Katarzyna Groniec

Katarzyna Groniec
Ilustracja
Katarzyna Groniec (2011)
Data i miejsce urodzenia

22 lutego 1972
Zabrze

Gatunki

pop, piosenka autorska

Zawód

piosenkarka

Aktywność

od 1991

Wydawnictwo

Warner Music Poland

Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach
Strona internetowa

Katarzyna Groniec (ur. 22 lutego 1972 w Zabrzu[1]) – polska piosenkarka, członkini Akademii Fonograficznej Związku Producentów Audio-Video[2].

Życiorys

Jest córką Ślązaczki[3]. Uczęszczała do szkoły muzycznej, uczyła się w klasie fletu[3]. W 1988 za wykonanie utworu „My Funny Valentine” w duecie z Piotrem Hajdukiem zdobyła główną nagrodę na Festiwalu Młodych Talentów w Poznaniu[3]. Niedługo później za namową Michała Bajora wzięła udział w przesłuchaniach do musicalu Metro[3], do którego ostatecznie została zaangażowała do pierwszoplanowej roli Anki[4]. Od 1991 przez kilka kolejnych lat współpracowała z Teatrem „Studio Buffo” w Warszawie, występując m.in. w spektaklach: Do grającej szafy grosik wrzuć, Brel. Nie opuszczaj mnie[5], Grosik 2, Obok nas i Tyle miłości. W 1997 roku zdobyła Grand Prix i Nagrodę Dziennikarzy na Przeglądzie Piosenki Aktorskiej we Wrocławiu[5], gdzie rok później wystąpiła ze swoim własnym recitalem. Po prawie dziesięciu latach współpracy odeszła ze Studia Buffo[6]. Grała także w innych teatrach, m.in. w musicalach: Trzy razy Piaf (w Ateneum)[6], Piotruś Pan (w TM „Roma”), Mandarynki i pomarańcze (w Capitolu), Bagdad Cafe (w Polonii) i Nie ma solidarności bez miłości (w Palladium).

Na początku września 2000 wydała debiutancki album studyjny, zatytułowany Mężczyźni, której producentem był Grzegorz Ciechowski[7]. Jej drugą płytą został album pt. Poste restante z 2002.

W 2004 wydała kolejny album studyjny pt. Emigrantka, na którym znalazły się kompozycje Piotra Dziubka oraz aranżacja piosenki z berlińskiego kabaretu Kurta Weilla i Bertolta Brechta. Następnie wydała płytę pt. Przypadki, na której zawarła autorski materiał napisany we współpracy z Piotrem Dziubkiem. Album promowała dwoma singlami: Będę z tobą i Poniedziałek.

W 2008 otrzymała nagrodę im. Aleksandra Bardiniego za wybitne osiągnięcia w piosence aktorskiej, a także wydała dwupłytowy album koncertowy pt. Na żywo. 27 marca 2009 podczas Przeglądu Piosenki Aktorskiej we Wrocławiu zaprezentowała premierowo recital pt. Listy Julii, który jesienią wydała w formie albumu.

W listopadzie 2011 zaprezentowała siódmy album studyjny pt. Pin-up Princess[8]. W 2013 charytatywnie nagrała wraz z wieloma artystami świąteczną piosenkę pt. „Magia Świąt”. W marcu 2014 wydała album pt. Wiszące ogrody, na którym znalazły się jej interpretacje piosenek wykonawców, takich jak m.in. Jacques Brel, Bertolt Brecht i Nick Cave. 29 września na koncercie odbywającym się w ramach festiwalu Pamiętajmy o Osieckiej, zaprezentowała nowy program koncertowy, złożony z piosenek Agnieszki Osieckiej. 18 września 2015 wydała album CD+DVD pt. Zoo z piosenkami Agnieszki Osieckiej.

16 marca 2018 premierę miał jej dziesiąty album studyjny pt. Ach!, za który otrzymała nominację do Fryderyka w kategorii „muzyka poetycka roku”. Płytę promowała singlami „Nie kocham” i „Koko”.

W 2023 napisała książkę "Kundle".

Życie prywatne

W czasach licealnych spotykała się z Piotrem Hajdukiem[3]. Jest rozwiedziona z aktorem Olafem Lubaszenką, z którym ma córkę Mariannę[9].

Obecnie mieszka z drugim mężem w Sopocie.

Dyskografia

 Osobny artykuł: Dyskografia Katarzyny Groniec.

Filmografia

Rok Tytuł Uwagi
1999 Wrota Europy jako niewidoma kobieta, reżyseria: Jerzy Wójcik
LOT 001 reżyseria: Krzysztof Lang
2000 Zaduszki narodowe. Sybir ostatnie pożegnanie jako ona sama, reżyseria: Olgierd Łukaszewicz, Wojciech Staroń, Ignacy Szczepański
2002 W poszukiwaniu utraconych lat jako ona sama, reżyseria: Jan Sosiński

Nagrody i wyróżnienia

Rok Kategoria Nagroda Uwagi
2012 Album roku piosenka poetycka (Pin-up Princess) Fryderyki 2012 Nominacja[10]
Najlepsza oprawa graficzna albumu (Pin-up Princess) Nominacja[10]
2024 Album roku piosenka poetycka i literacka (Konstelacje) Fryderyki 2024 Laur

Przypisy

  1. ↑ Katarzyna Groniec w bazie Filmweb
  2. ↑ ZPAV: Akademia Fonograficzna (Sekcja Muzyki Rozrywkowej). www.zpav.pl. [dostęp 2010-10-03]. (pol.).
  3. ↑ a b c d e Jurkowska i Kościelak 2020 ↓, s. 50–51
  4. ↑ Jurkowska i Kościelak 2020 ↓, s. 55.
  5. ↑ a b Jurkowska i Kościelak 2020 ↓, s. 70–71
  6. ↑ a b Jurkowska i Kościelak 2020 ↓, s. 73
  7. ↑ Jurkowska i Kościelak 2020 ↓, s. 74.
  8. ↑ Katarzyna Groniec: Pin-up Princess. www.polskieradio.pl. [dostęp 2012-04-18]. (pol.).
  9. ↑ Jurkowska i Kościelak 2020 ↓, s. 65–67.
  10. ↑ a b Fryderyki 2012: nominowani. zpav.pl. [dostęp 2012-02-22]. (pol.).

Bibliografia

Linki zewnętrzne