Roddy Piper
 Roddy Piper (2009) | |
| Pełne imię i nazwisko |
Roderick George Toombs |
|---|---|
| Pseudonim |
The Rowdy Scot, Hot Rod, The Hot Scot |
| Data i miejsce urodzenia |
17 kwietnia 1954 |
| Data i miejsce śmierci |
31 lipca 2015 |
| Obywatelstwo | |
| Wzrost |
183 cm |
| Masa ciała |
104 kg |
| Strona internetowa | |
Roddy Piper, pseud. Rowdy, właśc. Roderick George Toombs[1][2] (ur. 17 kwietnia 1954 w Saskatoon[3], zm. 31 lipca 2015[4] w Hollywood[5]) – kanadyjski wrestler, aktor, trener i menadżer wrestlingu, jedna z największych gwiazd zawodowych zapasów w latach 80. i 90. XX wieku. Jego wielką fanką była także mistrzyni świata federacji UFC w wadze koguciej Ronda Rousey, która za jego zgodą przejęła od Pipera przydomek „Rowdy”[6].
Życiorys
Wczesne lata
Urodził się w kanadyjskim Saskatoon[7], a wychowywał się w Winnipeg. Uczęszczał do Windsor Park Collegiate. Jego ojciec był oficerem Kanadyjskiej Królewskiej Policji Konnej, choć mieszkali w The Pas w prowincji Manitoba. Po tym, jak został wydalony z gimnazjum za posiadanie noża sprężynowego w szkole i odejściu od ojca, Piper mieszkał w schroniskach młodzieżowych. Pracował w lokalnych siłowniach. We wczesnej młodości opanował biegle grę na dudach.
Kariera
Był bokserem i amatorem zapaśnikiem. Zdobył Golden Gloves na mistrzostwach bokserskich. Otrzymał czarny pas w judo od Gene’a LeBella, amerykańskiego mistrza judo, instruktora, kaskadera i profesjonalnego zapaśnika[8][9].
W latach 1973-75 występował na ringach zawodowych zapasów jako jobber i promował wschodzących zawodników w American Wrestling Association (AWA). Stał się potem znany przede wszystkim z odgrywania roli heela, czyli przeciwników dla najbardziej popularnych zapaśników.
W połowie lat 80., gdy federacja World Wrestling Federation (potem World Wrestling Entertainment) rozwijała działalność w USA, był ubrany w szkocką spódnicę[10], wychodził na ring przy dźwiękach kobz i był rywalem Hulka Hogana. W głównej walce podczas WrestleManii I, która rozegrana została w 1985 roku, Piper i Paul Orndorff przegrali z Hoganem i Mr. T. Rok potem „Rowdy” zmierzył się w pojedynku bokserskim z Mr. T. Walka ta zakończyła się porażką Pipera przez dyskwalifikację.
Grywał także w filmach. W komedii Carla Reinera Jedyny, jedyna (The One and Only, 1978) u boku Henry’ego Winklera pojawił się jako doświadczony żołnierz Korpusu Piechoty Morskiej (Marines). Można go było zobaczyć w teledysku Cyndi Lauper „The Goonies 'R' Good Enough” (1985), promującym film przygodowy Richarda Donnera Goonies (1985), a także w roli zapaśnika wolnoamerykanki Quicka Ricka Robertsa w komedii muzyczno-sportowej Hala Needhama Trzaskające się ciała (Body Slam, 1987) z Tanyą Roberts, Kellie Martin, Johnem Astinem i Dirkiem Benedictem. W 1988 roku zagrał główną rolę w thrillerze science fiction Johna Carpentera Oni żyją (They Live) z udziałem Keitha Davida i Meg Foster[11]. W 1992 zrealizował singiel „I'm Your Man”[12]. Znalazł się także w obsadzie thrillera akcji Bez strachu (No Contest, 1995) z Shannon Tweed i Robertem Davim, Doborowa kompania (The Bad Pack, 1997) z Ralfem Möllerem i Robertem Davim, kryminalnym Takie czasy (Hard Time, 1998) u boku Burta Reynoldsa, Roberta Loggii i Mii Sary oraz komedii Pizza Man (2011)[13] z Frankiem Munizem i Shelley Long.
