Jo’aw Galant
 Jo’aw Galant (2023) | |
| Data i miejsce urodzenia |
8 listopada 1958 |
|---|---|
| Poseł do Knesetu | |
| Okres |
od 2015 |
| Przynależność polityczna | |
| Minister budownictwa | |
| Okres |
od 14 maja 2015 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Minister alii i integracji | |
| Okres |
od 9 stycznia 2019 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Minister edukacji | |
| Okres |
od 17 maja 2020 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Minister obrony | |
| Okres |
od 29 grudnia 2022 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
 Jo’aw Galant | |
 generał-major
| |
| Data i miejsce urodzenia |
1958 |
|---|---|
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1977–1982, 1984–2012 |
| Siły zbrojne | |
| Stanowiska |
szef departamentu obrony w gabinecie premiera Izraela |
| Główne wojny i bitwy | |
Jo’aw Galant (hebr. יואב גלנט, ang. Yoav Gallant; ur. 8 listopada 1958 w Jafie[1]) – izraelski wojskowy i polityk, dowódca sił izraelskich w regionie Dystryktu Południowego. Od 2015 poseł do Knesetu, minister budownictwa (2015–2019), minister alii i imigracji (2019–2020), minister edukacji (2020–2021), w latach 2022–2024 minister obrony Izraela[2].
21 listopada 2024 r. został objęty nakazem aresztowania przez Międzynarodowy Trybunał Karny w Hadze z oskarżenia o zbrodnie wojenne oraz zbrodnie przeciwko ludzkości[3][4].
Życiorys
Urodził się w Jafie w 1958 roku, w rodzinie polskich Żydów[5]. Jego matka ocalała z Holokaustu[1]. Posiada tytuł licencjata z ekonomii, który uzyskał na Uniwersytecie w Hajfie. W 1977 roku rozpoczął karierę wojskową wstępując do marynarki wojennej, służąc w jednostce operacyjnej Szejjetet 13[6]. Pod koniec lat 90. XX wieku, Galant przeniósł się do sił lądowych. Otrzymawszy stopień generała-majora (alluf, odpowiednik generała dywizji) został szefem departamentu obrony w gabinecie premiera Izraela.
Był szefem oddziałów izraelskich w Dystrykcie Południowym i jednym z dowódców operacji w Strefie Gazy, prowadzonej na przełomie 2008 i 2009. 22 sierpnia 2010 został mianowany szefem Sztabu Generalnego Sił Obronnych Izraela[7].
Kariera polityczna
W wyborach w 2015 został wybrany posłem z listy My Wszyscy. W rządzie Binjamina Netanjahu został ministrem budownictwa i mieszkalnictwa[8]. Pod koniec 2018 roku opuścił dotychczasowe ugrupowanie i przeszedł do Likudu. 2 stycznia 2019 zrezygnował z mandatu posła (zastąpił go Fentahun Sejum), przestał też pełnić funkcję ministra, którą objęła Jifat Szasza-Bitton. 9 stycznia na nowo wszedł w skład rządu, jako minister absorpcji imigrantów[9] – zastępując w ministerstwie samego premiera oraz, pełniącego obowiązki, Jariwa Lewina. W wyborach w kwietniu 2019 ponownie zdobył mandat poselski, z listy Likudu.
17 maja 2020 roku zaprzysiężony na ministra edukacji[10]. 13 czerwca 2021 w wyniku utworzenia nowego rządu, na stanowisku ministra zastąpiła go Jifat Szasza-Bitton[11]. 29 grudnia 2022 został ministrem obrony w kolejnym rządzie Binjamina Netanjahu[12].
