Majerz (szczyt)
 Hala Majerz | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Pasmo | |
| Wysokość | 689 m n.p.m. |
| Wybitność | 21 m |
Położenie na mapie gminy Krościenko nad Dunajcem  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa małopolskiego  | |
Położenie na mapie powiatu nowotarskiego  | |
 49°26′01,3″N 20°20′34,9″E/49,433694 20,343028 | |
Majerz (689 m n.p.m.)[1] – szczyt w Pieninach Właściwych, w zachodniej części Pienin Czorsztyńskich. Mało wybitna kulminacja w głównym grzbiecie Pienin, pomiędzy przełęczą Snozka Zamecka (658 m n.p.m.) w Czorsztynie a przełęczą Osice. Stoki południowo-zachodnie opadają w kierunku doliny Harczygrund, natomiast północno-wschodnie, w górnej części trawersowane przez szosę Krośnica – Sromowce Wyżne, schodzą ku dolinie potoku Krośnica[2][1]. Partie szczytowe stanowią dość rozległy, połogi teren pokryty łąką. Jest to hala Majerz[3]. Z powodu braku lasu jest ona dobrym punktem widokowym na okolicę[4]. Masyw Majerza prawie w całości znajduje się na terenie Pienińskiego Parku Narodowego[3].
Nazwa szczytu pochodzi od hali Majerz, ta zaś od niemieckiego słowa Maierhof oznaczającego folwark (o folwarku w tym miejscu wspominają dokumenty z 1598 i 1632 r.). Na Podtatrzu zostało ono spolszczone do majerza. Na Spiszu majerzem nazywano koszary, w których trzymano na polu krowy przez sezon wypasowy, zaś majerem odpowiednika bacy (w odróżnieniu od niego nie zajmował się owcami, lecz krowami)[4].
Majerz znajduje się w granicach wsi Hałuszowa w województwie małopolskim, w powiecie nowotarskim, będąca sołectwem w gminie Krościenko nad Dunajcem[2].
Szlak turystyczny
– przez wierzchołek i całą halę Majerz prowadzi niebieski szlak turystyczny na odcinku Czorsztyn – Trzy Korony. Czas przejścia: z Czorsztyna 15 min, z przełęczy Osice 15 min[3].
Przypisy
- ↑ a b Geoportal. Mapa topograficzna [online] [dostęp 2024-10-27].
- ↑ a b Geoportal. Mapa lotnicza [online] [dostęp 2024-10-27].
- ↑ a b c Pieniny polskie i słowackie. Mapa turystyczna 1:25 000, Piwniczna: Agencja Wydawnicza „WiT” s.c., 2008, s. 1.
- ↑ a b Józef Nyka, Pieniny, wyd. IX, Latchorzew: Wyd. Trawers, 2006, s. 172–173, ISBN 83-915859-4-8.