Kościoły neocharyzmatyczne

Kościoły neocharyzmatyczne – ruch wyznaniowy w protestantyzmie, powstały w latach 80. XX wieku, będący odłamem bądź częścią pentekostalizmu, a konkretniej częścią ruchu charyzmatycznego. Kościoły neocharyzmatyczne są klasyfikowane jako trzecia fala północnoamerykanskiego pentekostalizmu^[1].

Poza wiarą w chrzest w Duchu Świętym i praktykowaniem charyzmatów neocharyzmatycy uważają, że pięć darów służby: apostołów, proroków, ewangelistów, pasterzy i nauczycieli (wymienione w Ef 4,11) nie zanikło w starożytności, lecz sprawują je wybrani chrześcijanie także w dzisiejszych czasach (w ruchu występują jednak znaczące różnice opinii co do pozycji i zadań ww. służb, zwłaszcza służb apostoła i proroka; propagatorzy Ruchu Wiary uważają np. iż apostoł nie jest z zasady zwierzchnikiem lokalnych pastorów, w przeciwieństwie do niektórych (neo)charyzmatyków uważających apostoła za „pastora pastorów”).

Powszechnie w tym znaczeniu występują raczej terminy „charyzmatyczne” i „neo-zielonoświątkowe”, przy czym sam ruch charyzmatyczny rozpoczął się – częściowo je opuszczając, częściowo w nich pozostając – wewnątrz Kościołów istniejących od setek lat (katolicki, episkopalny, baptyści).

Neo-zielonoświątkowcy są obecni także w Polsce^[1]. To między innymi ich zbory zrzeszone są w Kościele Chrześcijan Wiary Ewangelicznej w RP^[2], czego przykładem jest Zbór Kościoła Chrześcijan Wiary Ewangelicznej „Spichlerz” w Warszawie^[3].

• Kościół Chrześcijański w Warszawie
• Kościół Chwały
• Centrum Chrześcijańskie „Kaanan”
• Kościół Chrześcijański „Wieczernik”
• Kościół Chrześcijański „Jezus Żyje”
• Centrum Biblijne „Jezus jest Panem”
• Chrześcijańskie Centrum „Nowa Fala”
• Kościół Chrześcijański „Miejsce Odnowienia”
• Kościół Ewangeliczny „Misja Łaski”
• Misja „Centrum Służby Życia”
• Zbór w Wodzisławiu Śląskim
• Kościół Chrześcijański „Arka” w Poznaniu
• Kościół Jezusa Chrystusa „Syjon” w Rzeszowie
• Wrocław dla Jezusa
• Chrześcijański Kościół „Dobra Nowina”

• Pięć darów służby
• Ulf Ekman