Krsto Špoljar

Krsto Špoljar (ur. 1 września 1930 w Bjelovarze, zm. 28 listopada 1977 w Zagrzebiu) – chorwacki pisarz. Tworzył wiersze, sztuki teatralne, opowiadania i powieści^[1].

W czasie studiów w Zagrzebiu założył pisma: Literatura i Galeria, zajmujące się promocją młodej literatury. Zadebiutował jako poeta w 1954 tomikiem Ja, codzienny. Dzieła prozatorskie poświęcił Chorwacji w czasach II wojny światowej, by w latach 60. skupić się na przedstawianiu dylematów młodego pokolenia Chorwatów, dojrzewającego w titowskiej Jugosławii.

W 1973, nakładem wydawnictwa Czytelnik, ukazała się powieść Statek czeka do jutra (fragment Tarasu anioła stróża), zaś w 1983 w Wydawnictwie Łódzkim – Kłopoty z muzą (obie powieści w tłumaczeniu Danuty Ćirlić-Straszyńskiej). W 1960 napisał dramat Straćara male sreće (Lepianka małego szczęścia).

W 1969 za tom opowiadań Obczyzna otrzymał nagrodę im. Vladimira Nazora, przyznawaną za najlepszą książkę roku.

Zmarł po długiej chorobie. Ostatnie dzieło Špoljara – powieść Ślub w Paryżu – ukazała się trzy lata po śmierci autora.

• 1954: Ja svakidašnji (Ja codzienny)
• 1958: Brod čeka do sutra
• 1960: Mirno podneblje (Spokojne strony)
• 1961: Terasa anđela čuvara (Taras anioła stróża)
• 1963: Gvožđe i lovor (Żelazo i laur)
• 1969: Tuđina (Obczyzna, opowiadania)
• 1971: Vrijeme i paučina: sentimentalni odgoj na hrvatski način (Czas i pajęczyna, wyd. polskie 1987)
• 1971: Hrvatska balada (Ballada chorwacka)
• 1980: Vjenčanje u Parizu (Ślub w Paryżu)

• D. Cirlić-Straszyńska, Zamiast wstępu, [w:] Krsto Špoljar, Kłopoty z muzą, Łódź 1983.