Prawo Lamberta

Ten artykuł od 2022-06 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {Dopracować} z tego artykułu.

Prawo Lamberta – prawo optyki sformułowane przez Johanna Heinricha Lamberta w 1760 r. określające zależność światłości od kierunku propagacji fali:

Jeżeli pewna niewielka powierzchnia promieniuje lub rozprasza światło, to światłość I w kierunku tworzącym kąt ${\displaystyle \theta }$ z normalną do powierzchni promieniującej wyraża się wzorem

${\displaystyle I(\theta )=I_{0}\cos \theta ,}$

gdzie ${\displaystyle I_{0}$ – światłość w kierunku prostopadłym do powierzchni promieniującej.

Prawo to jest spełnione ściśle, gdy powierzchnia promieniująca jest ciałem doskonale czarnym.

• prawo Beera
• prawo Lamberta-Beera