Siergiej Wołkensztejn

Siergiej Wołkensztejn
Сергей Сергеевич Волкенштейн
	generał major artylerii
Data i miejsce urodzenia	2 czerwca 1900 ; Chatki, obwód połtawski
Data i miejsce śmierci	19 maja 1977 ; Moskwa
	Przebieg służby
Lata służby	1918–1958
Siły zbrojne	Armia Czerwona; Armia Radziecka
Główne wojny i bitwy	wojna domowa w Rosji,; II wojna światowa
	Odznaczenia
	;

Siergiej Siergiejewicz Wołkensztejn (ros. Сергей Сергеевич Волкенштейн, ur. 20 maja^?/2 czerwca 1900 w chutorze Chatki w obwodzie połtawskim, zm. 19 maja 1977 w Moskwie) – radziecki generał major artylerii, Bohater Związku Radzieckiego (1945).

Życiorys

Był narodowości żydowskiej. Uczył się w gimnazjum, w październiku 1917 wstąpił do oddziału Czerwonej Gwardii, brał udział w rewolucji październikowej w Moskwie, później jako czerwonoarmista wyjechał do Zwienigorodu w celu ustanowienia tam władzy radzieckiej. W czerwcu 1918 wstąpił do Armii Czerwonej, pracował jako inspektor i instruktor w powiatowym komisariacie wojskowym, od maja 1919 walczył w wojnie domowej z wojskami Piotra Wrangla jako szef zwiadu 1 Komunistycznego Batalionu Specjalnego Przeznaczenia Samodzielnej Brygady Piechoty 13 Armii Frontu Południowego, od 1919 należał do RKP(b). W październiku 1920 został gubernialnym inspektorem połtawskiego terytorialnego okręgu pułkowego, później inspektorem 5 Połtawskiej Brygady Specjalnego Przeznaczenia, w 1926 ukończył artyleryjskie kursy doskonalenia kadry dowódczej w Łudze i został dowódcą plutonu artylerii w Winnicy, następnie pomocnikiem dowódcy i dowódcą baterii w Odessie, później służył w pułku artylerii w Wozniesieńsku i pracował jako inżynier w Zarządzie Naukowo-Technicznym Zarządu Artyleryjskiego Armii Czerwonej. W 1935 ukończył Akademię Wojskową im. Frunzego i został komenderowany służbowo do USA, po powrocie do ZSRR w lutym 1939 szkolił się na kursach doskonalenia wyższej kadry dowódczej przy Akademii Artyleryjskiej Armii Czerwonej im. Dzierżyńskiego, po czym został kierownikiem kursu artyleryjskiego, a w sierpniu 1939 szefem artylerii 126 Dywizji Piechoty Białoruskiego Okręgu Wojskowego. Brał udział w agresji ZSRR na Polskę we wrześniu 1939, a od grudnia 1939 jako szef artylerii 150 Dywizji Piechoty uczestniczył w wojnie z Finlandią, od kwietnia 1940 do marca 1941 był szefem artylerii 6 Korpusu Piechoty Kijowskiego Specjalnego Okręgu Wojskowego, potem został naczelnikiem szkoły artylerii w Kijowie.

Po ataku Niemiec na ZSRR brał udział w obronie Kijowa, w sierpniu 1941 wraz ze szkołą został ewakuowany do Krasnojarska, w maju 1942 został skierowany na front jako szef sztabu artylerii Frontu Wołchowskiego, od stycznia 1943 dowodził 17 Dywizją Artylerii Przełamania rezerwy Stawki Najwyższego Naczelnego Dowództwa, uczestniczył w operacji Iskra mającej przerwać blokadę Leningradu, walczył na Froncie Wołchowskim, od maja do września 1943 Woroneskim, potem 1 Ukraińskim. 24 kwietnia 1943 otrzymał stopień generała majora artylerii. Brał udział w operacji orłowskiej, forsowaniu Dniepru, operacji kijowskiej, żytomiersko-berdyczowskiej, korsuń-szewczenkowskiej, płoskirowsko-czerniowieckiej, lwowsko-sandomierskiej, wiślańsko-odrzańskiej, dolnośląskiej, górnośląskiej, berlińskiej i praskiej. 24 czerwca 1945 wziął udział w Paradzie Zwycięstwa na Placu Czerwonym, po wojnie dowodził dywizją w Centralnej Grupie Wojsk w Austrii, od lipca 1946 do maja 1947 służył w Taurydzkim Okręgu Wojskowym w Symferopolu, od maja 1947 do 1948 szkolił się na Wyższych Kursach Akademickich przy Wyższej Akademii Wojskowej im. Woroszyłowa, po czym został zastępcą dowódcy 9 Korpusu Artyleryjskiego. Od stycznia 1949 do września 1952 był I zastępcą dowódcy wojsk Kijowskiego Okręgu Obrony Przeciwlotniczej, od stycznia 1953 do grudnia 1954 zastępcą dowódcy artylerii Białoruskiego Okręgu Wojskowego, potem konsultantem i zastępcą naczelnika Naukowo-Badawczego Instytutu Artyleryjskiego i kierownikiem katedry taktyki artylerii Wojskowej Akademii Wojsk Pancernych i Zmechanizowanych Armii Radzieckiej im. Stalina, w grudniu 1958 zakończył służbę wojskową.

Odznaczenia

Złota Gwiazda Bohatera Związku Radzieckiego (29 maja 1945)
Order Lenina (dwukrotnie)
Order Czerwonego Sztandaru (czterokrotnie)
Order Suworowa II klasy
Order Kutuzowa II klasy
Order Aleksandra Newskiego
Medal „Za obronę Leningradu”
Medal „Za zwycięstwo nad Niemcami w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945”
Medal „Za zdobycie Berlina”
Medal za Odrę, Nysę, Bałtyk (Polska Ludowa)

Oraz inne medale ZSRR i odznaczenia zagraniczne.

Bibliografia

Волкенштейн Сергей Сергеевич (ros.)