Lista zawodowych mistrzów świata wagi muszej

Waga musza jest jedną z 8 klasycznych kategorii boksu zawodowego, która wprowadzona została jako ostatnia w 1911 r. Jej limit wynosi 50,802 kg (112 funtów).

Pierwszym powszechnie uznawanym mistrzem świata był od roku 1916 Jimmy Wilde. Do roku 1965 praktycznie był jeden powszechnie uznawany mistrz świata. Po powstaniu nowych organizacji boksu zawodowego, każda uznaje swoich mistrzów świata i prowadzi własne listy bokserów ubiegających się o tytuł. Poniżej zestawiono mistrzów świata powszechnie uznanych oraz czterech podstawowych organizacji boksu zawodowego:

World Boxing Association (WBA) powstała w roku 1921 jako National Boxing Association (NBA),

World Boxing Council (WBC) założona w roku 1963,

International Boxing Federation (IBF) założona w 1983,

World Boxing Organization (WBO) założona w roku 1988.

Zdobycie tytułu	Utrata tytułu	Mistrz		Organizacja	Obrona tytułu
18 grudnia 1916	18 czerwca 1923	Jimmy Wilde	Wielka Brytania	Uniwersalny	2
Wilde został powszechnie uznany za mistrza świata kiedy pokonał Amerykanina Young Zulu Kida przez KO w 11 rundzie.
18 czerwca 1923	14 lipca 1925	Pancho Villa	Filipiny	Uniwersalny	3
Pancho Villa zmarł 14 lipca 1925, 10 dni po przegranym pojedynku z Jimmym McLarninem, którego stawką nie był tytuł mistrzowski. Przyczyną śmierci była infekcja po usunięciu zęba. O wakujący tytuł 22 sierpnia 1925 w obecności 25 000 widzów Fidel LaBarba pokonał mistrza USA Frankie Genaro w 10 rundach na punkty.
22 sierpnia 1925	23 sierpnia 1927	Fidel LaBarba	Stany Zjednoczone	Uniwersalny	3
LaBarba wycofał się po obronie tytułu z Johnnym Vaccą rozpoczynając naukę na Stanford University.
22 października 1927	4 grudnia 1927	Pinky Silverberg	Stany Zjednoczone	NBA	0
NBA zdecydowała się zorganizować turniej, który wyłonił Kanadyjczyka Frenchy Belangera.
16 grudnia 1927	1929	Corporal Izzy Schwartz	Stany Zjednoczone	NYSAC	5
NYSAC zadeklarowała wakat w 1929.
19 grudnia 1927	6 lutego 1928	Frenchy Belanger	Kanada	NBA	0
6 lutego 1928	2 marca 1929	Frankie Genaro	Stany Zjednoczone	NBA	3
2 marca 1929	18 kwietnia 1929	Émile Pladner	Francja	NBA	0
18 kwietnia 1929	26 października 1931	Frankie Genaro	Stany Zjednoczone	NBA	8
21 marca 1930	16 września 1935	Midget Wolgast	Stany Zjednoczone	NYSAC	3
26 października 1931	31 października 1932	Young Perez	Tunezja	NBA	0
31 października 1932	9 września 1935	Jackie Brown	Wielka Brytania	NBA	4
9 września 1935	19 stycznia 1937	Benny Lynch	Wielka Brytania	NBA	2
16 września 1935	19 stycznia 1937	Small Montana	Filipiny	NYSAC	1
19 stycznia 1937	29 czerwca 1938	Benny Lynch	Wielka Brytania	Uniwersalny	1
Lynch nie potrafiąc utrzymać wagi zrzekł się tytułu. Peter Kane pokonując Jackie Juricha 22 września 1938 został nowym mistrzem świata.
22 września 1938	maj 1939	Peter Kane	Wielka Brytania	Uniwersalny	0
Kane nie broni tytułu i przechodzi do wagi koguciej.
