [zarchiwizowane z adresu 2015-04-12] (ang.).