Karboplatyna

Karboplatyna
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny

C6H12N2O2Pt

Masa molowa

371,25 g/mol

Wygląd

bezbarwny, krystaliczny proszek[1]

Identyfikacja
Numer CAS

41575-94-4

PubChem

498142

DrugBank

DB00958

Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą
stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
Klasyfikacja medyczna
ATC

L01 XA02

Stosowanie w ciąży

kategoria D

Karboplatyna (łac. Carboplatinum) – organiczny związek chemiczny z grupy związków kompleksowych, w którym atomem centralnym jest platyna na II stopniu utlenienia, a ligandami są dwie cząsteczki amoniaku i kleszczowa reszta kwasu cyklobutano-1,1-dikarboksylowego. Stosowana jest jako lek cytostatyczny. Sposób działania na DNA jest taki sam, jak cisplatyny i innych leków alkilujących.

Zastosowanie

Karboplatyna znajduje zastosowanie w leczeniu[2][3]:

Karboplatyna jest ogólnie lepiej tolerowana przez pacjentów niż cisplatyna, dlatego w niektórych ośrodkach onkologicznych preferuje się ją zamiast cisplatyny. Jednak nie zawsze te cytostatyki są zastępowalne i cisplatyna lub karboplatyna bywają skuteczniejsze w danym rodzaju nowotworu. Działania niepożądane są takie same, jak w przypadku cisplatyny, tylko o mniejszym nasileniu; karboplatyna nieco bardziej jednak uszkadza szpik. Jest zaliczona do cytostatyków o dużym ryzyku wywołania wymiotów[4].

Dawkowanie

Podaje się ją dożylnie w 30-minutowym wlewie kroplowym.

Przypisy

  1. a b c d e Farmakopea Polska VIII, Polskie Towarzystwo Farmaceutyczne, Warszawa: Urząd Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, 2008, s. 3491, ISBN 978-83-88157-53-0.
  2. Michael J. Perry: The Chemotherapy source book. Philadelphia: Wolters Kluwer Health/Lippincott Williams & Wilkins, 2008, s. 582.
  3. Vincent T. DeVita, Theodore S. Lawrence, Steven A. Rosenberg: Devita, Hellman & Rosenberg's Cancer: Principles & Practice of Oncology. Wyd. 8. Lippincott Williams & Wilkins, 2008, s. 421. ISBN 978-0-7817-7207-5.
  4. Dariusz Kubicz: Zapobieganie wymiotom po chemio- i radioterapii Zalecenia American Society of Clinical Oncology. Medycyna Praktyczna, 2002. [dostęp 2012-10-03].