Opowieści kanterberyjskie (film)
| Gatunek |
dramat |
|---|---|
| Data premiery |
2 lipca 1972 |
| Kraj produkcji | |
| Język | |
| Czas trwania |
109 min |
| Reżyseria | |
| Scenariusz |
Pier Paolo Pasolini |
| Główne role | |
| Muzyka | |
| Zdjęcia | |
| Scenografia | |
| Kostiumy | |
| Montaż |
Nino Baragli |
| Produkcja |
Alberto Grimaldi |
| Nagrody | |
| Złoty Niedźwiedź na 22. MFF w Berlinie | |
Opowieści kanterberyjskie (wł. I racconti di Canterbury) – włosko-francuski film fabularny z 1972 roku w reżyserii Piera Paola Pasoliniego. Ostatni z filmów zaliczanych do tzw. trylogii życia tego reżysera, czyli dzieł opartych na erotycznych tekstach z klasyki literatury.
Film jest ekranizacją Opowieści kanterberyjskich Geoffreya Chaucera. Od chwili premiery szokował wizualną dosłownością, brutalnością scen erotycznych i fizjologicznych, za co często zdejmowany był z ekranów.
Produkcja
Zdjęcia do filmu kręcono w Anglii i we Włoszech. Wśród licznych angielskich lokacji wykorzystanych przez filmowców wymienić można te położone w Londynie (np. Winchester Palace w dzielnicy Southwark, stare schody w Wapping) i Cambridge (Trinity Lane, Great Gate w St John’s College) oraz w hrabstwach: Essex (Coggeshall, St Osyth, Layer Marney), Somerset (Wells wraz z katedrą), East Sussex (opactwo w Battle), Kent (Canterbury wraz z katedrą, młyn Rolvenden Windmill, Romney Marsh), Suffolk (Lavenham) i Gloucestershire (Chipping Campden). Włoska część zdjęć powstała na sycylijskich stokach wulkanu Etna[1].
Przypisy
- ↑ The Canterbury Tales (I Racconti di Canterbury). Movie Locations. [dostęp 2023-01-29]. (ang.).
Linki zewnętrzne
- Plakat
- Opowieści kanterberyjskie w bazie IMDb (ang.)
- Opowieści kanterberyjskie w bazie Filmweb
| 1960-69 |
|
|---|---|
| 1970-79 |
|
