Ten artykuł należy dopracować:
Justin Gatlin po wygranej na MŚ w Helsinkach
Data i miejsce urodzenia
10 lutego 1982 Nowy Jork
Wzrost
185 cm
Dorobek medalowy
Justin Gatlin (ur. 10 lutego 1982 w Nowym Jorku ) – amerykański lekkoatleta , sprinter .
Szkic kariery
Zawodnik klubu w Raleigh , w Karolinie Północnej . Jesienią 2000 rozpoczął treningi na uniwersytecie Tennessee , początkowo jako obiecujący płotkarz na dystansie 110 m . Po dwóch latach należał już do czołówki sprinterów USA w biegu płaskim, a w 2004 na letnich igrzyskach olimpijskich w Atenach zdobył złoty medal w biegu na 100 m , w czasie 9,85 sekundy, pokonując Francisa Obikwelu z Portugalii i obrońcę tytułu, swojego rodaka Maurice’a Greene’a . Zdobył także brązowy medal w biegu na 200 m i srebrny w sztafecie 4 x 100 m .
Na mistrzostwach świata w Helsinkach w 2005 zdobył dwa złote medale w biegu na 100 m i 200 m, powtarzając wyczyn Maurice’a Greene’a z mistrzostw świata w Sewilli przed sześcioma laty, z kolei powtórzonego przez Tysona Gaya na następnych mistrzostwach świata w Osace w 2007 .
Podczas mityngu Super Grand Prix w Dosze 12 maja 2006 w Katarze wynikiem 9,77 wyrównał rekord świata w biegu na 100 m , osiągnięty przez Jamajczyka Asafy Powella w Atenach w dniu 14 czerwca 2005 roku. Początkowo myślano, że Gatlin pobił rekord (9.76), ale ku wielkiemu zdziwieniu lekkoatlety po pięciu dniach IAAF anulowało rekord.
Zwycięzca łącznej punktacji Diamentowej Ligi 2013 w biegu na 100 metrów[1] .
Doping i 4-letnie zawieszenie
22 kwietnia 2006 roku Gatlin został przyłapany na dopingu (wysoki poziom testosteronu ). Groziła mu dożywotnia dyskwalifikacja, jako że jest to jego drugi przypadek dopingu, ale ostatecznie Amerykańska Agencja Antydopingowa (USADA) ogłosiła 22 sierpnia 2006 , że został zdyskwalifikowany na 8 lat. Lżejsza kara była mitygowana jego współpracą z agencją, jak i czynnikami mitygującymi przy pierwszym przypadku dopingu, kiedy to wykryto w nim zabronioną substancję, którą podobno zażył w lekarstwie na ADHD (zespół nadpobudliwości psychoruchowej).
Jego rekord świata w biegu na 100 m został unieważniony. IAAF rozważało też anulowanie jego tytułów z sezonów 2004-2005.
Ostatecznie dostał 4 lata dyskwalifikacji. Powrócił w sezonie 2010.
Wyniki
Rok
Zawody
Miejsce
Konkurencja
Wynik
Pozycja
2003
Halowe mistrzostwa świata
Birmingham
Bieg na 60 m
6,46
2003
Światowy Finał IAAF
Monako
Bieg na 100 m
10,12
4.
2004
Igrzyska olimpijskie
Ateny
Bieg na 100 m
9,85
Bieg na 200 m
20,03
2005
Mistrzostwa świata
Helsinki
Bieg na 100 m
9,88
Bieg na 200 m
20,04
2005
Światowy Finał IAAF
Monako
Bieg na 200 m
20,25
4.
2011
Mistrzostwa świata
Daegu
Bieg na 100 m
Półfinał
13.
Sztafeta 4 × 100 m
2012
Halowe mistrzostwa świata
Stambuł
Bieg na 60 m
6,46
2012
Igrzyska olimpijskie
Londyn
Bieg na 100 m
9,79
Sztafeta 4 × 100 m
37,04
2013
Mistrzostwa świata
Moskwa
Bieg na 100 m
9,85
Sztafeta 4 × 100 m
37,66
2015
IAAF World Relays
Nassau
Sztafeta 4 × 100 m
37,38
Sztafeta 4 × 200 m
2015
Mistrzostwa świata
Pekin
Bieg na 100 m
9,80
Bieg na 200 m
19,74
Sztafeta 4 × 100 m
2016
Igrzyska olimpijskie
Rio de Janeiro
Bieg na 100 m
9,89
Bieg na 200 m
Półfinał
9.