14 grudnia 1939	1942	Little Dado	Filipiny	NBA	1
NBA oglasza mistrzem Little Dado w 1939. Po jednokrotnej obronie tytułu 21 lutego 1941 z Jackie Jurichem, Dado nie jest w stanie utrzymać limitu wagi muszej i rezygnuje z tytułu w roku 1942. Ponownie za mistrza uznawany jest Peter Kane.
19 czerwca 1943	1946	Jackie Paterson	Wielka Brytania	Uniwersalny	1
Peterson pokonuje swojego rodaka Petera Kane w walce o tytuł 19 czerwca 1943 r. zostaje pozbawiony tytułu nie mogąc utrzymać limitu wagi i wystąpić w obronie tytułu z Dado Marino.
20 października 1947	23 marca 1948	Rinty Monaghan	Wielka Brytania	NBA	1
23 marca 1948	30 marca 1950	Rinty Monaghan	Wielka Brytania	Uniwersalny	2
Monaghan zdobywa tytuły NBA i BBBC 20 października 1947 po pokonaniu Dado Marino, a mistrzem uniwersalnym zostaje 23 marca 1948 po pokonaniu Jackie Petersona. Tytuł wakuje po ogłoszeniu przez Monoghana 30 marca 1950 rezygnacji ze względu na chroniczny bronchit.
25 kwietnia 1950	1 sierpnia 1950	Terry Allen	Wielka Brytania	Uniwersalny	0
1 sierpnia 1950	19 maja 1952	Dado Marino	Stany Zjednoczone	Uniwersalny	1
19 maja 1952	26 listopada 1954	Yoshio Shirai	Japonia	Uniwersalny	4
26 listopada 1954	16 kwietnia 1960	Pascual Pérez	Argentyna	Uniwersalny	9
16 kwietnia 1960	10 października 1962	Pone Kingpetch	Tajlandia	Uniwersalny	2
10 października 1962	12 stycznia 1963	Fighting Harada	Japonia	WBA	0
12 stycznia 1963	18 września 1963	Pone Kingpetch	Tajlandia	WBA	0
18 września 1963	23 stycznia 1964	Hiroyuki Ebihara	Japonia	Uniwersalny (WBA & WBC)	0
23 stycznia 1964	23 kwietnia 1965	Pone Kingpetch	Tajlandia	Uniwersalny	0
23 kwietnia 1965	listopad 1965	Salvatore Burruni	Włochy	Uniwersalny	0
Burruni zostaje pozbawiony tytułu WBA w listopadzie 1965 po odmowie walki z oficjalnym challengerem Horacio Accavallo.
listopad 1965	14 czerwca 1966	Salvatore Burruni	Włochy	WBC	1
1 marca 1966	12 sierpnia 1967	Horacio Accavallo	Argentyna	WBA	3
Accavallo ogłasza rezygnację z tytułu po zwycięstwie nad dawnym mistrzem świata Japończykiem Hiroyuki Ebiharą 12 sierpnia 1967.
14 czerwca 1966	30 grudnia 1966	Walter McGowan	Wielka Brytania	WBC	0
30 grudnia 1966	23 lutego 1969	Chartchai Chionoi	Tajlandia	WBC	4
23 lutego 1969	20 marca 1970	Efren Torres	Meksyk	WBC	1
30 marca 1969	19 października 1969	Hiroyuki Ebihara	Japonia	WBA	0
19 października 1969	5 kwietnia 1970	Bernabe Villacampo	Filipiny	WBA	0
20 marca 1970	7 grudnia 1970	Chartchai Chionoi	Tajlandia	WBC	0
5 kwietnia 1970	22 października 1970	Berkrerk Chartvanchai	Tajlandia	WBA	0
22 października 1970	24 stycznia 1973	Masao Ohba	Japonia	WBA	5
Ohba po obronie tytułu WBA, 2 stycznia 1973 (przez KO w 12r.)z Tajlandczykiem Chartchai Chionoi w dniu 24 stycznia 1973 r. ginie w wypadku samochodowym.
7 grudnia 1970	20 listopada 1971	Erbito Salavarria	Filipiny	WBC	2
Salavarria traci tytuł WBC po remisowej walce z Betulio Gonzalezem 20 listopada 1971.
