Port lotniczy Pekin

Port lotniczy Pekin

北京首都国际机场
Běijīng Shǒudū Guójì Jīcháng
Beijing Capital International Airport

Państwo	Chiny
Miejscowość	Pekin
Typ	cywilne
Właściciel	Civil Aviation Administration of China
Kod IATA	PEK
Kod ICAO	ZBAA
Wysokość	35 m n.p.m.
Statystyki ruchu (2013[1])
Liczba pasażerów	83 712 355
Cargo	1 843 681 t
Liczba operacji	557 681
Drogi startowe
Kierunek 18R/36L: asfaltobeton, 3200 × 50 m Kierunek 18L/36R: asfaltobeton, 3800 × 60 m Kierunek 01/19: asfaltobeton, 3800 × 60 m
Położenie na mapie Pekinu PEK
Położenie na mapie Chin PEK
40°04′48″N 116°35′04″E/40,080000 116,584444
Strona internetowa

Port lotniczy Pekin (IATA: PEK, ICAO: ZBAA) – międzynarodowy port lotniczy położony 20 km na północny wschód od centrum Pekinu. Jest głównym portem przesiadkowym linii lotniczych Air China.

Stołeczny port lotniczy Pekin szybko stał się jednym z najbardziej ruchliwych lotnisk świata w ostatniej dekadzie. Stał się najbardziej ruchliwym portem lotniczym w Azji pod względem ruchu pasażerskiego i całkowitego natężenia ruchu w roku 2009. Beijing Capital International Airport jest 2. największym lotniskiem na świecie. Lotnisko zarejestrowało 488 495 operacji statków powietrznych (startów i lądowań), zajmuje 10 pozycję na świecie i jako jedyne lotnisko azjatyckie w top30. Pod względem ruchu towarowego, lotniska także notuje szybki wzrost. Do 2009 roku lotnisko stało się 14 najbardziej ruchliwym lotniskiem w przewozie towarów, notując 1 420 997 ton towarów.

Lotnisko jest głównym węzłem Air China, sztandarowego przewoźnika Chińskiej Republiki Ludowej, który oferuje połączenia do 120 miejsc (bez cargo) z Pekinu. Hainan i China Southern Airlines również używa tego portu lotniczego jako głównego węzła.

Port lotniczy Pekin został otwarty w dniu 2 marca 1958 roku. Lotnisko składało się z małego budynku terminalu, który stoi do dziś, obecnie wykorzystany jest przez połączenia VIP i połączenia czarterowe. Z dniem 1 stycznia 1980 otwarto nowy większy terminal z pirsami dla 10-12 samolotów. Terminal był większy niż w 1950, ale w połowie lat 90 XX wieku, zbyt mały. Terminal został następnie zamknięty do remontu po otwarciu Terminalu 2.

Pod koniec 1999 roku z okazji 50. rocznicy powstania ChRL, lotnisko rozbudowano ponownie. Nowy terminal otwarty 1 listopada został nazwany Terminalem 2. 20 września 2004 odbyło się otwarcie nowego Terminalu 1 obsługującego kilka krajowych linii lotniczych i międzynarodowych połączeń China Southern Airlines. Inne krajowe i międzynarodowe linie lotnicze korzystają z Terminala 2.

29 października 2007 został otwarty trzeci pas startowy^[2].

Kolejna rozbudowa została zakończona wraz z otwarciem Terminala 3 (T3) w lutym 2008 z okazji letnich igrzysk olimpijskich w Pekinie. Ten kolosalny rozwój obejmuje budowę trzeciego pasa startowego, drugiego terminalu oraz połączenia kolejowego z centrum miasta.

Terminal 1 posiadający 60 000 m² powierzchni, został otwarty z dniem 1 stycznia 1980 i zastąpił mały istniejący terminal który otwarto w latach 50. XX wieku^[3]. Terminal został zamknięty z powodu remontu od roku 1999 do 20 września 2004, w tym czasie wszystkie linie lotnicze były obsługiwane z Terminalu 2. Posiada 16 bramek, które obsługują połączenia krajowe China Southern Airlines i kilka innych linii lotniczych takich jak Chongqing Airlines i Xiamen Airlines, i był pierwotnie planowany do obsługi ruchu krajowego, z wyjątkiem tych do Hongkongu i Makau.

Wraz z otwarciem Terminalu 3, terminal był zamknięty w związku z wymianą światła, a 20 maja 2008 linie lotnicze zostały przeniesione do Terminalu 2^[4]. 27 czerwca 2008 stał się ponownie bazą operacyjną dla wszystkich lotów krajowych obsługiwanych przez HNA Group, w tym Hainan Airlines, Air China Grand, Deer Air Airlines i Tianjin Airlines, a loty międzynarodowe i te z Hongkongu, Makau, Tajwanu pozostały w Terminalu 2.

