Oodaaq

Oodaaq
Państwo

 Dania

Terytorium zależne

 Grenlandia

Akwen

Ocean Arktyczny

Powierzchnia

0,00012 km²

Populacja 
• liczba ludności


0

Położenie na mapie Grenlandii
Mapa konturowa Grenlandii, blisko górnej krawiędzi znajduje się punkt z opisem „Oodaaq”
Ziemia83°40′N 30°40′W/83,666667 -30,666667

Oodaaq – żwirowa łacha położona na północny wschód od przylądka Morris Jesup na Grenlandii, uznawana niekiedy[1] za wysunięty najbardziej na północ fragment stałego lądu na Ziemi. Dyskusyjną kwestią jest stabilność tej i podobnych żwirowych wysepek, które w skali lat mogą zostać zniszczone przez napierający lód[2]. Najdalej wysuniętym na północ powszechnie uznanym fragmentem lądu jest większa wyspa Kaffeklubben, położona 1,36 km dalej na południe[3].

Oodaaq ma współrzędne geograficzne 83°40′N 30°40′W/83,666667 -30,666667, leży zaledwie 705 km na południe od bieguna północnego.

Została odkryta w 1978 roku przez duński zespół Uffe Petersena, którego zadaniem było potwierdzenie, że Kaffeklubben leży dalej na północ niż przylądek Morris Jesup na Ziemi Peary’ego. W chwili odkrycia miała wymiary zaledwie 15 na 8 metrów. Została nazwana imieniem Eskimosa, który towarzyszył Robertowi Peary'emu w wyprawie do bieguna północnego[3][4].

Wiele innych podobnych żwirowych wysepek zostało już uznanych za najdalej na północ wysunięte lądy na Ziemi. Do odwiedzonych przez badaczy należą m.in. wysepki oznaczone jako ATOW1996, Dupree 2000 i Euro-American Island[5]. Towarzystwo National Geographic uznało wysepkę Oodaaq za twór dostatecznie stabilny i umieściło w Atlasie Świata wydanym w 2004 roku[1].

Przypisy

  1. ↑ a b National Geographic Atlas of the World. Wyd. 8. National Geographic, 2004-10-01. ISBN 0-7922-7543-8.
  2. ↑ What Happened to Odaq Island?. Arctic Thule. [dostęp 2013-11-27]. (ang.).
  3. ↑ a b Kaffeklubben, Top of the World?. Arctic Thule. [dostęp 2013-11-27]. (ang.).
  4. ↑ Gerald Johnson: Oodaaq Island. Farther north than Kaffeklubben Island?. 2009. [dostęp 2013-11-27]. (ang.).
  5. ↑ "Known" Islands. Arctic Thule, 2013. [dostęp 2013-11-27].