3 czerwca 1972	29 września 1972	Betulio González	Wenezuela	WBC	0
29 września 1972	10 lipca 1973	Venice Borkhorsor	Tajlandia	WBC	1
Borkhorsor po zwycięstwie 10 lipca 1973 nad Julio Guerrero zrezygnował z tytułu WBC przechodząc do wagi koguciej.
17 maja 1973	18 października 1974	Chartchai Chionoi	Tajlandia	WBA	2
4 sierpnia 1973	1 października 1974	Betulio González	Wenezuela	WBC	2
1 października 1974	8 stycznia 1975	Shoji Oguma	Japonia	WBC	0
18 października 1974	1 kwietnia 1975	Susumu Hanagata	Japonia	WBA	0
8 stycznia 1975	18 marca 1979	Miguel Canto	Meksyk	WBC	14
1 kwietnia 1975	27 lutego 1976	Erbito Salavarria	Filipiny	WBA	1
27 lutego 1976	2 października 1976	Alfonso Lopez	Panama	WBA	1
2 października 1976	12 sierpnia 1978	Guty Espadas	Meksyk	WBA	4
12 sierpnia 1978	17 listopada 1979	Betulio González	Wenezuela	WBA	3
18 marca 1979	18 maja 1980	Park Chan-hee	Korea Południowa	WBC	5
17 listopada 1979	17 lutego 1980	Luis Ibarra	Panama	WBA	0
17 lutego 1980	13 grudnia 1980	Kim Tae-shik	Korea Południowa	WBA	1
18 maja 1980	12 maja 1981	Shoji Oguma	Japonia	WBC	3
13 grudnia 1980	28 marca 1981	Peter Mathebula	Republika Południowej Afryki	WBA	0
28 marca 1981	6 czerwca 1981	Santos Benigno Laciar	Argentyna	WBA	0
12 maja 1981	20 marca 1982	Antonio Avelar	Meksyk	WBC	1
6 czerwca 1981	26 września 1981	Luis Ibarra	Panama	WBA	0
26 września 1981	1 maja 1982	Juan Herrera	Meksyk	WBA	1
20 marca 1982	24 lipca 1982	Prudencio Cardona	Kolumbia	WBC	0
1 maja 1982	6 maja 1985	Santos Benigno Laciar	Argentyna	WBA	9
Laciar zrezygnował z tytułu WBA przechodząc do supermuszej.
24 lipca 1982	6 listopada 1982	Freddy Castillo	Meksyk	WBC	0
6 listopada 1982	15 marca 1983	Eleoncio Mercedes	Dominikana	WBC	0
15 marca 1983	27 września 1983	Charlie Magri	Wielka Brytania	WBC	0
27 września 1983	18 stycznia 1984	Frank Cedeno	Filipiny	WBC	0
24 grudnia 1983	20 grudnia 1985	Kwon Soon-chun	Korea Południowa	IBF	6
18 stycznia 1984	9 kwietnia 1984	Koji Kobayashi	Japonia	WBC	0
9 kwietnia 1984	8 października 1984	Gabriel Bernal	Meksyk	WBC	1
8 października 1984	24 lipca 1988	Sot Chitalada	Tajlandia	WBC	6
5 października 1985	13 lutego 1987	Hilario Zapata	Panama	WBA	5
20 grudnia 1985	27 kwietnia 1986	Chung Jong-kwan	Korea Południowa	IBF	0
27 kwietnia 1986	2 sierpnia 1986	Chung Bi-won	Korea Południowa	IBF	0
2 sierpnia 1986	22 lutego 1987	Shin Hi-sup	Korea Południowa	IBF	1
13 lutego 1987	30 września 1989	Fidel Bassa	Kolumbia	WBA	6
22 lutego 1987	5 września 1987	Dodie Boy Peñalosa	Filipiny	IBF	0
5 września 1987	16 stycznia 1988	Choi Chang-ho	Korea Południowa	IBF	0
16 stycznia 1988	5 października 1988	Rolando Bohol	Filipiny	IBF	1
24 lipca 1988	3 czerwca 1989	Kim Yong-kang	Korea Południowa	WBC	2
5 października 1988	7 czerwca 1989	Duke McKenzie	Wielka Brytania	IBF	1
3 marca 1989	marzec 1990	Elvis Álvarez	Kolumbia	WBO	0