Oskarżenia o zbrodnie wojenne
20 maja 2024 roku Prokurator Międzynarodowego Trybunału Karnego w Hadze (MTK) Karim Khan poinformował, że wniósł wniosek o nakazy aresztowania dla premiera Binjamina Netanjahu i ministra obrony Izraela Jo’awa Galanta, a także trzech przywódców Hamasu. Prokurator MTK zarzucił premierowi Izraela i ministrowi obrony zbrodnie popełnione w Strefie Gazy podczas wojny Izraela z Hamasem, m.in. posługiwanie się głodem jako metodą prowadzenia wojny, umyślne powodowanie wielkiego cierpienia czy kierowanie ataków na ludność cywilną[13][14]. 21 listopada 2024 Międzynarodowy Trybunał Karny wydał nakaz aresztowania Galanta, a także premiera Netanjahu i przywódcy Hamasu Muhammada Dajfa[15]. Jest oskarżony o zbrodnie przeciwko ludzkości i zbrodnie wojenne popełnione w okresie od co najmniej 8 października 2023 do co najmniej 20 maja 2024 tj. do dnia, w którym prokurator MTK złożył wnioski o wydanie nakazu aresztowania[4].
Życie prywatne
Jest żonaty, ma trójkę dzieci[8].
Przypisy
- ↑ a b Yoav Gallant | Israel, Biography, Likud, Family, & ICC Warrant | Britannica [online], www.britannica.com, 21 listopada 2024 [dostęp 2024-11-21] (ang.).
- ↑ Premier Izraela zdymisjonował ministra obrony [online], TVN24, 5 listopada 2024 [dostęp 2024-11-05] (pol.).
- ↑ Jerzy Adamiak, Jest nakaz aresztowania premiera Izraela Benjamina Netanjahu [online], www.pap.pl, 21 listopada 2024 [dostęp 2024-11-21] (pol.).
- ↑ a b Situation in the State of Palestine: ICC Pre-Trial Chamber I rejects the State of Israel’s challenges to jurisdiction and issues warrants of arrest for Benjamin Netanyahu and Yoav Gallant [online], Międzynarodowy Trybunał Karny, 21 listopada 2024 [dostęp 2024-11-21].
- ↑ Israel's Defence Minister Gallant: Netanyahu ally turned critic - Al-Monitor: The Middle Eastʼs leading independent news source since 2012 [online], www.al-monitor.com [dostęp 2024-11-21] (ang.).
- ↑ Who is Yoav Galant? [online], The Jerusalem Post | JPost.com [dostęp 2022-05-03] (ang.).
- ↑ Hanan Greenberg, 1st chief of staff from Naval Commando, „Ynetnews”, 22 sierpnia 2010 [dostęp 2022-05-03] (ang.).
- ↑ a b Yoav Galant [online], main.knesset.gov.il [dostęp 2022-05-03].
- ↑ Thirty-Fourth Government [online], main.knesset.gov.il [dostęp 2022-05-03].
- ↑ Kneset, Twenty-Third Knesset: Government 35 [online] [dostęp 2020-05-18].
- ↑ Thirty-Sixth Government [online], main.knesset.gov.il [dostęp 2022-05-02].
- ↑ Israel's new defence minister: Netanyahu loyalist, settlers' friend – Al-Monitor: Independent, trusted coverage of the Middle East [online], al-monitor.com, 29 grudnia 2022 [dostęp 2024-05-21] (ang.).
- ↑ Są wnioski o międzynarodowe nakazy aresztowania dla premiera Izraela i liderów Hamasu [online], rmf24.pl [dostęp 2024-05-20] (pol.).
- ↑ Statement of ICC Prosecutor Karim A.A. Khan KC: Applications for arrest warrants in the situation in the State of Palestine | International Criminal Court [online], web.archive.org, 20 maja 2024 [dostęp 2024-05-21] [zarchiwizowane z adresu 2024-05-20].
- ↑ ICC issues arrest warrants for Israel's Netanyahu, Gallant and Hamas leader [online], Reuters, 21 listopada 2024 [dostęp 2024-11-21].
Bibliografia
- Jo’aw Galant (ang.) – profil na stronie Knesetu.
- Biografia dowódcy. dover.idf.il. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-04-12)].
|
|
|
|