Koniuszany Wielkie

Koniuszany Wielkie
Вялікія Канюшаны
Большие Конюшаны
Państwo

 Białoruś

Obwód

 grodzieński

Rejon

lidzki

Sielsowiet

Tarnowszczyzna

Populacja
• liczba ludności


125
(2009)

Kod pocztowy

231299

Położenie na mapie obwodu grodzieńskiego
Mapa konturowa obwodu grodzieńskiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Koniuszany Wielkie”
Położenie na mapie Białorusi
Mapa konturowa Białorusi, po lewej znajduje się punkt z opisem „Koniuszany Wielkie”
Położenie na mapie Polski w 1939
Mapa konturowa Polski w 1939, u góry po prawej znajduje się punkt z opisem „Koniuszany Wielkie”
Ziemia53°45′00″N 25°19′50″E/53,750000 25,330556

Koniuszany Wielkie[1] (biał. Вялікія Канюшаны, Wialikija Kaniuszany; ros. Большие Конюшаны, Bolszyje Koniuszany) – wieś na Białorusi, w obwodzie grodzieńskim, w rejonie lidzkim, w sielsowiecie Tarnowszczyzna.

Historia

W XIX i w początkach XX w. położone były w Rosji, w guberni wileńskiej, w powiecie lidzkim.

W dwudziestoleciu międzywojennym leżały w Polsce, w województwie nowogródzkim, w powiecie lidzkim. Do 11 kwietnia 1929 w gminie Honczary, a po jej zniesieniu w gminie Bielica[2][3]. W 1921 miejscowość liczyła 345 mieszkańców, zamieszkałych w 66 budynkach, w tym 121 Białorusinów, 96 Polaków, 2 Żydów i 126 osób innej narodowości[a]. 328 mieszkańców było wyznania prawosławnego, 9 mojżeszowego i 8 rzymskokatolickiego[3].

Po II wojnie światowej w granicach Związku Sowieckiego. Od 1991 w niepodległej Białorusi.

Uwagi

  1. ↑ Innej niż polska, białoruska, niemiecka i żydowska. Wśród osób innych narodowości zamieszkujących gminę Honczary było 212 Litwinów i 21 Rosjan. Skorowidz nie wyszczególnia narodowości osób z grupy inne z podziałem na miejscowości

Przypisy

  1. ↑ Urzędowy wykaz polskich nazw geograficznych świata. Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2019. ISBN 978-83-254-2578-4.
  2. ↑ Dz.U. z 1929 r. nr 22, poz. 225
  3. ↑ a b Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej – Tom VII – Województwo Nowogródzkie. Warszawa: Główny Urząd Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej, 1923.

Bibliografia