Myślnik
Myślnik – znak pisarski z grupy znaków interpunkcyjnych[1] w postaci dłuższej niż dywiz, poziomej kreski położonej w pobliżu średniej linii pisma. W druku znak pisarski myślnika powinien być reprezentowany przez jeden z dwóch znaków typograficznych: pauzę lub półpauzę[2].
Użycie
W języku polskim myślnik używany jest najczęściej:
- zamiennie z przecinkiem przy wtrąceniach (ale konsekwentnie ten sam znak na początku i końcu wtrącenia)[3], np.:
- Gdzieś tam na stole – tym takim drewnianym – stała szklanka.
- (w przykładzie do oznaczenia myślnika użyte są półpauzy)
- w zapisie dialogów[4], np.:
- — Nie widziałeś gdzieś szklanki? — spytał Bazyli.
- (w przykładzie do oznaczenia myślnika użyte są pauzy)
- zastępując powtarzany czasownik[5], np.:
- Jutro będę w Krakowie, pojutrze – w Kielcach, za tydzień – w Warszawie.
Błędy
Częstym uchybieniem typograficznym, zdarzającym się nie tylko w amatorsko pisanych tekstach, jest użycie znaku dywizu (najkrótszej poziomej kreski położonej w pobliżu średniej linii pisma) dla oznaczenia myślnika. Taki błąd popełniany jest głównie z powodu braku bezpośredniego dostępu myślnika z klawiatury – dywiz natomiast jest dostępny.
W Unikodzie myślnik występuje w wersjach:
| Nazwa | Znak | Unicode | Kod HTML | Nazwa unikodowa |
|---|---|---|---|---|
| Półpauza | – | U+2013 | – lub – lub – |
EN DASH |
| Pauza | — | U+2014 | — lub — lub — |
EM DASH |
Przypisy
- ↑ myślnik, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2021-10-01].
- ↑ Myślnik. W: Wielki słownik ortograficzny PWN. Wydawnictwo Naukowe PWN, 2006.
- ↑ Myślnik i wtrącenia. W: Wielki słownik ortograficzny PWN. Wydawnictwo Naukowe PWN, 2006.
- ↑ Myślnik i wypowiedź narratora. W: Wielki słownik ortograficzny PWN. Wydawnictwo Naukowe PWN, 2006.
- ↑ Myślnik użyty zamiast domyślnych czasowników jest, są, przed zaimkiem to. W: Wielki słownik ortograficzny PWN. Wydawnictwo Naukowe PWN, 2006.
Zobacz też
Różnice między znakami dywizu i myślnika są omówione w artykułach o: