Region Flamandzki

Region Flamandzki
Vlaams Gewest
Region autonomiczny
Ilustracja
Antwerpia
Herb Flaga
Herb Flaga
Hymn:

De Vlaamse leeuw
Państwo

 Belgia

Ośrodek administracyjny

Bruksela[a]

Kod ISO 3166-2

BE-VLG

Minister-prezydent

Jan Jambon

Powierzchnia

13 522 km²

Populacja (2018)
• liczba ludności


6 552 967

• gęstość

522 os./km²

Języki urzędowe

niderlandzki

Szczegółowy podział administracyjny
Plan
Liczba prowincji

5

Położenie na mapie
Położenie na mapie
Strona internetowa

Region Flamandzki (niderl. Vlaams Gewest) – jeden z trzech regionów federalnych Belgii, położony w północnej części kraju i zamieszkany głównie przez ludność niderlandzkojęzyczną. Siedzibą parlamentu i rządu Regionu Flamandzkiego jest Bruksela (leżąca poza obszarem regionu – w osobnym Regionie Stołecznym Brukseli). Na określenie regionu używa się też wieloznacznego terminu Flandria.

Podział administracyjny

Region Flamandzki jest podzielony na 5 prowincji:

  1. Antwerpia,
  2. Limburgia,
  3. Flandria Wschodnia,
  4. Brabancja Flamandzka,
  5. Flandria Zachodnia.

Największe miasta to Antwerpia, Gandawa, Mechelen, Leuven, Hasselt, Brugia.

Historia

Flandria na przestrzeni wieków wchodziła w skład różnych państw i regionów. Od XII w. była pod panowaniem Francji, następnie od 1384 Burgundii. W 1477 przeszła w ręce Habsburgów, a w 1566 – królów hiszpańskich (Niderlandy Hiszpańskie). W 1713 w wyniku wojny o sukcesję hiszpańską przeszła pod rządy austriackie.

Po rewolucji francuskiej w 1794, podobnie jak całe Niderlandy, Flandria została anektowana przez Francję i włączona w jej struktury państwowe jako departamenty: Deux-Nèthes, Dyle, Escaut, Lys i Meuse-Inférieure. W 1798 wybuchło powstanie przeciwko władzy francuskiej, w proteście przeciwko powoływaniu mężczyzn do armii tego kraju.

Po klęsce Napoleona pod Waterloo, na mocy kongresu wiedeńskiego Flandria weszła w skład nowego państwa – Królestwo Zjednoczonych Niderlandów, składającego się z dzisiejszej Belgii, Holandii i Luksemburga. Jego władca, król Wilhelm I prowadził nieudolne rządy, faworyzując protestanckie prowincje północne. Spowodowało to niezadowolenie katolików z południa, rewolucję (1830) i ostatecznie oderwanie się Flandrii i Walonii jako niepodległej Belgii, co zostało potwierdzone traktatem londyńskim w 1839.

W wyniku działalności autonomicznego ruchu flamandzkiego w 1962 ustalono granicę językową niderlandzko-francuską, tworząc w ten sposób region niderlandzkojęzyczny i usankcjonowano jednojęzyczność Flandrii (a dwujęzyczność dla regionu Brukseli). W 1970 utworzono wspólnotę flamandzką obejmującą instytucje i osoby we Flandrii oraz instytucje flamandzkie w Brukseli. W 1980 określono obszar regionu autonomicznego, który początkowo nie pokrywał się z podziałem administracyjnym Belgii na prowincje. Dlatego po utworzeniu w 1989 Regionu Stołecznego Brukseli, w 1995 wydzielono z Brabancji niderlandzkojęzyczną Brabancję Flamandzką. Od 1993 Flandria jest regionem federalnym.

Premierzy Flandrii

Media

We Flandrii telewizja publiczna nazywa się Vlaamse Radio- en Televisieomroep. Jej kanałem jest één. Vtm, należące do Vlaamse Media Maatschappij, jest najpopularniejszym kanałem komercyjnym.

Zobacz też

Uwagi

  1. Samo miasto znajduje się poza granicami regionu w Regionie Stołecznym Brukseli.

Przypisy

  1. Rulers: Belgium: Regions and communities. rulers.org. [dostęp 2020-02-02]. (ang.).

Linki zewnętrzne