Publiusz Decjusz Mus (konsul 312 p.n.e.)

Publius Decius Mus (zm. 295 p.n.e.) – czterokrotny konsul rzymski pochodzący z plebejskiej rodziny Decjuszy. Był synem Publiusza Decjusza Musa, konsula z 340 p.n.e.

Decjusz w 312 p.n.e. został wybrany na urząd konsula, drugim konsulem w tym roku został Marek Waleriusz Maksymus Korwinus[1]. W 310 p.n.e. służył jako legat w armii dyktatora Lucjusza Papiriusza Kursora[2]. Dwa lata później ponownie wybrany konsulem razem z Kwintusem Fabiuszem Maksymusem Rullianusem[3]. W 306 p.n.e. piastował urząd dowódcy jazdy[4]. Dwa lata później został cenzorem[5]. W 300 p.n.e. wybrany na urząd pontyfika[6]. W 297 p.n.e. wybrany na urząd konsula, w tym samym roku pokonał Apulów pod Maleventum[7].

W 295 p.n.e. ponownie wybrany na urząd konsula, drugim konsulem został Kwintus Fabiusz Maksymus Rullianus[8]. Ponieważ trwała wtedy III wojna samnicka, obydwaj konsulowie zostali wysłani do Etrurii w celu walki z armią Samnitów. Obie armie spotkały się pod Sentinum, gdzie doszło do bitwy, podczas której Decjusz, podobnie jak jego ojciec, poświęcił swoje życie bogom podziemnym jako okup za wojsko i ojczyznę, rzucając się w szeregi wroga[9]. Bitwa zakończyła się zwycięstwem Rzymian.

Przypisy

  1. ↑ Liwiusz, Dzieje Rzymu od założenia miasta, 9, 28.
  2. ↑ Liwiusz, Dzieje Rzymu od założenia miasta, 9, 40.
  3. ↑ Liwiusz, Dzieje Rzymu od założenia miasta, 9, 41.
  4. ↑ Liwiusz, Dzieje Rzymu od założenia miasta, 9, 44.
  5. ↑ Liwiusz, Dzieje Rzymu od założenia miasta, 9, 46.
  6. ↑ Liwiusz, Dzieje Rzymu od założenia miasta, 10, 9.
  7. ↑ Liwiusz, Dzieje Rzymu od założenia miasta, 10, 15.
  8. ↑ Liwiusz, Dzieje Rzymu od założenia miasta, 10, 22.
  9. ↑ Liwiusz, Dzieje Rzymu od założenia miasta, 10, 28.

Bibliografia