Myszochomikowate
Calomyscidae | |||
Vorontsov & Potapova, 1979 | |||
Przedstawiciel rodzaju – myszochomik (Calomyscus sp.) | |||
Systematyka | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Typ | |||
Podtyp | |||
Gromada | |||
Podgromada | |||
Infragromada | |||
Rząd | |||
Podrząd | |||
Infrarząd | |||
Nadrodzina | |||
Rodzina |
myszochomikowate | ||
Typ nomenklatoryczny | |||
Rodzina: Calomyscus O. Thomas, 1905 | |||
Synonimy | |||
| |||
Rodzaje i gatunki | |||
|
Myszochomikowate[2] (Calomyscidae) – monotypowa rodzina ssaków z nadrodziny myszowych (Muroidea) w obrębie rzędu gryzoni (Rodentia).
Zasięg występowania
Rodzina obejmuje gatunki występujące w Azji (Azerbejdżan, Turcja, Syria, Iran, Turkmenistan, Afganistan i Pakistan)[3][4][5].
Morfologia
Długość ciała (bez ogona) 66–98 mm, długość ogona 55–104 mm, długość ucha 12–21 mm, długość tylnej stopy 13–25 mm; masa ciała 14–39 g[4][6].
Systematyka
Rodzaj Calomyscus zdefiniował w 1905 roku angielski zoolog Oldfield Thomas na łamach Abstracts of the Proceedings of the Zoological Society of London[1]. Na gatunek typowy Thomas wyznaczył myszochomika długoogonowego (C. bailwardi).
Etymologia
Calomyscus: gr. καλος kalos ‘piękny’[7]; μυσκος muskos ‘myszka’, zdrobnienie od μυς mus, μυος muos ‘mysz’[8].
Podział systematyczny
Do rodziny należy jeden rodzaj myszochomik[2] (Calomyscus) z następującymi występującymi współcześnie gatunkami[9][6][3][2]:
- Calomyscus bailwardi O. Thomas, 1905 – myszochomik długoogonowy
- Calomyscus hotsoni O. Thomas, 1920 – myszochomik stokowy
- Calomyscus baluchi O. Thomas, 1920 – myszochomik beludżystański
- Calomyscus mystax Kashkarov, 1925 – myszochomik turkmeński
- Calomyscus elburzensis G.G. Goodwin, 1938 – myszochomik górski
- Calomyscus grandis Schlitter & Setzer, 1973 – myszochomik wielki
- Calomyscus urartensis Vorontsov & Kartavseva, 1979 – myszochomik skalny
- Calomyscus tsolovi Peshev, 1991 – myszochomik syryjski
- Calomyscus behzadi Akharirad, Dezhman, Aliabadian, Siahsarvie, Shafaeipour & Mirshamsi, 2021
- Calomyscus kermanensis Dezhman, Akbarirad, Aliabadian, Siahsarvie, Shafaeipour & Mirshamsi, 2023
Opisano również gatunki wymarłe:
- Calomyscus delicatus Aguilar, Brandy & Thaler, 1984[10] (Hiszpania; miocen)
- Calomyscus minor De Bruijn, Dawson & Mein, 1970[11] (Grecja; pliocen)
Przypisy
- ↑ a b O. Thomas. [On a collection of mammals obtained by Col. A. C. Bailward in Persia and Armenia]. „Abstracts of the Proceedings of the Zoological Society of London”. 24, s. 23, 1905. (ang.).
- ↑ a b c Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 232. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
- ↑ a b C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 330. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
- ↑ a b C.W. Kilpatrick: Family Calomyscidae (Brush-tailed Mice). W: D.E. Wilson, R.A. Mittermeier & T.E. Lacher (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 7: Rodents II. Barcelona: Lynx Edicions, 2017, s. 152–155. ISBN 978-84-16728-04-6. (ang.).
- ↑ D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Genus Calomyscus. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2020-11-20].
- ↑ a b Class Mammalia. W: Lynx Nature Books: All the Mammals of the World. Barcelona: Lynx Edicions, 2023, s. 213. ISBN 978-84-16728-66-4. (ang.).
- ↑ Jaeger 1959 ↓, s. 42.
- ↑ Jaeger 1959 ↓, s. 160.
- ↑ N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, C. Parker, S. Liphardt, I. Rochon & D. Huckaby: Treeview of Mammalian Taxonomy Hierarchy. [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 1.12) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2024-01-06]. (ang.).
- ↑ J.-P. Aguilar, L.D. Brandy & L. Thaler. Les rongeurs de Salobrena (Sud de l’Espagne) et le probleme de la migration Messinienne. „Paléobiologie continentale”. 14 (2), s. 3–17, 1984. (fr.).
- ↑ H. de Bruijn, M.R. Dawson & P. Mein. Upper Pliocene Rodentia, Lagomorpha and Insectivora (Mammalia) from the Isle of Rhodes (Greece). „Proceedings of the Koninklijke Nederlandse Akademie van Wetenschappen”. Series B. 73 (5), s. 556, 1970. (ang.).
Bibliografia
- E.C. Jaeger: Source-book of biological names and terms. Wyd. 3 (Revised second printing). Springfield: Charles C. Thomas, 1959, s. 1–316. (ang.).