Prostytucja w Szwecji

Prostytucja w Szwecji – w Szwecji wykonywanie zawodu prostytutki nie jest karalne. Karalne jest jednak korzystanie z usług prostytutek. Prawo zakazujące płacenia lub próby płacenia za usługi seksualne zostało uchwalone 29 maja 1998 i było wynikiem kampanii feministek i centrolewicy, której celem było przekonanie parlamentu, że społeczeństwo nie powinno akceptować prostytucji[1]. Oprócz płacenia za usługi prostytutek karalne jest również czerpanie korzyści majątkowych z prostytucji przez inną osobę i nakłanianie innych osób do prostytucji. Szwedzkie rozwiązanie prawne dotyczące prostytucji nie jest modelem prohibicyjnym, abolicjonistycznym czy dekryminalizacyjnym. Stanowi osobny model określany jako model skandynawski[2].

Prostytucje reguluje § 11 ust. 1 rozdział VI szwedzkiego Kodeku Karnego, zatytułowany przestępstwa seksualne. Artykuł ten mówi: "kto uiszczając wynagrodzenie, podejmuje stosunki seksualne z inną osobą, która podejmuje takie stosunki za wynagrodzeniem inaczej niż dorywczo, podlega karze grzywny lub pozbawienia wolności do roku"[2].

Prawo to zostało uchwalone po dołączeniu Szwecji do UE w 1994. Po akcesji w prasie szwedzkiej pojawiały się informacje o dużej liczbie prostytutek z Europy Wschodniej, które świadczyły swoje usługi w Szwecji[1].

Przypisy

  1. ↑ a b Don Kulick, Sex in the New Europe: The Criminalization of Clients and Swedish Fear of Penetration, „Anthropological Theory”, 3 (2), 2003, s. 199–218, DOI: 10.1177/1463499603003002005, ISSN 1463-4996 [dostęp 2024-06-07] (ang.).
  2. ↑ a b Magdalena Kowalewska-Łukuć, Prostytucja i czerpanie z niej korzyści majątkowych –analiza prawnoporównawcza [online], s. 47.