Jewdokija Raczkiewicz

Jewdokija Raczkiewicz (Andrijczuk)
Евдокия Рачкевич (Андрийчук)
podpułkownik lotnictwa podpułkownik lotnictwa
Data i miejsce urodzenia

22 grudnia 1907
Naddniestrianskoje, obwód winnicki

Data i miejsce śmierci

7 stycznia 1975
Moskwa

Przebieg służby
Lata służby

1932–1945, 1951–1956

Siły zbrojne

Armia Czerwona,
Wojskowe Siły Powietrzne

Jednostki

46 Gwardyjski Pułk Nocnych Bombowców

Stanowiska

zastępca dowódcy pułku ds. politycznych

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa

Odznaczenia
Order Czerwonego Sztandaru Order Wojny Ojczyźnianej I klasy Order Czerwonej Gwiazdy Medal „Za zasługi bojowe” Medal jubileuszowy „W upamiętnieniu 100-lecia urodzin Władimira Iljicza Lenina” Medal „Za Zwycięstwo nad Niemcami w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941-1945” Medal „Za obronę Kaukazu” Medal „Za wyzwolenie Warszawy” Medal „Za zdobycie Berlina” Medal „Weteran pracy” Medal jubileuszowy „Dwudziestolecia zwycięstwa w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945” Medal jubileuszowy „30 lat Armii Radzieckiej i Floty” Medal jubileuszowy „50 lat Sił Zbrojnych ZSRR”

Jewdokija Jakowlewna Raczkiewicz z d. Andrijczuk (ros. Евдокия Яковлевна Рачкевич (Андрийчук), ur. 9 grudnia?/22 grudnia 1907 we wsi Naddniestrianskoje w guberni podolskiej, zm. 7 stycznia 1975 w Moskwie) – zastępca dowódcy 46 gwardyjskiego pułku nocnych bombowców ds. politycznych, podpułkownik lotnictwa Wojskowych Sił Powietrznych ZSRR.

Życiorys

W 1919 skończyła 4 klasy, od 1922 służyła w oddziale pogranicznym w Kamieńcu Podolskim, w 1926 została przyjęta do WKP(b). Po ukończeniu w 1928 kursów prawniczych pracowała jako sędzia ludowy, później jako zastępca prokuratora komendantury w Żytomierzu, w 1931 wyszła za mąż za komisarza pułku Pawła Raczkiewicza i przyjęła jego nazwisko.

Od 1932 służyła w Armii Czerwonej, w 1934 była instruktorem wydziału politycznego dywizji, w 1937 ukończyła Wojskową Akademię Polityczną im. W.I. Lenina i została wykładowcą w leningradzkiej wojskowej szkole łączności.

Od 16 lipca do 28 września 1941 była komisarzem szpitala polowego na Froncie Zachodnim, później komisarzem grupy lotniczej nr 122 dowodzonej przez Marinę Raskową, 6 lutego 1942 została komisarzem i później zastępcą dowódcy ds. politycznych 46 gwardyjskiego pułku nocnych bombowców. Ukończyła przyśpieszone kursy przysposobienia nawigatorów, podczas działań frontowych wykonała 36 lotów bojowych, bombardując siłę żywą i technikę wroga. Po wojnie została zdemobilizowana, 1951–1956 była instruktorem wydziału politycznego Grupy Wojsk Radzieckich w Niemczech, w 1956 zwolniona ze służby w stopniu pułkownika.

Odznaczenia

Bibliografia