Południowy okręg wyborczy w Islandii
Położenie na mapie Islandii | |
Instytucja | |
---|---|
Państwo | |
Data pierwszych wyborów |
2003 |
Liczba mandatów |
9[a] + 1 |
Południowy okręg wyborczy w Islandii (isl. Suðurkjördæmi) – jest jednym z sześciu okręgów wyborczych Islandii. Posiada 10 mandatów w Althing, z czego jeden wyrównawczy. Okręg wyborczy powstał z połączenia starego okręgu Suðurlandskjördem z dodatkiem Hornafjörður, który kiedyś należał do elektoratu Austurlandskjördem , i Suðurnes, który był kiedyś w elektoracie Reykjaneskjördem[1][2]. Pierwsze wybory odbyły się w nowej strukturze okręgów wyborczych w wyborach parlamentarnych w 2003 roku[3].
System wyborczy
W tym okręgu wybiera się obecnie dziewięciu[a] spośród 63 członków parlamentu Islandii przy użyciu systemu wyborczego proporcjonalnej reprezentacji z otwartymi listami partyjnymi[4][5]. Mandaty okręgowe są rozdzielane metodą D'Hondta[6][b][7]. Mandaty kompensacyjne (wyrównawcze) są obliczane na podstawie głosów oddanych w skali kraju i są rozdzielane metodą D'Hondta na poziomie okręgów wyborczych[6][c][8]. Tylko partie, które osiągną 5% próg wyborczy w skali kraju, konkurują o mandaty kompensacyjne[7][6][d].
Gminy
W okręgu południowym znajduje się następujących 19 gmin: Hornafjörður, Skaftárhreppur, Mýrdalshreppur, Rangárþing eystra, Rangárþing ytra, Ásahreppur, Vestmannaeyjabær, Flóahreppur, Árborg, Skeiða- og Gnúpverjahreppur, Hrunamannahreppur, Bláskógabyggð, Grímsnes- og Grafningshreppur, Hveragerðisbær, Ölfus , Grindavík, Suðurnesjabær, Reykjanesbær i Vogar.
Statystyki wyborcze
Wybory | Liczba wyborców na liście |
Zmiana | Oddane głosy | Frekwencja wyborcza |
Głosowanie uzupełniające | Mandaty | Wyborcy na mandat parlamentarny |
Waga[1] | |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Ilość głosów |
Udział procentowy | ||||||||
2003 | 28 344 | nie dotyczy | 25 343 | 89,4% | 2 200 | 8,7% | 10 | 2 834 | 118% |
2007 | 30 592 | 2 248 | 25 789 | 84,3% | 2 732 | 10,6% | 10 | 3 059 | 115% |
2009 | 32 482 | 1 890 | 27 831 | 85,7% | 3 048 | 11,0% | 10 | 3 248 | 111% |
2013 | 33 619 | 1 137 | 27 531 | 81,9% | 3 889 | 14,1% | 10 | 3 362 | 112% |
2016 | 35 436 | 1 817 | 27 828 | 78,5% | 4 109 | 14,8% | 10 | 3 544 | 110% |
2017 | 36 143 | 707 | 28 914 | 80,0% | 4 690 | 16,2% | 10 | 3 614 | 109% |
2021 | 38 424 | 2 281 | 30 381 | 79,1% | 5 881 | 19,4% | 10 | 3 842 | 105% |
2024 | 40 994 | 2 570 | 32 285 | 78,8% | - | - | 10 | 4 099 | 104% |
[1] Waga głosów w tym okręgu wyborczym w porównaniu z wagą głosów w skali kraju. | |||||||||
Źródło: Urząd Statystyczny Islandii |
Uwagi
Przypisy
- ↑ Ustawa o wyborach [online], althingi.is [dostęp 2024-12-18] (isl.).
- ↑ Konstytucja Islandii [online], Biblioteka Sejmowa [dostęp 2024-12-18] .
- ↑ Apportionment of Seats to Althingi, the Icelandic Parliament. The National Electoral Commission of Iceland. [dostęp 2024-12-18]. (ang.).
- ↑ Election Guide. International Foundation for Electoral Systems. [dostęp 2024-12-18]. (ang.).
- ↑ Electoral Assistance: ElecData, Compendium of Electoral Data - Iceland". Council of Europe. [dostęp 2024-12-18]. (ang.).
- ↑ a b c Thorkell Helgason: Apportionment of Seats to Althingi, the Icelandic Parliament. Landskjörstjórn, listopad 2024. [dostęp 2024-12-18]. (ang.).
- ↑ a b PARLINE database on national parliaments. Genewa, Szwajcaria, Unia Międzyparlamentarna. [dostęp 2024-12-18]. (ang.).
- ↑ Å. Bengtsson, K. M. Hansen, Ó. Þ. Harðarson, H. M. Narud, H. Oscarsson: The Nordic Voter: Myths of Exceptionalism. Colchester, Wielka Brytania, ECPR Press., 2014. s. 19. [dostęp 2024-12-18]. 978-1-907301-25-4. (ang.).