Sójkowiec białoczuby

Sójkowiec białoczuby
Garrulax leucolophus[1]
(Hardwicke, 1816)
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Infragromada

ptaki neognatyczne

Rząd

wróblowe

Podrząd

śpiewające

Rodzina

pekińczyki

Rodzaj

Garrulax

Gatunek

sójkowiec białoczuby

Synonimy
  • Corvus leucolophus Hardwicke, 1816[2]
Podgatunki
  • G. l. leucolophus (Hardwicke, 1816)
  • G. l. patkaicus Reichenow, 1913
  • G. l. belangeri Lesson, 1831
  • G. l. diardi (Lesson, 1831)
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3]

Systematyka w Wikispecies
Multimedia w Wikimedia Commons

Sójkowiec białoczuby[4] (Garrulax leucolophus) – gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny pekińczyków (Leiothrichidae). Nie jest zagrożony.

Systematyka

Takson ten bywał często łączony w jeden gatunek z sójkowcem białogłowym (G. bicolor)[5]. Wyróżniono cztery podgatunki G. leucolophus[2][6].

Zasięg występowania

Sójkowiec białoczuby zamieszkuje w zależności od podgatunku[2][6]:

  • sójkowiec białoczuby (Garrulax leucolophus leucolophus) – Himalaje i południowo-wschodni Tybet.
  • Garrulax leucolophus patkaicus – północno-wschodnie Indie, zachodnia Mjanma i zachodni Junnan (południowe Chiny).
  • Garrulax leucolophus belangeri – środkowa Mjanma do południowo-zachodniej Tajlandii.
  • sójkowiec rdzawogrzbiety (Garrulax leucolophus diardi) – wschodnia Mjanma i południowe Chiny do Indochin.

Morfologia

Rozmiary
Długość ciała 26–31 cm; masa ciała 108–131 g[2].

Ekologia i zachowanie

Środowisko
Zarośla bambusowe, krzaki i poszycie lasów w południowej i południowo-wschodniej Azji, od Himalajów do południowych Chin i Indochin, do wysokości 2135[3] m n.p.m.
Rozmnażanie
Buduje z suchych liści i mchu dobrze ukryte, kopulaste gniazdo z bocznym wejściem. 3–6 niebieskich jaj jest wysiadywanych przez 13–26 dni. Młode opierzają się po 13–16 dniach.
Pożywienie
Owady, jagody, nasiona.

Status

IUCN uznaje sójkowca białoczubego za gatunek najmniejszej troski (LC, Least Concern)[3]. Liczebność populacji nie została oszacowana, ale ptak ten opisywany jest jako zazwyczaj pospolity. Trend liczebności populacji uznawany jest za spadkowy[3].

Przypisy

  1. ↑ Garrulax leucolophus, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. ↑ a b c d Collar, N. & Robson, C.: White-crested Laughingthrush (Garrulax leucolophus). [w:] del Hoyo, J., Elliott, A., Sargatal, J., Christie, D.A. & de Juana, E. (red.). Handbook of the Birds of the World Alive [on-line]. Lynx Edicions, Barcelona, 2020. [dostęp 2020-03-01].
  3. ↑ a b c d BirdLife International, Garrulax leucolophus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2016, wersja 2015-4 [dostęp 2016-03-28] (ang.).
  4. ↑ Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Rodzina: Leiothrichidae Swainson, 1831 – pekińczyki – Babblers, laughing-thrushes and allies (wersja: 2018-11-05). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-03-02].
  5. ↑ White-crested Laughingthrush (Garrulax leucolophus). IBC: The Internet Bird Collection. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-06)]. (ang.).
  6. ↑ a b F. Gill, D. Donsker, P. Rasmussen (red.): Laughingthrushes and allies. IOC World Bird List (v10.1). [dostęp 2020-03-02]. (ang.).

Linki zewnętrzne