Pistolet sygnałowy SPSz

SPSz

Żołnierz Wojska Polskiego z pistoletem sygnałowym wz. 44
Państwo	ZSRR
Projektant	Gieorgij Szpagin
Rodzaj	pistolet sygnałowy
Dane techniczne
Kaliber	26 mm
Wymiary
Długość	220 mm
Długość lufy	150 mm
Masa
broni	900 g (nienaładowany) 960-975 g (naładowany)[1]
Inne
Szybkostrzelność praktyczna	10-12 strz./min.
Multimedia w Wikimedia Commons

SPSz (ros. СПШ, Сигнальный Пистолет Шпагина) – pistolet sygnałowy skonstruowany przez Gieorgija Szpagina.

W 1943 roku do uzbrojenia Armii Czerwonej wprowadzono pistolet sygnałowy SPSz-43. Po roku rozpoczęto produkcję zmodyfikowanej wersji ze zmienionym mechanizmem otwierającym (jego dźwignię umieszczono w dolnej części języka spustowego). Nowa wersja otrzymała oznaczenie SPSz-44 (inna stosowana nazwa to SPSz-2).

Do strzelania stosowano:

• naboje sygnalizacyjne nocne (biały, czerwony, zielony oraz żółty płomień);
• naboje sygnalizacyjne dzienne (czerwony i niebieski dym);
• naboje oświetlające na spadochronie.

Od 1948 roku pistolet sygnałowy SPSz-44 był produkowany w Polsce. W Wojsku Polskim nosi oznaczenie Pistolet sygnałowy wzór 1944 (został zastąpiony przez pistolet sygnałowy wz. 78).

• Zbigniew Gwóźdź, Piotr Zarzycki: Polskie konstrukcje broni strzeleckiej. Warszawa: Wydawnictwo SIGMA NOT, 1993. ISBN 83-85001-69-7. Brak numerów stron w książce
• Waldemar Korzeniowski, Janusz Smykla, Jerzy Szalc: Struktury organizacyjne (ćwiczebne) oddziałów i pododdziałów oraz dane taktyczno-techniczne sprzętu. Wrocław: Wyższa Szkoła Oficerska im. Tadeusza Kościuszki. Wydział Wojsk Zmechanizowanych. Katedra Taktyki Ogólnej, 1999.