Kariera Amerykanki trwała ponad 20 lat, w 1973 wygrała swój bieg na rozegranym w Mińsku meczu międzypaństwowym, rok później ustanowiła pierwsze rekordy świata (na 1000 metrów, 2:02.4 na 880 jardów oraz 2:01.8 na 800 metrów). W 1979 zdobyła złoty medal igrzysk panamerykańskich (bieg na 1500 m, San Juan). Z różnych przyczyn (kontuzje, bojkot polityczny igrzysk w Moskwie, kolizje w trakcie biegów) pomimo wielu lat obecności w ścisłej czołówce nie udało się jej sięgnąć po medal igrzysk olimpijskich. W 1985 wygrała klasyfikacje punktową Finału Grand Prix IAAF nie tylko w swojej konkurencji (bieg na 3000 m), ale również łączną klasyfikację wszystkich konkurencji. W 1997 zdobyła srebrny medal halowych mistrzostw świata (bieg na 1500 m, Paryż), jednak odebrano jej medal z powodu dopingu.
↑Wynik uzyskany za pomocą pomiaru ręcznego, Slaney w 1980 uzyskała czas 4:00.2 (również zmierzony ręcznie), jednak miało to miejsce na bieżni o obwodzie większym niż 200 metrów
↑Slaney w 1980 uzyskała czas 4:17,55, jednak miało to miejsce na bieżni o obwodzie większym niż 200 metrów
↑ abcdefghiNajlepsza Amerykanka w biegu finałowym, w mistrzostwach występują też zawodniczki z innych krajów
W latach 1959–1986, bieg rozgrywano na dystansie 880 jardów (804,672 metra). Od 1987 bieg odbywa się na dystansie 800 metrów. Od 2015, w lata nieparzyste, zawody odbywają się na dystansie 1000 metrów.
↑ abNajlepsza Amerykanka w biegu finałowym, w mistrzostwach występują też zawodniczki z innych krajów
W latach 1967–2002 i od 2011 w lata nieparzyste bieg jest rozgrywany na dystansie mili (1609 metrów). W latach 1997, 1999, 2003–2006, 2008–2010 i w lata parzyste od 2010 odbywa się na dystansie 1500 metrów.