Alvarez został pierwszym mistrzem organizacji WBO po pokonaniu Miguela Mercedesa. Szybko zrezygnował z tytułu nie będąc zainteresowany jego obroną.
3 czerwca 1989	15 lutego 1991	Sot Chitalada	Tajlandia	WBC	4
7 czerwca 1989	11 czerwca 1992	Dave McAuley	Wielka Brytania	IBF	5
30 września 1989	10 marca 1990	Jesús Rojas	Wenezuela	WBA	0
10 marca 1990	29 lipca 1990	Lee Yul-woo	Korea Południowa	WBA	0
29 lipca 1990	14 marca 1991	Leopard Tamakuma	Japonia	WBA	1
18 sierpnia 1990	18 marca 1992	Isidro Pérez	Meksyk	WBO	2
15 lutego 1991	23 czerwca 1992	Muangchai Kittikasem	Tajlandia	WBC	3
14 marca 1991	1 czerwca 1991	Elvis Álvarez	Kolumbia	WBA	0
1 czerwca 1991	26 września 1992	Kim Yong-kang	Korea Południowa	WBA	2
18 marca 1992	15 maja 1993	Pat Clinton	Wielka Brytania	WBO	1
11 czerwca 1992	29 listopada 1992	Rodolfo Blanco	Kolumbia	IBF	0
23 czerwca 1992	12 listopada 1997	Jurij Arbaczakow	Rosja	WBC	9
Arbaczakow po 9 obronach tytułu w roku 1996 ze względu na poważną kontuzję musiał zawiesić tytuł. Tymczasowym mistrzem był Chatchai Sasakul, z którym ostatecznie stracił tytuł 12 listopada 1997 r.
26 września 1992	15 grudnia 1992	Aquiles Guzman	Wenezuela	WBA	0
29 listopada 1992	25 listopada 1994	Pichit Sitbangprachan	Tajlandia	IBF	5
Sitbangprachan zrezygnował 25 listopada 1994 z tytułu organizacji IBF.
15 grudnia 1992	13 lutego 1994	David Griman	Wenezuela	WBA	2
15 maja 1993	11 lutego 1995	Jacob Matlala	Południowa Afryka	WBO	3
13 lutego 1994	24 listopada 1996	Saen Sor Ploenchit	Tajlandia	WBA	9
11 lutego 1995	13 grudnia 1996	Alberto Jimenez	Meksyk	WBO	5
18 lutego 1995	22 kwietnia 1995	Francisco Tejedor	Kolumbia	IBF	0
22 kwietnia 1995	8 września 1995	Danny Romero	Stany Zjednoczone	IBF	1
Romero zdobył wakujący tytuł IBF po zwycięstwie nad Francisco Tejedorem. Zrezygnował z tytułu po porażce z Willy Salazarem 8 września 1995 (nie była to walka w jego obronie) z powodu kontuzji oka.
4 maja 1996	1998	Mark Johnson	Stany Zjednoczone	IBF	7
Johnson zdobył wakujący tytuł IBF po zwycięstwie nad Francisco Tejodorem. Zrezygnował z tytułu po przejściu do supermuszej.
24 listopada 1996	29 maja 1998	José Bonilla	Wenezuela	WBA	3
13 grudnia 1996	14 sierpnia 1998	Carlos Gabriel Salazar	Argentyna	WBO	5
9 maja 1997	4 grudnia 1998	Chatchai Sasakul	Tajlandia	WBC	2
Chatchai Sasakul został tymczasowym mistrzem WBC ze względu na kontuzję Jurija Arbaczukowa. Po pokonaniu go 12 listopada 1997 został mistrzem.
29 maja 1998	13 marca 1999	Hugo Rafael Soto	Argentyna	WBA	0
14 sierpnia 1998	23 kwietnia 1999	Ruben Sanchez Leon	Meksyk	WBO	1
4 grudnia 1998	17 września 1999	Manny Pacquiao	Filipiny	WBC	1
13 marca 1999	3 września 1999	Leo Gamez	Wenezuela	WBA	0
10 kwietnia 1999	16 grudnia 2004	Irene Pacheco	Kolumbia	IBF	6
23 kwietnia 1999	18 grudnia 1999	Jose Lopez Bueno	Hiszpania	WBO	1
Lopez Bueno zrezygnował z tytułu po jednokrotnej jego obronie.
3 września 1999	5 sierpnia 2000	Sornpichai Kratingdaenggym	Tajlandia	WBA	1
