Nerw bębenkowy

Nerw językowo-gardłowy, nerw błędny oraz nerw dodatkowy wraz z odgałęzieniami, nerw bębenkowy podpisany Tympanic.

Nerw bębenkowy, nerw Jacobsona, nerw Anderscha (łac. nervus tympanicus, nervus Jacobsoni, nervus Andersch)[1][2][3] – w anatomii człowieka nerw będący gałęzią nerwu językowo-gardłowego. Zawiera on zarówno włókna nerwowe czuciowe (dla błony śluzowej jamy bębenkowej i trąbki słuchowej), jak i przywspółczulne (dla ślinianki przyusznej i gruczołów policzkowych). Mogą też do niego dochodzić gałązki od nerwu błędnego, za pośrednictwem zwoju dolnego nerwu językowo-gardłowego lub bezpośrednio[1].

Początek swój bierze w zwoju dolnym nerwu językowo-gardłowego, znajdującym się w dołku skalistym kości skroniowej. Udaje się z niego poprzez kanalik bębenkowy, aż dociera do wzgórka (promontorium), układając się w rynience lub kanaliku w ścianie błędnikowej jamy bębenkowej. Współtworzy następnie splot bębenkowy (pomagają mu gałąź łącząca od nerwu twarzowego i nerwy szyjno-bębenkowe)[1].

Nerw bębenkowy nie tworzy typowych gałęzi wychodzących z jego pnia. Natomiast jego włókna poprzez splot bębenkowy dostają się do gałęzi bębenkowych, gałęzi trąbkowej i nerwu skalistego mniejszego (będącego przedłużeniem splotu bębenkowego, jako ciągłość nerwu bębenkowego)[1].

Nazwy eponimiczne upamiętniają duńskiego anatoma Ludviga Levina Jacobsona[3] i niemieckiego lekarza Karla Samuela Anderscha[2][4].

Przypisy

  1. ↑ a b c d Adam Bochenek, Michał Reicher, Anatomia człowieka. Tom V. Układ nerwowy obwodowy. Układ nerwowy autonomiczny. Powłoka wspólna. Narządy zmysłów, wyd. VI, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2018, s. 222–224, ISBN 978-83-200-3258-1.
  2. ↑ a b Gołąb 1974 ↓, s. 11.
  3. ↑ a b Gołąb 1974 ↓, s. 52.
  4. ↑ Karl Samuel Andersch w bazie Who Named It (ang.)

Bibliografia

  • Bogusław Gołąb, Słownik eponimów morfologicznych, Warszawa: Państwowy Zakład Wydawnictw Lekarskich, 1974.

Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.