Podczas panowania wpierał rozwój struktur państwa w tym rozwój armii oraz projekty budowlane. W 1240 roku wybuchło powstanie, któremu przewodził szyita Baba Ishak stłumione przez wojska sułtanatu. Osłabienie sułtanatu zostało wykorzystane przez wodza mogołówBajdżu, którego wojska rozgromiły w 1243 roku wojska sułtanatu w bitwie pod Köse Dağ. Po przegranej bitwie Kaj Chusrau II zbiegł do Ankary, a negocjacje prowadził za pośrednictwem swojego wezyra Muhazzaba ad-Dina, który wynegocjował pokój za cenę uznania zwierzchności władców mongolskich, wypłacenia kontrybucji i rocznego trybutu[2].
Wielka Historia Świata – Późne średniowiecze. Praca zbiorowa pod redakcją naukową Krzysztofa Baczkowskiego. T. 5. Kraków: Oficyna Wydawnicza FOGRA, 2005. ISBN 83-85719-89-X.