Monaster Wprowadzenia Matki Bożej do Świątyni w Belgradzie
Główna cerkiew monasterska | |
Państwo | |
---|---|
Miejscowość | |
Kościół | |
Rodzaj klasztoru | |
Eparchia |
belgradzka |
Ihumenia |
Anastazja (Savković) |
Klauzura |
nie |
Typ monasteru |
żeński |
Obiekty sakralne | |
Cerkiew |
Wprowadzenia Matki Bożej do Świątyni |
Kaplica |
św. Mikołaja |
Założyciel klasztoru |
mniszki z monasteru Kuveždin |
Fundator |
Persida Milenković |
Styl |
bizantyjsko-serbski |
Data budowy |
1935–1936 |
Położenie na mapie Belgradu | |
Położenie na mapie Serbii | |
44,79°N 20,44°E/44,791900 20,443900 | |
Strona internetowa |
Monaster Wprowadzenia Matki Bożej do Świątyni – prawosławny żeński klasztor w Belgradzie, w eparchii belgradzkiej Serbskiego Kościoła Prawosławnego, utworzony w 1936.
Historia
Fundatorką monasteru była Persida Milenković. Teren pod budowę świątyni przekazało miasto[1]. Pierwsza grupa dwunastu mniszek przybyła do Belgradu z monasteru Kuveždin na Fruškiej gorze. Był to pierwszy od kilkuset lat nowy żeński klasztor tradycji serbskiej, utworzony z pomocą mniszek z monasteru Novo Hopovo – rosyjskich emigrantek, dawnej wspólnoty monasteru Narodzenia Matki Bożej z Leśnej[1][2]. Wśród założycielek klasztoru były zarówno Serbki, jak i Rosjanki, zaś pierwszą przełożoną wspólnoty została dotychczasowa ihumenia monasteru Kuveždin Melania (Krivokućin). Monaster belgradzki był początkowo filią tegoż klasztoru[3]. Główna cerkiew monasterska została wzniesiona w latach 1935–1936 według projektu rosyjskiego architekta Iwana Rika (inne źródła wskazują Serba Pavlego Petrovicia[1][4]) w stylu nawiązującym do średniowiecznego serbskiego budownictwa sakralnego[4] i wyświęcona 25 października 1936 przez patriarchę serbskiego Barnabę. Malowidła we wnętrzu obiektu wykonał Dušan Mihajlović w latach 1972–1982[1].
Monaster Wprowadzenia Matki Bożej do Świątyni pozostawał czynny podczas II wojny światowej. W 1945 w klasztorze zmarł wskutek poniesionych wcześniej z rąk ustaszy tortur metropolita zagrzebski Dosyteusz[5].
W monasterze szczególnym kultem otaczane są kopie Leśniańskiej Ikony Matki Bożej, Zografskiej Ikony Matki Bożej, ikona Opieki Matki Bożej, która przetrwała z pożaru klasztoru Kuveždin podczas II wojny światowej, ikona św. Nektariusza z Eginy uznawana za cudotwórczą oraz ikona św. Mikołaja podarowana przez archimandrytę Justyna (Popovicia). Od 2008 w cerkwi monasterskiej wystawione dla kultu są również relikwie metropolity zagrzebskiego Dosyteusza[1]. Oprócz nich monaster posiada relikwie kilkunastu różnych świętych z różnych epok i krajów[3]. Na wyposażeniu klasztoru pozostają ikony z XVIII i XIX w., jak również zabytkowe rękopisy i księgi liturgiczne[1].
Na terenie monasteru pochowani zostali metropolita Skopje Józef, metropolita budziński Arseniusz, metropolita zagrzebski Damaskin oraz biskup budziński Daniel[1].
Przełożone monasteru[1]
- Melania (Krivokućin), 1936–1942
- Angelina (Graczowa)
- Agnia (Dimitrović)
- Anastazja (Sadković), 2001-2019
- Teodora (Vasić), od 2020
Przypisy
- ↑ a b c d e f g h Istorija obitelji Manastira Vavedenje Presvete Bogorodice
- ↑ Igumienija Jekatierina (Jefimowskaja). simvol-veri.ru. [dostęp 2014-07-10]. (ros.).
- ↑ a b Введенский монастырь в столице Сербии Белграде
- ↑ a b Православни манастири
- ↑ СВЕТИ ИСПОВЕДНИК ДОСИТЕЈ (ВАСИЋ) – МИТРОПОЛИТ ЗАГРЕБАЧКИ