Lech Sternal
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Miejsce spoczynku | |
| Zawód, zajęcie | |
| Narodowość | |
| Alma Mater |
Szkoła Inżynierska (obecnie Politechnika Poznańska) |
Lech Sternal (ur. 17 marca 1919 w Grodzisku Wielkopolskim, zm. 26 września 2009 w Poznaniu) – polski architekt związany zawodowo z Poznaniem. Laureat medalu wojewody wielkopolskiego Ad Perpetuam Rei Memoriam (2004) oraz Nagrody Honorowej Oddziału Poznańskiego SARP (2004).
Życiorys
Urodził się 17 marca 1919 w Grodzisku Wielkopolskim w rodzinie Antoniego i Ludwiki Sternal. Po klęsce kampanii wrześniowej od 1 października 1939 do 26 sierpnia 1941 był osadzony w niemieckim obozie jenieckim[1]. Studia w Szkole Inżynierskiej (obecna Politechnika Poznańska) ukończył w 1949. W latach 1947–1948 pracował jako asystent w pracowni Stanisława Pogórskiego przy Poznańskiej Dyrekcji Odbudowy, od 1952 – w Miastoprojekcie-Poznań. Następnie (1963-1980) kierował Pracownią Szkolnictwa Wyższego wewnątrz Miastoprojektu, którą współtworzyli z nim Witold Milewski i Zygmunt Skupniewicz. W 1964 uzyskał dyplom Wydziału Architektury Politechniki Wrocławskiej.
Zmarł 26 września 2009 roku w Poznaniu w wieku 90 lat. Został pochowany 2 października na cmentarzu parafialnym na Górczynie w Poznaniu[2].
Najważniejsze projekty w Poznaniu
- z Witoldem Milewskim i Stanisławem Sternalem:
- Dom Studencki Eskulap, ul. Przybyszewskiego (1960-1973)
- budynki Wydziału Mechanicznego i Wydziału Elektrycznego Politechniki Poznańskiej na Piotrowie (1965-1979)
- kampus Akademii Rolniczej na Sołaczu, al. Wojska Polskiego (1970-1978)
- Biblioteka Główna i budynek dydaktyczny Akademii Ekonomicznej (obecnie Uniwersytetu Ekonomicznego), tzw. Collegium Altum, ul. Powstańców Wielkopolskich (1973-1993)
- Dom Weterana na Szelągu (1965-1972)
- Ośrodek Uniwersytecki w Poznaniu, na Marcelinie – niezrealizowany (1979)
- z Jerzym Liśniewiczem:
- Collegium Novum, d. Collegium Philosophicum, UAM, ul. Kościuszki (1966-1970)
- z Zygmuntem Skupniewiczem:
- Szkoła Aspirantów Straży Pożarnej – część obiektu (ok. 1975)
Przypisy
- ↑ Lech Sternal w bazie „Straty osobowe i ofiary represji pod okupacją niemiecką. straty.pl. [dostęp 2016-01-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-11-24)].
- ↑ Lech Sternal – miejsce pochówku [dostęp z dnia: 2015-07-05]
Bibliografia
- Włodzimierz Łęcki, Piotr Maluśkiewicz, Poznań od A do Z, Poznań: KAW, 1986, ISBN 83-03-01260-6, OCLC 835895412.
- Atlas architektury Poznania, Janusz Pazder (red.), Aleksandra Dolczewska, Poznań: Wydawnictwo Miejskie, 2008, ISBN 978-83-7503-058-7, OCLC 316600366.
- Marcin Libicki, Poznań – przewodnik, Piotr Libicki (ilustr.), Poznań: Wydawnictwo Gazeta Handlowa, 1997, ISBN 83-902028-4-0, OCLC 69302402.