Lizzy Lind af Hageby

Lizzy Lind af Hageby
Emilie Augusta Louise Lind-af-Hageby
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

20 września 1878
Sztokholm, Szwecja

Data śmierci

1963

Multimedia w Wikimedia Commons

Emilie Augusta Louise Lind af Hageby (ur. 20 września 1878 w Sztokholmie, zm. 1963) – szwedzko-brytyjska działaczka na rzecz praw zwierząt, autorka publikacji sprzeciwiających się eksperymentom na zwierzętach i praktyce wiwisekcji, pacyfistka.

Życiorys

Urodziła się w 1878 roku w Sztokholmie w zamożnej arystokratycznej rodzinie[1]. Uczęszczała do elitarnego Cheltenham Ladies’ College w Wielkiej Brytanii[1]. W wieku 17 lat porzuciła szkołę i zajęła się działalnością społeczną, głównie na polu walki o prawa kobiet[1]. W 1900 wyjechała na krótko do Paryża, gdzie w Instytucie Pasteura po raz pierwszy na własne oczy zaobserwowała praktykę eksperymentów na zwierzętach[1]. Wkrótce później dołączyła do szwedzkiej organizacji działającej na rzecz delegalizacji eksperymentów na zwierzętach i została jej przewodniczącą[1].

W 1903 roku wspólnie z Leisą Schartau wzięła udział w wykładach fizjologa Williama Baylissa na University College London podczas których uczony dokonywał drastycznych eksperymentów na psach[2]. Wykłady zainspirowały kobiety do napisania publikacji Bankructwo nauki. Wyimki z pamiętnika dwóch studentek fizjologii (ang. The Shambles Of Science: Extracts From The Diary Of Two Students Of Physiology)[2]. W publikacji opisywały cierpienia zwierząt i argumentowały, że przeprowadzone na uczelni badania łamały obowiązująca wówczas w Anglii ustawę o ochronie praw zwierząt[2]. Pod koniec semestru przekazały swoją książkę przewodniczącemu Narodowego Towarzystwa Antywiwisekcyjnego Stephenowi Coleridge’a. Coleridge postanowił wykorzystać publikację do walki o zaostrzenie prawa dotyczącego wiwisekcji. 1 maja 1903 zorganizował w centrum Londynu demonstrację około 3 tys. obrońców praw zwierząt, którzy wspólnie wykrzykiwali fragmenty książki af Hageby i Schartau[2]. Bayliss pozwał af Hageby i o zniesławienie i wygrał proces[3]. Dzięki swojej publikacji, procesowi i zainteresowaniu mediów tematem af Hageby wyrosła na czołową postać światowego ruchu antywiwisekcyjnego[1].

W 1906 roku af Hageby wspólnie z innymi działaczami antywiwisekcyjnymi odsłonili pomnik psa w dzielnicy Londynu Battersea[3]. Pomnik stał się symbolem ówczesnego ruchu na rzecz praw zwierząt i częstym miejscem starć pomiędzy obrońcami praw zwierząt a ich oponentami[3]. W 1910 roku pomnik został usunięty przez władze[3].

Od 1907 roku wydawała pismo Antivivisection Review, w którym publikowane były artykułu na temat cierpień zwierząt m.in. na temat wiwisekcji, transportu zwierząt, użyciu zwierząt w produkcji filmów[1].

W 1912 roku przyjęła obywatelstwo brytyjskie[3]. W okresie I wojny światowej działała w Międzynarodowej Lidze Kobiet na rzecz Pokoju i Wolności – wygłaszała wykłady i publikowała artykuły, w których propagowała pacyfizm, zwracała również uwagę na cierpienia zwierząt podczas wojny[3].

Była wegetarianką i feministką, uważała, że przemoc wobec zwierząt jest związana z przemocą wobec kobiet (zob. ekofeminizm)[4].

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ a b c d e f g Roscher 2010 ↓.
  2. ↑ a b c d Hutter 2019 ↓, Hormony... Jak byśmy je mogli nazwać.
  3. ↑ a b c d e f Rappaport 2001 ↓, s. 394.
  4. ↑ Leah Leneman. The awakened instinct: vegetarianism and the women's suffrage movement in Britain. „Women's History Review”. 6:2, s. 271-287, 1997. DOI: 10.1080/09612029700200144. (ang.). 

Bibliografia