Zajął się również dubbingiem. Użyczył swojego głosu w serialu animowanym Przygody braci Mario (The Super Mario Brothers Super Show!, 1989), jako komander Cash w RoboCop (1994), Robot Chicken (2006), jako on sam w grze komputerowej Saints Row IV (2014) i jako don John w Pora na przygodę! (Adventure Time, 2014). Wystąpił też gościnnie w serialach: ABC Statek miłości (The Love Boat: A Valentine Voyage, 1990) jako Maurice Steiger, Nieśmiertelny (Highlander, 1993) jako nieśmiertelny Anthony Gallen, CBS Strażnik Teksasu (Walker, Texas Ranger, 1998) jako Krzyżowiec, U nas w Filadelfii (It's Always Sunny in Philadelphia, 2009, 2013) jako Da' Maniac, CBS Dowody zbrodni (Cold Case, 2010) jako „Słodki” Sil Tavern i Breaking In (2012) jako pan Weller. Wziął udział w programie Wojny magazynowe (Storage Wars, 2013).
W 1996 roku podpisał kontrakt z federacją World Championship Wrestling, gdzie ponownie rywalizował z Hoganem. Pojawiał się potem na galach federacji WWE w roli gościa specjalnego, najczęściej przeprowadzając wywiady z najważniejszymi zapaśnikami tej federacji.
Życie prywatne
12 października 1982 ożenił się z Kitty Dittrich, z którą miał czwórkę dzieci – trzy córki: Anastacię, Ariel Tiel i Fallon Danicę oraz syna Coltona[14].
Zmarł 31 lipca 2015 podczas snu w swoim domu w Hollywood w wieku 61 lat. Przyczyną zgonu był zawał serca[15].
Przypisy
- ↑ Roddy Piper. Listal. [dostęp 2016-05-02]. (ang.).
- ↑ Roddy Piper (17 de Abril de 1954). Filmow. [dostęp 2016-05-02]. (port.).
- ↑ Roddy Piper Professional wrestler, Actor. TVGuide.com. [dostęp 2016-05-02]. (ang.).
- ↑ Roddy Piper. AdoroCinema. [dostęp 2016-05-02]. (port.).
- ↑ Roddy Piper. AlloCiné. [dostęp 2016-05-02]. (fr.).
- ↑ 'Rowdy' Roddy Piper, inspiration for Ronda Rousey's nickname, dead at 61. mmajunkie.com. [dostęp 2016-05-02]. (ang.).
- ↑ Roddy Piper – Actor. CineMagia.ro. [dostęp 2016-05-02]. (rum.).
- ↑ How Roddy Piper got his black belt from Gene LeBell. Mixed Martial Arts. [dostęp 2016-05-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-05-07)]. (ang.).
- ↑ Gene LeBell Talks About The Passing Of His Friend Roddy Piper. SEScoops. [dostęp 2016-05-02]. (ang.).
- ↑ Profil. WWE. [dostęp 2016-05-02]. (ang.).
- ↑ Roddy Piper. MYmovies. [dostęp 2016-05-02]. (wł.).
- ↑ 'Rowdy' Roddy Piper Dead at 61: His Best Music Moments. Billboard. [dostęp 2016-05-02]. (ang.).
- ↑ Roddy Piper. Rotten Tomatoes. [dostęp 2016-05-02]. (ang.).
- ↑ Roddy Piper – Who's Dated Who?. FamousFix. [dostęp 2016-05-02]. (ang.).
- ↑ Wrestling Legend „Rowdy” Roddy Piper Dies at 61. TV Guide. [dostęp 2016-05-02]. (ang.).
Bibliografia
- Roddy Piper w bazie IMDb (ang.)
- Profil na stronie WWE
Linki zewnętrzne
- Roddy Piper w bazie Filmweb
- Roddy Piper w bazie Notable Names Database (ang.)