Kluwińce
Państwo | |
---|---|
Obwód | |
Rejon | |
Powierzchnia |
3,024 km² |
Populacja • liczba ludności • gęstość |
|
Nr kierunkowy |
3557 |
Kod pocztowy |
48246 |
Położenie na mapie obwodu tarnopolskiego ![]() | |
Położenie na mapie Ukrainy ![]() | |
![]() |
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/4/4e/%D0%A0%D1%96%D1%87%D0%BA%D0%B0_%D0%A2%D0%B0%D0%B9%D0%BD%D0%B0_%D0%B2_%D1%81._%D0%9A%D0%BB%D1%8E%D0%B2%D0%B8%D0%BD%D1%86%D1%96.jpg/220px-%D0%A0%D1%96%D1%87%D0%BA%D0%B0_%D0%A2%D0%B0%D0%B9%D0%BD%D0%B0_%D0%B2_%D1%81._%D0%9A%D0%BB%D1%8E%D0%B2%D0%B8%D0%BD%D1%86%D1%96.jpg)
Kluwińce (ukr. Клювинці, Kluwynci) – wieś na Ukrainie, w obwodzie tarnopolskim, w rejonie czortkowskim, leżąca nad potokiem Tajna[1]. Liczba ludności wsi wynosi 1034 mieszkańców[2], a jej powierzchnia to 3,024 km²[3].
W okresie międzywojennym miejscowość znajdowała się w granicach Polski i stanowiła osobną gminę wiejską, a od 1934 roku po wprowadzeniu w życie ustawy scaleniowej weszła w skład gminy Chorostków[4]. W 1921 roku liczba mieszkańców wynosiła 1797, w tym 1076 Ukraińców, 672 Polaków i 49 Żydów[5].
W marcu 1944 banderowcy porwali ze wsi i zabili 16 polskich kobiet i dzieci[5]. Pod koniec października 1944 roku zabili kolejnych 20 Polaków[5][6].
Po II wojnie światowej znalazła się w granicach Związku Radzieckiego, a po jego rozpadzie w 1991 roku weszła w skład Ukrainy.
Przypisy
- ↑ Постанова Верховної Ради України від 17 липня 2020 року № 807-IX "Про утворення та ліквідацію районів" [online], Офіційний вебпортал парламенту України [dostęp 2023-03-12] (ukr.).
- ↑ ХОРОСТКІВСЬКА ТЕРИТОРІАЛЬНА ГРОМАДА - Картка громади [online], khorostkivska-otg.gov.ua [dostęp 2025-01-28] (ukr.).
- ↑ с Клювинці. www.w1.c1.rada.gov.ua. [dostęp 2011-01-04]. (ukr.).
- ↑ Dz.U. z 1934 r. nr 64, poz. 567
- ↑ a b c Henryk Komański , Szczepan Siekierka, Ludobójstwo dokonane przez nacjonalistów ukraińskich na Polakach w województwie tarnopolskim 1939–1946, wyd. 2, Wrocław: Nortom, 2006, s. 234-235, ISBN 83-89684-61-6, ISBN 978-83-89684-61-5, OCLC 156875487 .
- ↑ Grzegorz Motyka, Od rzezi wołyńskiej do akcji „Wisła”, Kraków 2011, ISBN 978-83-08-04576-3, s. 342
Linki zewnętrzne
- Kluwińce, ''Kluwina'' albo ''Kłuwińce'', [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. IV: Kęs – Kutno, Warszawa 1883, s. 171 .