17 września 1999	19 maja 2000	Medgoen Singsurat	Tajlandia	WBC	1
18 grudnia 1999	15 grudnia 2000	Isidro Garcia	Meksyk	WBO	1
19 maja 2000	2 marca 2001	Malcolm Tuñacao	Filipiny	WBC	1
5 sierpnia 2000	6 grudnia 2003	Eric Morel	Portoryko	WBA	5
15 grudnia 2000	8 września 2001	Fernando Montiel	Meksyk	WBO	3
Montiel zrezygnował z tytułu WBO po jego obronie 8 września 2001 przechodząc do wyższej kategorii.
2 marca 2001	18 lipca 2007	Pongsaklek Wonjongkam	Tajlandia	WBC	17
13 lipca 2002	15 maja 2010	Omar Andrés Narváez	Argentyna	WBO	16
Narváez zrezygnował z tytułu WBO po zdobyciu 15 maja 2010 tytułu w kategorii supermuszej.
6 grudnia 2003	19 marca 2007	Lorenzo Parra	Wenezuela	WBA	5
16 grudnia 2004	7 lipca 2007	Wachtang Darczinjan	Armenia	IBF	6
19 marca 2007	31 grudnia 2008	Takefumi Sakata	Japonia	WBA	4
7 lipca 2007	2009	Nonito Donaire	Filipiny	IBF	3
Donaire zrezygnował z tytułu IBF po przejściu do kategorii supermuszej.
18 lipca 2007	29 listopada 2009	Daisuke Naitō	Japonia	WBC	5
31 grudnia 2008	7 lutego 2010	Denkaosan Kaovichit	Tajlandia	WBA	2
20 listopada 2009	styczeń 2014	Moruti Mthalane	Południowa Afryka	IBF	4
Mthalane zrezygnował z tytułu IBF w styczniu 2014.
29 listopada 2009	27 marca 2010	Kōki Kameda	Japonia	WBC	0
7 lutego 2010	styczeń 2011	Daiki Kameda	Japonia	WBA	2
Kameda zrezygnował z tytułu WBA.
27 marca 2010	2 marca 2012	Pongsaklek Wonjongkam	Tajlandia	WBC	4
12 czerwca 2010	16 lipca 2011	Julio César Miranda	Meksyk	WBO	3
Miranda zdobył wakujący tytuł po pokonaniu Richiego Mepranuma przez TKO w 5. r.
styczeń 2011	2 kwietnia 2011	Luis Concepción	Panama	WBA	0
Concepción od 5 września 2009 był posiadaczem przejściowego tytułu mistrza WBA. Po rezygnacji Kamedy został mistrzem regularnym.
2 kwietnia 2011	17 listopada 2012	Hernán Márquez	Meksyk	WBA	2
16 lipca 2011	17 listopada 2012	Brian Viloria	Stany Zjednoczone	WBO	2
2 marca 2012	16 lipca 2012	Sonny Boy Jaro	Filipiny	WBC	0
16 lipca 2012	8 kwietnia 2013	Toshiyuki Igarashi	Japonia	WBC	1
17 listopada 2012	6 kwietnia 2013	Brian Viloria	Stany Zjednoczone	WBA Super, WBO	0
grudzień 2012	22 kwietnia 2015	Juan Carlos Reveco	Argentyna	WBA	6
Reveco od 10 czerwca 2011 po zwycięstwie nad Jeanem Piero Perezem był mistrzem tymczasowym WBA. Po zdobyciu przez Vilorię tytułu supermistrza został awansowany na mistrza regularnego^[1].
6 kwietnia 2013	Nadal	Juan Francisco Estrada	Meksyk	WBA Super, WBO	4
8 kwietnia 2013	5 września 2014	Akira Yaegashi	Japonia	WBC	3
22 stycznia 2014	Nadal	Amnat Ruenroeng	Tajlandia	IBF	4
Ruenroeng zdobył wakujący tytuł po pokonaniu Rocky’ego Fuentesa na punkty.
5 września 2014	Nadal	Román González	Nikaragua	WBC	2
22 kwietnia 2015	Nadal	Kazuto Ioka	Japonia	WBA	0

Przypisy

↑ Lista walk zawodowych Juana Carlosa Reveco (BoxRec.com)

Bibliografia

Linki zewnętrzne

[1] Lista walk zawodowych Juana Carlosa Reveco (BoxRec.com)

[1]