Pistolet maszynowy Beretta M1918
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent | |
| Rodzaj | |
| Dane techniczne | |
| Kaliber |
9 mm |
| Nabój |
9 mm Glisenti |
| Magazynek |
łukowy, 25 nab. |
| Wymiary | |
| Długość |
851 mm |
| Długość lufy |
318 mm |
| Masa | |
| broni |
3,26 kg (bez amunicji) |
| Inne | |
| Szybkostrzelność teoretyczna |
900 strz./min |
Beretta M1918 – włoski pistolet maszynowy wprowadzony do uzbrojenia w końcowym okresie I wojny światowej. Był to trzeci (po MP18) pistolet maszynowy wprowadzony do służby w czasie wojny.
Historia
W czasie I wojny światowej zwiększyło się nasycenie walczących armii bronią automatyczną. W pierwszym etapie wojny były to głównie ciężkie karabiny maszynowe, ale z czasem do uzbrojenia zaczęły trafiać także lżejsze wzory broni automatycznej, lepiej dostosowane do użycia podczas ataku. W większości armii były to ręczne i lekkie karabiny maszynowe. Odmienną drogą postanowili pójść Włosi, którzy w 1915 roku postanowili wprowadzić do uzbrojenia podwójnie sprzężony pistolet maszynowy Villar-Perosa (podwójnie sprzężona, pomniejszona wersja cekaemu SIA).
Doświadczenia z użycia pm Villar-Perosa wykazały, że nie jest on w stanie zastąpić karabinu maszynowego z uwagi na słabe parametry balistyczne amunicji pistoletowej podczas strzelania na większe odległości, zaś podczas walk na bliskich odległościach podwójnie sprzężona broń także jest mało przydatna z uwagi na konieczność strzelania z pozycji leżąc. Większych uwag nie było za to do samego funkcjonowania broni. Dlatego rozpoczęto prace nad bronią wykorzystującą podzespoły pm Villar-Perosa M1915, ale lepiej przystosowaną do wymagań pola walki.
Nowa broń powstała w zakładach Beretta. Zaprojektowany pistolet maszynowy wykorzystywał większość podzespołów pm Villar-Perosa, ale posiadał zaprojektowane przez Tulio Marengoniego drewniane łoże i stałą kolbę oraz mechanizm spustowy. Dodatkowo pm wyposażono w składany bagnet (identyczny jak w karabinku Moschetto per Cavalleria Mod. 1891).
W 1918 roku skonstruowany przez Marengoniego pistolet maszynowy został przyjęty do uzbrojenia jako Moschetto Automatico Beretta Mod. 1918 (wł. karabinek automatyczny Beretta wz. 1918). Beretta M1918 była produkowana także w okresie międzywojennym. Powstał także karabinek samopowtarzalny Beretta M1918/30 wykorzystujący podzespoły pm M1918. Na uzbrojeniu armii włoskiej znajdował się jeszcze w początkowym okresie II wojny światowej, ale z czasem został zastąpiony przez nowszy pm Moschetto Automatico Beretta mod. 1938.
Opis
Beretta M1918 była bronią samoczynną. Automatyka broni działa na zasadzie odrzutu zamka półswobodnego. Rękojeść przeładowania po prawej stronie broni, związana z zamkiem. Magazynki 25-nabojowe, przyłączane od góry broni. Kolba stała. Przyrządy celownicze mechaniczne, składają się z muszki i celownika szczerbinkowego. Z przodu lufy znajdował się składany do tyłu bagnet kłujący.
Bibliografia
- Andrzej Ciepliński, Ryszard Woźniak: Encyklopedia współczesnej broni palnej. Warszawa: Wydawnictwo WIS, 1994. ISBN 83-86028-01-7.
Linki zewnętrzne
- secondeguerre.net (zdjęcie)
