Manlaibaatar Damdinsüren

Manlaibaatar Damdinsüren
Манлайбаатар Дамдинсүрэн
Forografia czarno-biała, przedstawia siedzącego mongolskiego dygnitarza w średnim wieku w regionalnym ubiorze i mongolskiej czapce na głowie, na ubraniu na piersiach ma tradycyjny okrągły mongolski symbol
Manlaibaatar Damdinsüren
Data i miejsce urodzenia

1871
dystrykt Barga

Data i miejsce śmierci

27 stycznia 1921
Ułan Bator

Zawód, zajęcie

dyplomata, wojskowy

Narodowość

mongolska

Stanowisko

minister spraw wewnętrznych, generał

Multimedia w Wikimedia Commons

Manlaibaatar Damdinsüren (mong. Манлайбаатар Дамдинсүрэн, ur. 1871 w dystrykcie Barga[1], zm. 27 stycznia 1921[2] w Ułan Batorze[1]) – mongolski dyplomata, dowódca wojskowy, bojownik o niepodległość Mongolii, ofiara chińskich represji politycznych.

Życiorys

Manlaibaatar Damdinsüren na mongolskim znaczku pocztowym

Pracował od 14. roku życia w mongolskim ministerstwie[2]. W wieku 16 lat został skrybą[1]. Brał czynny udział w mongolskiej rewolucji w 1911 roku[2]. Bogda Chan w uznaniu dla jego zasług nadał mu tytuł księcia oraz stanowisko wiceministra spraw zagranicznych[2]. Poprowadził bitwę o Kobdo w 1912 roku, za co otrzymał tytuł generała[2]. 16 marca 1913 został ministrem spraw zagranicznych[2], a od 1 lipca 1913 roku jako generał był odpowiedzialny za mobilizację wojskową i prowadził walki z Chinami[3] o wyzwolenie Mongolii Wewnętrznej[2] (tzw. wojna pięciu dróg(inne języki)[4]). Wygrał ponad 10 bitew, jednak po przeprowadzonych rozmowach dyplomatycznych przerwał działania wojenne i wycofał armię[2]. Podczas negocjacji z Chinami i Rosją stał na stanowisku utworzenia zjednoczonej Mongolii, w której skład powinna wchodzić także Mongolia Wewnętrzna i Barga[2]. Po podpisaniu traktatu kiachtańskiego przeprowadził się z rodziną z Hulun Buir i kontynuował pracę dla rządu mongolskiego[2].

11 września 1920 roku za zaangażowanie w ruch niepodległościowy został aresztowany przez chińskich żołnierzy i osadzony w więzieniu w Ułan Batorze, gdzie był poddawany przesłuchaniom[1] oraz torturom[2]. Zmarł w więzieniu 27 stycznia 1921 roku[2].

W Ułan Batorze nazwano jego imieniem jedną z ulic[5].

Przypisy

  1. ↑ a b c d Mongolian Famous People [online], web.archive.org, 7 marca 2018 [dostęp 2024-01-27] [zarchiwizowane z adresu 2018-03-07].
  2. ↑ a b c d e f g h i j k l ДАМДИНСҮРЭН Жамсрангийн [online], mongoltoli.mn [dostęp 2024-01-27] (mong.).
  3. ↑ Alan J.K. Sanders, Historical Dictionary of Mongolia, Scarecrow Press, 20 maja 2010, s. 424, ISBN 978-0-8108-7452-7 [dostęp 2024-01-27] (ang.).
  4. ↑ Таван замын байлдаан ба манлай баатар Ж.Дамдинсүрэн [online], sonin.mn (web.archive.org), 1 marca 2014 [dostęp 2024-01-27] [zarchiwizowane z adresu 2014-03-01] (mong.).
  5. ↑ Manlaibaatar Damdinsuren Street, Ulaanbaatar, Ulaanbaatar, Mongolia [online], RESAAS [dostęp 2024-01-27] (ang.).