Mihail Jora

Mihail Jora
Ilustracja
Mihail Jora na rumuńskim znaczku pocztowym, 1981
Data i miejsce urodzenia

2 sierpnia 1891
Roman

Pochodzenie

rumuńskie

Data i miejsce śmierci

10 maja 1971
Bukareszt

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

kompozytor

Multimedia w Wikimedia Commons

Mihail Jora (ur. 2 sierpnia 1891 w Roman, zm. 10 maja 1971 w Bukareszcie[1]) – rumuński kompozytor.

Życiorys

Uczył się gry na fortepianie w Jassach[2]. W latach 1909–1911 studiował też w tamtejszym konserwatorium solfeż u Sofii Teodoreanu[1]. Od 1912 do 1914 roku studiował w konserwatorium w Lipsku u Roberta Teichmüllera (fortepian), Maxa Regera (organy) i Stephana Krella (kontrapunkt)[1][2]. Od 1919 do 1920 roku uczył się kompozycji u Florenta Schmitta w Paryżu[1][2]. Był współzałożycielem powołanego w 1920 roku związku kompozytorów rumuńskich (Societatea Compozitorilor Români)[2][3], a w latach 1940–1948 jego wiceprezesem[1]. Od 1928 do 1933 roku pełnił funkcję dyrektora Radiodifuziune Românâ[1][3]. W latach 1927–1948 i 1957–1962 był wykładowcą konserwatorium w Bukareszcie, w latach 1941–1947 także jego rektorem[1]. W 1967 roku otrzymał Nagrodę im. Herdera[1].

W swojej twórczości łączył wpływy niemieckiego neoromantyzmu i francuskiego impresjonizmu[3], wykorzystywał też elementy rumuńskiego folkloru muzycznego[1][2].

Ważniejsze kompozycje

(na podstawie materiałów źródłowych[1])

Utwory orkiestrowe

  • Symfonia C-dur (1937)
  • Suita d-moll (1915)
  • suita Prieliști moldovanești (1924)
  • suita Șase cîntece și-o rumbă na małą orkiestrę (1932)
  • Burlesca (1949)

Utwory kameralne

  • 2 kwartety smyczkowe (1926, 1966)
  • Suită mică na skrzypce i fortepian (1917)
  • Sonata na fortepian (1942)
  • Sonata na skrzypce (1951)
  • Sonata na wiolonczelę (1962)

Utwory fortepianowe

  • Joujoux pour ma dame (1925)
  • Poze și pozne (1948)
  • Variațiuni pe o temă de Schumann (1943)

Utwory wokalno-instrumentalne

  • poemat symfoniczny Poveste indică na tenora i orkiestrę (1920)
  • Baladă na baryton, chór i orkiestrę (1968)

Balety

  • La piatță (1928, wyst. Bukareszt 1931)
  • Demoazela Măriuța (1940, wyst. Bukareszt 1942)
  • Cînd strugurii se coc (1958, wyst. Bukareszt 1964)
  • Intoarcerea din adîncuri (1959, wyst. Bukareszt 1965)
  • Hanul Dulcineea (1966, wyst. Bukareszt 1967)

Przypisy

  1. ↑ a b c d e f g h i j Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 4. Część biograficzna hij. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1993, s. 491. ISBN 83-224-0453-0.
  2. ↑ a b c d e Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 3 Haar–Levi. New York: Schirmer Books, 2001, s. 1781. ISBN 978-0-02-865528-4.
  3. ↑ a b c The Harvard Biographical Dictionary of Music. Cambridge: Harvard University Press, 1996, s. 429. ISBN 0-674-37299-9.