Paul Nihill
Data i miejsce urodzenia |
5 września 1939 | ||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Data i miejsce śmierci |
15 grudnia 2020 | ||||||||||||||||||
Wzrost |
180 cm | ||||||||||||||||||
Dorobek medalowy | |||||||||||||||||||
|
Vincent Paul Nihill (ur. 5 września 1939 w Colchesterze[1], zm. 15 grudnia 2020 w Gillingham[2]) – brytyjski lekkoatleta chodziarz, wicemistrz olimpijski i mistrz Europy.
Pierwszy sukces międzynarodowy odniósł w finale Pucharu Świata w chodzie w 1963 w Varese, gdzie zajął 2. miejsce w chodzie na 20 kilometrów[3][4].
Na igrzyskach olimpijskich w 1964 w Tokio Nihill zdobył srebrny medal w chodzie na 50 kilometrów, przegrywając jedynie z Abdonem Pamichem z Włoch. W latach 1967–1970 wystąpił w 86 zawodach chodziarskich i nie wygrał tylko raz, na igrzyskach olimpijskich w 1968 w Meksyku, gdzie zszedł z trasy chodu na 50 kilometrów na 5 km przed metą, wskutek wyczerpania spowodowanego wysokością[1].
Na mistrzostwach Europy w 1969 w Atenach zwyciężył w chodzie na 20 km[5]. W finale Pucharu Świata w chodzie w 1970 w Eschborn zajął 15. miejsce na tym dystansie[4], a na mistrzostwach Europy w 1971 w Helsinkach zdobył w tej konkurencji brązowy medal[6].
30 lipca 1972 w Douglas ustanowił nieoficjalny najlepszy wyniki na świecie w chodzie na 20 km czasem 1:24:50, który przetrwał do 1976[7]. Na igrzyskach olimpijskich w 1972 w Monachium Nihill zajął 6. miejsce w chodzie na 20 km i 9. miejsce w chodzie na 50 km. Na igrzyskach olimpijskich w 1976 w Montrealu zajął 30. miejsce w chodzie na 20 km[1].
Nihill zdobył 27 razy mistrzostwo Wielkiej Brytanii w chodzie na różnych dystansach w latach 1963–1975[8][9]. W 1971 zdobył także dwa złote medale mistrzostw RPA[10].
Przypisy
- ↑ a b c Paul Nihill [online], olympedia.org [dostęp 2020-08-23] (ang.).
- ↑ Will Payne , Medway's Olympic silver medallist, Paul Nihill, dies of Covid-19 [online], kentonline.co.uk, 16 grudnia 2020 [dostęp 2020-12-17] (ang.).
- ↑ GBRAthletics: IAAF World Race Walking Cup [online] [dostęp 2014-06-30] (ang.).
- ↑ a b IAAF World Race Walking Cup. Taicang 2014. Facts & Figures, IAAF, s. 19 [dostęp 2014-06-30] (ang.).
- ↑ Berlin 2018 Leichtathletik – EM Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 533–534 [dostęp 2020-08-23] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-14] (ang.).
- ↑ Berlin 2018 Leichtathletik – EM Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 541 [dostęp 2020-08-23] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-14] (ang.).
- ↑ Progression of IAAF World Records. 2015 Edition, IAAF, 2015, s. 382 [dostęp 2020-08-23] (ang.).
- ↑ AAA Championships (Men) [online], GBRAthletics [dostęp 2014-06-30] (ang.).
- ↑ RWA Road Walk Championships [online], GBRAthletics [dostęp 2014-06-30] (ang.).
- ↑ South African Championships [online], GBRAthletics [dostęp 2014-06-30] (ang.).