Okręty szkolne typu Wodnik
 ORP "Wodnik" | |
| Kraj budowy | |
|---|---|
| Użytkownicy |
|
| Stocznia | |
| Wejście do służby |
1976 |
| Zbudowane okręty |
5 |
| Okręty w służbie |
3 |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność |
standardowa: 1489 t |
| Długość |
72,24 m |
| Szerokość |
11,99 m |
| Zanurzenie |
4,1 m |
| Napęd |
2 silniki wysokoprężne Zgoda-Sulzer 6TD48, każdy o mocy maks. 1920 KM (1410 kW), 2 śruby |
| Prędkość |
16,8 węzłów |
| Zasięg |
7800 mil morskich |
| Załoga |
56 osób załogi + 100 załogi szkolnej (kadra dydaktyczna i podchorążowie) |
Okręty szkolne typu Wodnik (projektu 888) – typ polskich okrętów szkolnych zbudowanych w Stoczni Północnej w Gdańsku. Dwa z nich służyły w polskiej Marynarce Wojennej, jeden w NRD i dwa w ZSRR.
Powstanie i budowa
Po II wojnie światowej, obok żaglowego szkunera ORP "Iskra", polska Marynarka Wojenna posiadała okręt szkolny ORP "Gryf", przebudowany ze statku handlowego, jeszcze o napędzie parowym, który w latach 70. był już zużyty i przestarzały. Zdecydowano zastąpić go nowoczesnymi jednostkami szkolnymi, zbudowanymi w kraju. W 1971 Ośrodek Badawczy Marynarki Wojennej opracował pierwszy wstępny projekt. Ostateczny projekt okrętu szkolnego o numerze 888 powstał w Centrum Techniki Okrętowej, głównym projektantem był Henryk Cynke. Konstrukcja i linie kadłuba nowego okrętu wywodziły się z wcześniejszego szeregu projektów okrętów pomocniczych polskiej konstrukcji (okręty hydrograficzne proj. 861, okręty ratownicze proj. 570, okręty rozpoznawcze proj. 863)[1].
Na przełomie 1974/1975 rozpoczęto budowę dwóch okrętów dla Polski w Stoczni Północnej w Gdańsku. Jednocześnie rozpoczęto budowę okrętu zmodyfikowanego projektu 888N dla Niemieckiej Republiki Demokratycznej. 28 maja 1976 do służby wszedł jako pierwszy ORP "Wodnik" (251), następnie 6 lipca 1976 niemiecki "Wilhelm Pieck", po czym 26 września 1976 ORP "Gryf" (252)[1]. W 1977 roku natomiast zbudowano dwa zmodyfikowane okręty projektu 888R dla Marynarki Wojennej ZSRR – "Oka" i "Ługa", różniące się m.in. brakiem uzbrojenia (dla ZSRR zbudowano w Polsce w tym czasie także 3 duże okręty szkolne proj. 887 Smolny)[1].
Służba w skrócie
Polskie okręty proj. 888 weszły do służby do powstałej w 1976 Grupy Okrętów Szkolnych Wyższej Szkoły Marynarki Wojennej. Służyły do szkolenia polskich marynarzy, biorąc udział także w licznych rejsach zagranicznych[1].
W 1990, podczas wojny w Zatoce Perskiej, ORP "Wodnik" został przebudowany na okręt szpitalno-ewakuacyjny. Przede wszystkim dobudowano na rufie lądowisko dla śmigłowca oraz zdjęto uzbrojenie. Na wodach Zatoki Perskiej służył od stycznia do kwietnia 1991. Po powrocie do kraju w maju 1991 przywrócono go do roli uzbrojonego okrętu szkolnego, pozostawiając jednak lądowisko dla śmigłowca (zamiast rufowej armaty AK-230)[1]. "Gryf" został wycofany ze służby w 2005.
"Wilhelm Pieck" (S 61) służył w Ludowej Marynarce (Volksmarine) NRD. Po zjednoczeniu Niemiec okręt oddano na złom.
Z radzieckich okrętów, "Ługa" została złomowana ok. 2005, a "Oka" została przekazana w 1992 marynarce Azerbejdżanu, gdzie służy jako T-710[2].
Uzbrojenie
- ORP Wodnik
- 1 podwójna armata AK-230 kalibru 30 mm (początkowo 2 podwójne)
- 2 podwójne armaty ZU-23-2M Wróbel kalibru 23 mm
2016: 1 podwójna armata ZU-23-2M Wróbel kalibru 23 mm
2019: 2 wielkokalibrowe karabiny maszynowe WKM-B kalibru 12,7 mm
- ORP Gryf
- 2 podwójne armaty AK-230 kalibru 30 mm
- 2 podwójne armaty ZU-23-2M kalibru 23 mm (początkowo 2 podwójne armaty kalibru 25 mm/79 na podwójnej podstawie 2M-3M)
- 2 pojedyncze armaty salutacyjne kalibru 45 mm
Przydział
- flotylla: 3 Flotylla Okrętów w Gdyni
- jednostka: Dywizjon Okrętów Wsparcia
Przypisy
Bibliografia
- Jarosław Ciślak, Polska Marynarka Wojenna 1995, Warszawa: „Lampart”, 1995, s. 133-135, ISBN 83-86776-08-0, OCLC 316544451.
- Witold Koszela. Biało-Czerwona Flota, Współczesne Okręty Polskiej Marynarki Wojennej Tom II. Oświęcim: Napoleon V, 2019, ISBN 978-83-8178-020-9, s. 65