Terminal 2 otwarto 1 listopada 1999 roku. Terminal ten był wykorzystywany w celu zastąpienia Terminal 1, kiedy ten był remontowany. Jest znacznie większy niż terminal 1, może obsługiwać 20 samolotów poprzez doki połączone z terminalem. Przed otwarciem Terminalu 3, wszystkie loty międzynarodowe (i większość lotów krajowych) było obsługiwanych w tym terminalu. Terminal obecnie mieści China Southern Airlines, China Eastern Airlines, SkyTeam i inne krajowe i międzynarodowe linie jak Air China, Shanghai Airlines, Star Alliance, członkowie sojuszu Oneworld korzystają z nowego Terminalu 3.

Budowa terminalu 3 rozpoczęto 28 marca 2004 i został otwarty w dwóch etapach. Próbnie rozpoczął działalność 29 lutego 2008, kiedy siedem linii, a mianowicie British Airways, El Al Israel Airlines, Qantas, Qatar Airways, Shandong Airlines i Sichuan Airlines przeniesiono do terminalu. 20 innych linii lotniczych zostało przeniesionych do terminalu, kiedy oficjalnie otwarto terminal w dniu 26 marca 2008^[5]. Obecnie jest siedzibą Air China, Oneworld, Star Alliance oraz innych lotów krajowych i międzynarodowych.

Został zaprojektowany przez konsorcjum NACO (Netherlands Airport Consultants B.V), Foster and Partners i ARUP. Oświetlenie zostało zaprojektowane przez Speirs and Major Associates. Budżet inwestycji wyniósł 3,5 mld USD. Jest to obecnie największy budynek terminalu na świecie oddany w jednym etapie z powierzchnią 986 000 metrów kwadratowych. Posiada on główny terminal pasażerski (Terminal 3C), dwa satelitarne pirsy (Terminal 3D i 3E) i pięć kondygnacji naziemnych i dwie podziemne. Nie użyto w nazewnictwie liter A i B, by uniknąć pomyłek z Terminalami 1 i 2. Terminal 3C jest przeznaczony do lotów krajowych, Terminal 3E lotów międzynarodowych, a Terminal 3D, zwany "Olympics Hall", był używany do lotów czarterowych w okresie Igrzysk Olimpijskich w Pekinie i będzie wykorzystywany przez loty międzynarodowe.

Lotnisko obsługiwane jest przez 47 linii lotniczych, które oferują bezpośrednie połączenia do 207 destynacji w 54 krajach Azji, Ameryki Północnej, Ameryki Południowej, Afryki i Europy i Oceanii^[6]:

Port lotniczy Pekin jest obsługiwany przez Airport Express, linię metra w Pekinie. 28,1 km linia biegnie od Terminala 3 do Terminala 2, a następnie do miasta z przystankami w Sanyuanqiao i Dongzhimen. Została otwarta 19 lipca 2008, w czasie Olimpiady w 2008 roku. Podróż w jedną stronę trwa około 16–20 minut.

Lotnisko oferuje sześć różnych tras autobusów do i z różnych punktów w Pekinie, w tym Xidan, Fangzhuang, dworzec kolejowy, Zhongguancun i Nanyuan. Ponadto lotnisko oferuje również połączenia autobusowe do Tiencin i Qinhuangdao.

Lotnisko jest dostępne przez cztery płatne autostrady. Dwie z nich łączą lotnisko z północno-wschodnimi częściami Pekinu. Pozostałe dwie łączą się z pobliskimi autostradami.

• Airport Expressway to dwudziestokilometrowa płatna droga, która biegnie od północno-wschodniej Trzeciej Obwodnicy w Sanyuanqiao bezpośrednio do terminali 1 i 2. Została zbudowana w latach 90. XX wieku i służył jako główne połączenie drogowe z miastem.
• 2nd Airport Expressway, otwarta w 2008, która biegnie na wschód od Yaojiayuan Lu do wschodniej Piątej Obwodnicy i następnie na północ do Terminalu 3; długość 15,6 km, płatna.
• Northern Airport Line, otwarta w 2006, która biegnie na wschód od Jingcheng Expressway do Terminali 1 i 2; długość 11,3 km, płatna.
• Southern Airport Line, otwarta w 2008, jest płatną autostrada, która biegnie równolegle i na południe od Northern Airport Line z Jingcheng Expressway do szóstej wschodniej obwodnicy w Litian Bridge. Ta autostrada przecina Airport Expressway i 2nd Airport Expressway, i pozwala dojechać do Terminala 3 oraz do Terminali 1 i 2.

• port lotniczy Pekin-Daxing