Margrethe Vestager

Margrethe Vestager
Ilustracja
Margrethe Vestager (2024)
Data i miejsce urodzenia

13 kwietnia 1968
Glostrup

Zawód, zajęcie

polityczka

Alma Mater

Uniwersytet Kopenhaski

Stanowisko

minister edukacji (1998–2001), minister ds. kościelnych (1998–2000), minister gospodarki i spraw wewnętrznych (2011–2014), komisarz europejski ds. konkurencji (2014–2019), wiceprzewodnicząca Komisji Europejskiej (2019–2024)

Partia

Det Radikale Venstre

Odznaczenia
Order „Za zasługi” II klasy (Ukraina) Wielki Oficer Orderu Gwiazdy Rumunii (republ.)

Margrethe Vestager (ur. 13 kwietnia 1968 w Glostrup) – duńska polityczka, minister edukacji (1998–2001), minister ds. kościelnych (1998–2000), posłanka do Folketingetu, liderka partii Det Radikale Venstre (2007–2014), minister gospodarki i spraw wewnętrznych (2011–2014), komisarz europejski ds. konkurencji (2014–2019), wiceprzewodnicząca wykonawcza Komisji Europejskiej (2019–2024).

Życiorys

Ukończyła w 1993 studia ekonomiczne na Uniwersytecie Kopenhaskim. Do 1998 była urzędnikiem państwowym w Ministerstwie Finansów i podległej temu resortowi agendzie Økonomistyrelsen. Od 1993 do 1997 pełniła funkcję przewodniczącej socjalliberalnego ugrupowania Det Radikale Venstre (stanowisko formalne, faktyczną władzę w tej partii sprawują ministrowie i przewodniczący klubu poselskiego).

Od 23 marca 1998 do 27 lutego 2001 zajmowała urząd ministra edukacji w gabinecie premiera Poula Nyrupa Rasmussena. Dodatkowo do 21 grudnia 2000 była także ministrem ds. kościelnych. W 2001 uzyskała mandat deputowanej do duńskiego parlamentu. W 2005, 2007 i 2011 skutecznie ubiegała się o reelekcję. W 2007 zastąpiła Marianne Jelved na funkcji przewodniczącej frakcji parlamentarnej duńskich radykałów, stając się tym samym liderką tego ugrupowania. 3 października 2011 objęła stanowisko ministra gospodarki i spraw wewnętrznych w rządzie Helle Thorning-Schmidt.

Z duńskiego gabinetu odeszła 2 września 2014 w związku z kandydowaniem do Komisji Europejskiej. Zrezygnowała też z przywództwa w swoim ugrupowaniu. Ostatecznie uzyskała nominację (od 1 listopada 2014) na komisarza ds. konkurencji w Komisji Europejskiej, na czele której stanął Jean-Claude Juncker[1]. W 2019 dołączyła do Komisji Europejskiej kierowanej przez Ursulę von der Leyen (z kadencją od 1 grudnia tegoż roku). Została w jej ramach wiceprzewodniczącą wykonawczą odpowiedzialną za Europę na miarę ery cyfrowej[2]. W KE zasiadała do końca kadencji w 2024.

Odznaczenia

Przypisy

  1. The new structure of the Juncker Commission [online], ec.europa.eu, 30 października 2014 [dostęp 2014-10-22] (ang.).
  2. Kandydaci na komisarzy, ec.europa.eu, 2019 [zarchiwizowane 2019-11-27].
  3. Указ Президента України № 556/2023 Про відзначення державними нагородами Україн [online], president.gov.ua, 4 września 2023 [dostęp 2025-02-06] (ukr.).
  4. Ordinul naţional „Steaua României” [online], canord.presidency.ro [dostęp 2025-03-03] (rum.).

Bibliografia