Kajgulik pręgowany
Histriophoca fasciata[1] | |||
(E.A.W. Zimmermann, 1783) | |||
Systematyka | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Typ | |||
Podtyp | |||
Gromada | |||
Podgromada | |||
Infragromada | |||
Rząd | |||
Podrząd | |||
Infrarząd | |||
Parvordo | |||
Rodzina | |||
Rodzaj | |||
Gatunek |
kajgulik pręgowany | ||
Synonimy | |||
| |||
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[4] | |||
Zasięg występowania | |||
Kajgulik pręgowany[5], kajgulik[6][a], foka pręgowana[6] (Histriophoca fasciata) – gatunek drapieżnego ssaka z rodziny fokowatych (Phocidae).
Taksonomia
Gatunek po raz pierwszy zgodnie z zasadami nazewnictwa binominalnego opisał w 1783 roku niemiecki zoolog Eberhard August Wilhelm von Zimmermann nadając mu nazwę Phoca fasciata[2]. Holotyp pochodził z Wysp Kurylskich, w Rosji[7]. Jedyny żyjący współcześnie przedstawiciel rodzaju kajgulik[5] (Histriophoca)[7][8][9].
Autorzy Illustrated Checklist of the Mammals of the World uznają ten gatunek za monotypowy[9].
Etymologia
- Histriophoca: łac. histrio, histrionis „arlekin, aktor”; rodzaj Phoca Linnaeus, 1758 (foka)[3].
- fasciata: łac. fasciatus „w paski, paskowany”, od fascia „pasek, taśma”[10].
Zasięg występowania
Kajgulik pręgowany występuje w wodach Morza Wschodniosyberyjskiego, Morza Czukockiego, zachodniej części Morza Beauforta i Morza Beringa, oraz Morza Ochockiego i północnego Oceanu Spokojnego na wysokich szerokościach geograficznych, od Hokkaido i północnego Morza Japońskiego po Alaskę[9].
Morfologia
Długość ciała około 150–175 cm; masa ciała 70–110 kg[8]. Noworodki osiągają długość około 90 cm i ciężar około 10 kg[8]. Ciemnobrązowa sierść w biało-żółte pasy. Młode rodzą się całkiem białe.
Tryb życia
Żyje pojedynczo lub w małych stadach. Żywi się rybami i głowonogami.
Status zagrożenia
W Czerwonej księdze gatunków zagrożonych Międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody i Jej Zasobów został zaliczony do kategorii LC (ang. least concern „najmniejszej troski”)[4].
Uwagi
- ↑ Nazwa kajgulik używana jest również w odniesieniu do rodzaju Histriophoca.
Przypisy
- ↑ Histriophoca fasciata, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ a b E.A.W. von Zimmermann: Geographische Geschichte des Menschen und der allgemein verbreiteten vierfüßigen Thiere: nebst einer hieher gehörigen Zoologischen Weltcharte. Dritter Band: Mit einer hiezu gehörigen Zoologischen Weltcharte. T. 3. Leipzig: Weygand, 1783, s. 277. (niem.).
- ↑ a b P.S. Pallas: Zoographia Rosso-Asiatica: sistens omnium animalium in extenso Imperio Rossico, et adjacentibus maribus observatorum recensionem, domicilia, mores et descriptiones, anatomen atque icones plurimorum. T. 1. Petropoli: Ex Officina caes. Academiae Scientiarum, 1811, s. 111. (łac.).
- ↑ a b L. Lowry , Histriophoca fasciata, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2016, wersja 2022-1 [dostęp 2022-08-17] (ang.).
- ↑ a b Nazwy zwyczajowe za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 153. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
- ↑ a b K. Kowalski (red.), A. Krzanowski, H. Kubiak, B. Rzebik-Kowalska & L. Sych: Ssaki. Wyd. IV. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1991, s. 122, seria: Mały słownik zoologiczny. ISBN 83-214-0637-8.
- ↑ a b D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Species Histriophoca fasciata. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2022-08-17].
- ↑ a b c B. Stewart: Family Phocidae (Earless Seals). W: D.E. Wilson & R.A. Mittermeier (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 4: Sea Mammals. Barcelona: Lynx Edicions, 2014, s. 179. ISBN 978-84-96553-93-4. (ang.).
- ↑ a b c C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 2: Eulipotyphla to Carnivora. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 446. ISBN 978-84-16728-35-0. (ang.).
- ↑ fasciata, [w:] The Key to Scientific Names, J.A. Jobling (red.), [w:] Birds of the World, S.M. Billerman et al. (red.), Cornell Lab of Ornithology, Ithaca [dostęp 2022-08-17] (ang.).