Lebioda (wieś)
 Cerkiew prawosławna św. Mikołaja w Lebiodzie | |
| Państwo | |
|---|---|
| Obwód | |
| Rejon | |
| Sielsowiet | |
| Populacja (2009) • liczba ludności |
|
Położenie na mapie obwodu grodzieńskiego  | |
Położenie na mapie Białorusi  | |
Położenie na mapie Polski w 1939  | |
 53°43′44″N 25°01′06″E/53,728889 25,018333
| |
Lebioda (biał. Лебяда, Lebiada; ros. Лебеда, Lebieda; hist. Lebioda Wielka) – wieś na Białorusi, w obwodzie grodzieńskim, w rejonie lidzkim, w sielsowiecie Możejków, nad Lebiodą.
Historia
W XIX i w początkach XX w. folwark należący do książąt Ogińskich, położony w Rosji, w guberni wileńskiej, w powiecie lidzkim. Była wówczas siedzibą gminy Lebioda. Znajdowała się tu cerkiew prawosławna.
W dwudziestoleciu międzywojennym Lebioda Wielka leżała w Polsce, w województwie nowogródzkim, w powiecie szczuczyńskim (od 29 maja 1929, wcześniej w powiecie lidzkim)[2], w gminie Lebioda[3]. W 1921 miejscowość liczyła 25 mieszkańców, zamieszkałych w 5 budynkach, wyłącznie Polaków. 18 mieszkańców było wyznania prawosławnego i 7 rzymskokatolickiego[3].
W latach 20. XX w. utraciła status siedziby gminy na rzecz Hordziejowców. Nazwa gminy nie uległa jednak zmianie[4][5].
Po II wojnie światowej w granicach Związku Sowieckiego. Od 1991 w niepodległej Białorusi.
-
Dwór w Lebiodzie -
Folwark w 1916 -
Folwark w 1916
Przypisy
- ↑ Liczby ludności miejscowości obwodu grodzieńskiego na podstawie spisu ludności wg stanu na dzień 14 października 2009 roku. (ros.).
- ↑ Dz.U. z 1929 r. nr 33, poz. 307
- ↑ a b Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej – Tom VII – Województwo Nowogródzkie. Warszawa: Główny Urząd Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej, 1923.
- ↑ Mapa WIG Bielica 1924. [dostęp 2023-01-17]. (pol.).
- ↑ Mapa WIG Bielica 1929. [dostęp 2023-01-17]. (pol.).
_BIELICA_1924_LoC_G6520_s100_.P6.jpg){kind=link}
Bibliografia
- Lebioda (2) Wielka, pow. lidzki, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. V: Kutowa Wola – Malczyce, Warszawa 1884, s. 111.
- Mapa WIG Bielica. [dostęp 2023-01-17]. (pol.).