Jewgienij Swiesznikow
 Jewgienij Swiesznikow, Turyn 2006 | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data śmierci | |
| Obywatelstwo | |
| Tytuł szachowy |
arcymistrz (1977) |
| a | b | c | d | e | f | g | h | ||
| 8 |              | 8 | |||||||
| 7 | 7 | ||||||||
| 6 | 6 | ||||||||
| 5 | 5 | ||||||||
| 4 | 4 | ||||||||
| 3 | 3 | ||||||||
| 2 | 2 | ||||||||
| 1 | 1 | ||||||||
| a | b | c | d | e | f | g | h | ||
Jewgienij Swiesznikow, łot. Jevgēņijs Svešņikovs, ros. Евгений Элинович Свешников (ur. 11 lutego 1950 w Czelabińsku, zm. 18 sierpnia 2021[1]) – rosyjski szachista i trener szachowy (FIDE Senior Trainer od 2013), reprezentant Łotwy od 2002, arcymistrz od 1977 roku.
Kariera szachowa
Pierwsze międzynarodowe sukcesy zaczął odnosić w drugiej połowie lat 80., dzieląc I m. (wraz z Lwem Poługajewskim) w Soczi (1976) oraz zwyciężając w Hawrze (1977) i Cienfuegos (1979, memoriał Jose Raula Capablanki). Również w 1979 podzielił II m. (za Florinem Grheorghiu, a wraz z Jefimem Gellerem) w Nowym Sadzie. W 1981 podzielił I m. w mistrzostwach Moskwy. W 1983 podzielił I m. (wraz z Anatolijem Wajserem) w Soczi, natomiast na przełomie 1984 i 1985 roku triumfował w Hastings. W 1985 ponownie zwyciężył w Soczi. W 1992 podzielił II m. w otwartym turnieju w Gausdal, w 1994 r. zwyciężył w Cappelle-la-Grande (wspólnie z Anthony Milesem i Markiem Hebdenem), natomiast w 1996 zajął I-II m. (wraz ze Zdenko Kožulem) w Lublanie. W 2004 podzielił I m. w Czelabińsku. W 2005 podzielił II m. w mistrzostwach Łotwy w Rydze, zaś rok później podzielił I m. na turnieju open w Predeal. W 2008 r. odniósł kolejne sukcesy, samodzielnie zwyciężając w openie w Bledzie oraz dzieląc I m. (wspólnie z Arkadijem Rotsteinem) w Altavilla Milicia.
Odnosił również sukcesy w kategorii weteranów (zawodników pow. 60. roku życia), w 2012 r. zdobywając w mieście Kamena Wurla brązowy medal mistrzostw świata, natomiast w 2013 r. w Płowdiwie – srebrny medal mistrzostw Europy. W 2015 r. zdobył tytuł mistrza Rosji weteranów[2].
W latach 2004–2008 trzykrotnie reprezentował Łotwę na szachowych olimpiadach[3]. W roku 1977 wystąpił w barwach Związku Radzieckiego na rozegranych w Moskwie drużynowych mistrzostwach Europy, zdobywając dwa złote medale (wraz z drużyną oraz za najlepszy wynik indywidualny na VIII szachownicy)[4].
Wniósł bardzo duży wkład w rozwój teorii debiutów szachowych. Nazwisko Swiesznikowa nosi jeden z najpopularniejszych wariantów w obronie sycylijskiej, powstający po posunięciach:
Posunięcie 5...e5 po raz pierwszy zagrał Emanuel Lasker w roku 1910 w meczu o mistrzostwo świata przeciwko Carlowi Schlechterowi. System przez wiele lat uznawany był za niepoprawny, dopiero analizy Swiesznikowa i Giennadija Timoszczenki w latach 70. odkryły nowe możliwości dobrej i aktywnej gry dla czarnych. Aktualnie wariant ten jest z powodzeniem stosowany przez najwybitniejszych szachistów świata, m.in. Władimira Kramnika, Weselina Topałowa, Borysa Gelfanda czy Michaela Adamsa. Poza tym systemem, Swiesznikow miał również duży wkład w rozwój wariantu Ałapina w obronie sycylijskiej oraz wariantu zamkniętego w obronie francuskiej.
Najwyższy ranking w karierze osiągnął 1 stycznia 1994 r., z wynikiem 2610 punktów dzielił wówczas 37-44. miejsce na światowej liście FIDE, jednocześnie dzieląc 9-11. miejsce wśród rosyjskich szachistów[5].
Przypisy
- ↑ Ушел из жизни Евгений Эллинович Свешников (1950-2021). ruchess.ru, 18 sierpnia 2021. [dostęp 2021-08-18]. (ros.).
- ↑ Evgeny Sveshnikov and Natalia Ruchieva won the Russian Seniors.
- ↑ OlimpBase. [dostęp 2009-08-20].
- ↑ OlimpBase. [dostęp 2009-08-20].
- ↑ FIDE rating history :: Sveshnikov, Evgeny.
Bibliografia
- ChessBase Megabase 2007
- Individual Calculations: Sveshnikov, Evgeny (ang.)
Linki zewnętrzne
- Jewgienij Swiesznikow – wybrane partie szachowe (ang.)
- Evgeny Sveshnikov turns sixty (ang.)