Sokolica (Beskid Żywiecki)

Sokolica
Ilustracja
Platforma widokowa i urwisko Sokolicy
Państwo

 Polska

Pasmo

Beskid Żywiecko-Orawski

Wysokość

1368 m n.p.m.

Położenie na mapie Beskidu Żywieckiego, Małego i Makowskiego
Mapa Beskidu Żywieckiego, Małego i Makowskiego z zaznaczoną granicą Polski, w centrum znajduje się czarny trójkącik z opisem „Sokolica”
Położenie na mapie Karpat
Mapa konturowa Karpat, blisko górnej krawiędzi nieco na lewo znajduje się czarny trójkącik z opisem „Sokolica”
Ziemia49°35′04,5″N 19°33′48,0″E/49,584583 19,563333

Sokolica (1368 m)[1] – najniższy i położony najdalej na wschód nazwany punkt w północno-wschodniej grani masywu Babiej Góry. Wschodnie stoki opadają bezpośrednio do przełęczy Krowiarki, natomiast na południowy zachód od szczytu główny grzbiet babiogórski wznosi się w kierunku następnej kulminacji, jaką jest Kępa[2].

Sokolica nie tworzy wierzchołka, lecz wyraźne spłaszczenie w grzbiecie (platformę). Platforma ta od północno-zachodniej strony podcięta jest skalnym urwiskiem będącym efektem potężnego obrywu sprzed kilkuset lat. Urwisko ma wysokość kilkunastu metrów, strome stoki poniżej niego są zawalone dużymi głazami i porośnięte kosodrzewiną i lasem. W drugiej połowie XIX wieku w urwisku gnieździł się orzeł przedni, przez miejscową ludność uważany za sokoła i stąd pochodzi nazwa szczytu[3].

Z wyjątkiem wspomnianej zerwy, stoki Sokolicy porośnięte są lasem i, częściowo, w górnych partiach, kosodrzewiną. Z powodu braku lasu na podszczytowym urwisku Sokolica jest doskonałym punktem widokowym. Platformę szczytową, na której znajduje się punkt widokowy, wybrukowano kamieniami i ogrodzono. Znajdują się tutaj też ławki i tablice ścieżki edukacyjnej „Śladami Wawrzyńca Szkolnika”. Panorama widokowa z Sokolicy obejmuje grzbiet Babiej Góry, szczyty Beskidu Śląskiego (Barania Góra, Skrzyczne, grupa Klimczoka), Pasmo Jałowieckie, Pasmo Polic, Beskid Mały i Beskid Makowski oraz Zawoję[3].

Z przełęczy Krowiarki przez platformę widokową Sokolicy przebiega czerwony szlak turystyczny – jeden z najpopularniejszych wariantów wejścia na Diablak. Stromymi północnymi stokami Sokolicy poprowadzono zielono znakowany szlak, zwany Percią Przyrodników. Obydwa te szlaki łączą się z sobą na grzbiecie Sokolicy[3].

Sokolica znajduje się w Babiogórskim Parku Narodowym. Biegnie przez nie granica między wsiami Zawoja w powiecie suskim i Lipnica Wielka w powiecie nowotarskim[4]. W regionalizacji fizycznogeograficznej Polski według Jerzego Kondrackiego masyw Babiej góry znajduje się w Beskidzie Żywieckim[5], w nowszej regionalizacji z 2018 roku w Beskidzie Żywiecko-Orawskim[6].

Nazwa

Według Aleksego Siemionowa prawidłowa nazwa szczytu to Sokolice, taką nazwę podawał bowiem już Andrzej Komoniecki (1658–1728), autor „Chronografii albo Dziejopisu Żywieckiego”. Niezbyt poprawną nazwę Sokolica wprowadziła mapa austriacka z końca XX wieku i nazwa ta utrzymała się na późniejszych mapach i we wszystkich publikacjach[7].

Szlaki turystyczne

szlak turystyczny czerwony (fragment Głównego Szlaku Beskidzkiego): Krowiarki – Sokolica – Kępa – Gówniak – Diablak (szczyt masywu Babiej Góry). Czas przejścia z Krowiarek na Sokolicę 1 h (↓ 30 min)
szlak turystyczny zielony (Perć Przyrodników): Szkolnikowe Rozstaje – Sokolica. Czas przejścia 0:40 h (↓ 30 min)
szlak narciarski czerwony (narciarski): Sokolica – Krowiarki. Długość 1,5 km[8].
Sokolica – widok z grzbietu Babiej Góry

Przypisy

  1. Geoportal. Mapa topograficzna [online] [dostęp 2024-11-07].
  2. Beskid Śląski i Żywiecki. Mapa 1:50 000, Kraków: Compass, 2011, s. 1, ISBN 978-83-7605-084-3.
  3. a b c Stanisław Figiel, Urszula Janicka-Krzywda, Wojciech W. Wiśniewski Piotr Krzywda, Beskid Żywiecki: przewodnik, Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Rewasz”, 2012, s. 274–275, ISBN 978-83-62460-30-4.
  4. Geoportal. Mapa lotnicza [online] [dostęp 2024-11-21].
  5. Jerzy Kondracki, Geografia regionalna Polski, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1998, s. 318–319, 330–333, ISBN 83-01-12479-2.
  6. J. Solon i inni, Physico-geographical mesoregions of Poland: Verification and adjustment of boundaries on the basis of contemporary spatial data, „Geographia Polonica”, 91 (2), 2018, s. 143–170.
  7. Aleksy Siemionow, Ziemia Wadowicka. Monografia turystyczno-krajoznawcza, Wadowice: Komisja Turystyki Górskiej Oddziału PTTK „Ziemia Wadowicka” w Wadowicach, 1984, s. 362.
  8. EURA7 – www.eura7.com, Turystyka » Szlaki – Babiogórski Park Narodowy [online], www.bgpn.pl [dostęp 2018-06-15] (pol.).