Sztafeta 4 × 100 m
2017
IAAF World Relays
Nassau
Sztafeta 4 × 100 m
38,43
2017
Mistrzostwa świata
Londyn
Bieg na 100 m
9,92
Sztafeta 4 × 100 m
37,52
2019
Mistrzostwa świata
Doha
Bieg na 100 m
9,89
Sztafeta 4 × 100 m
37,10
Rekordy życiowe
Przypisy
Linki zewnętrzne
1983 : Stany Zjednoczone (King , Gault , Smith , Lewis )
1987 : Stany Zjednoczone (McRae , McNeill , Glance , Lewis )
1991 : Stany Zjednoczone (Cason , Burrell , Mitchell , Lewis )
1993 : Stany Zjednoczone (Drummond , Cason , Mitchell , Burrell )
1995 : Kanada (Bailey , Esmie , Gilbert , Surin )
1997 : Kanada (Esmie , Gilbert , Surin , Bailey )
1999 : Stany Zjednoczone (Drummond , Montgomery , Lewis , Greene )
2001 : Południowa Afryka (Nagel , du Plessis , Newton , Quinn )
2003 : Stany Zjednoczone (Capel , Williams , Patton , Johnson )
2005 : Francja (Doucouré , Pognon , De Lépine , Dovy )
2007 : Stany Zjednoczone (Patton , Spearmon , Gay , Dixon )
2009 : Jamajka (Mullings , Frater , Bolt , Powell )
2011 : Jamajka (Carter , Frater , Y. Blake , Bolt )
2013 : Jamajka (Carter , Bailey-Cole , Ashmeade , Bolt )
2015 : Jamajka (Carter , Powell , Ashmeade , Bolt )
2017 : Wielka Brytania (Ujah , Gemili , Talbot , Mitchell-Blake )
2019 : Stany Zjednoczone (Coleman , Gatlin , Rodgers , Lyles )
2022 : Kanada (Brown , J. Blake , Rodney , De Grasse )
2023 : Stany Zjednoczone (Coleman , Kerley , Carnes, Lyles )
1876–1878 New York Athletic Club
1876: McIvor
1877: Wilmer
1878: Saportas
1879–1888 NAAAA
1879: Value
1880: Myers
1881: Myers
1882: Waldron
1883: Waldron
1884: Ford[A]
1885: Ford[A]
1886: Ford[A]
1887: Sherrill
1888: Westing[B]
1888–1979Amateur Athletic Union
1980–1992 The Athletics Congress
od 1993 Mistrzostwa USA
↑ a b c Zwycięzca został wyłoniony po run-off
↑ a b W 1888 odbyły się mistrzostwa NAAAA i AAU
↑ a b c d e f g h i j k l m Oznacza lata, w których mistrzostwa były również eliminacjami do igrzysk olimpijskich , w innych latach były to odrębne imprezy
↑ a b c Najlepszy Amerykanin w biegu finałowym, w mistrzostwach AAU występowały też inne kraje
Do 1927 oraz w latach 1929–1931, rozgrywano biegi na 100 jadrów (91,44 metra), nr – nie rozegrano
1876–1878 New York Athletic Club
1876: nie rozegrano
1877: Merritt
1878: Willmer
1879–1888 NAAAA
1879: Myers
1880: Myers
1881: Myers
1882: Brooks
1883: Brooks
1884: Brooks
1885: Ford
1886: Ford
1887: Westing
1888: Westing[A]
1888–1979Amateur Athletic Union
1980–1992 The Athletics Congress
od 1993 Mistrzostwa USA
↑ a b W 1888 odbyły się mistrzostwa NAAAA i AAU
↑ a b c d e f g h i j Oznacza lata, w których mistrzostwa były również eliminacjami do igrzysk olimpijskich , w innych latach były to odrębne imprezy
↑ a b c d Najlepszy Amerykanin w biegu finałowym, w mistrzostwach AAU występowały też inne kraje
, nr – nie rozegrano
↑ a b Nie rozegrano
↑ a b Najlepszy Amerykanin w biegu finałowym, w mistrzostwach występują też zawodnicy z innych krajów
W latach 1906–1986, bieg rozgrywano na dystansie 60 jadrów (54,864 metra) z wyjątkiem lat 1933–1939 (60 metrów) i 1913–1915 (75 metrów). W latach 1987–1990 bieg rozgrywano na dystansie 55 metrów.
Identyfikatory zewnętrzne: