Stanisław Bunin
| Imię i nazwisko |
Stanisław Stanisławowicz Bunin |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Pochodzenie | |
| Instrumenty | |
| Gatunki | |
| Zawód | |
| Wydawnictwo |
Stanisław Stanisławowicz Bunin (ros. Станислав Станиславович Бунин; ur. 25 września 1966 w Moskwie) – rosyjski pianista, zwycięzca XI Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego im. Fryderyka Chopina (1985)[1]. Od lat 90. XX w. mieszka i wykłada w Japonii.
Życiorys
Młodość i wykształcenie
Pochodzi z rodziny inteligenckiej o tradycjach humanistycznych i pianistycznych. Syn pianisty Stanisława Neuhausa oraz wnuk pianisty i wybitnego pedagoga Heinricha Neuhausa. Jego babka Zinaida Neuhaus Pasternak - po rozwodzie z Neuhausem została drugą żoną Borisa Pasternaka.
Stanisław zaczął grać na fortepianie w wieku czterech lat. Następnie uczył się w Centralnej Szkole Muzycznej w Moskwie. Konserwatorium Moskiewskie (1984–1988) ukończył w klasie Sergieja Dorenskiego[2].
W trakcie nauki uczestniczył w następujących konkursach pianistycznych[2]:
- Międzynarodowy Konkurs Radiowy dla Młodych Muzyków „Concertino Praha” (1979) – dyplom finalisty
- Międzynarodowy Konkurs im. Marguerite Long i Jacques’a Thibaud (1983) – I nagroda
- XI Międzynarodowy Konkurs Pianistyczny im. Fryderyka Chopina (1985) – I miejsce oraz dwie nagrody specjalne: Towarzystwa im. Fryderyka Chopina za najlepsze wykonanie poloneza i Filharmonii Narodowej za najlepsze wykonanie koncertu fortepianowego
Kariera pianistyczna
Po zwycięstwie w Warszawie Bunin zaczął jeździć z koncertami po wielu krajach. W Japonii dał ponad 200 koncertów w 70 miastach w ciągu niespełna dziesięciu lat. W 1988 roku wyemigrował z ZSRR[3]. Początkowo przebywał w Niemczech, a następnie przeniósł się do Japonii. Prowadzi zajęcia w Wyższej Szkole Muzycznej Senzuko w Kawasaki. W 1992 roku zorganizował na tej uczelni Komitet Sztuki Pianistycznej. Jest też założycielem Stanisław Bunin Enterprise, która wspiera uzdolnioną muzycznie młodzież[4].
Wiele razy występował w Polsce, m.in. na Międzynarodowym Festiwalu Chopinowskim w Dusznikach-Zdroju[4] i festiwalu Chopin i jego Europa[5].
Repertuar i dyskografia
W jego repertuarze są utwory m.in. Fryderyka Chopina, Roberta Schumanna, Josepha Haydna, Johanna Sebastiana Bacha, Wolfganga Amadeusa Mozarta i Claude’a Debussy’ego. Nagrywa dla wytwórni płytowych Deutsche Grammophon, Sony, Toschiba-Emi/Emi-Classical[4] oraz Polskie Nagrania „Muza”[6]. Jest też autorem ścieżki dźwiękowej do gry Eternal Sonata (kompozycje Fryderyka Chopina)[7].
Przypisy
- ↑ Wysocki 1987 ↓, s. 223.
- ↑ a b Dybowski 2005 ↓, s. 359.
- ↑ Dybowski 2005 ↓, s. 361.
- ↑ a b c Dybowski 2005 ↓, s. 362.
- ↑ Stanisław Bunin. chopin.nifc.pl. [dostęp 2016-06-21]. (pol.).
- ↑ Stanislav Bunin: Discography. discogs.com. [dostęp 2016-06-21]. (ang.).
- ↑ Torasuchii beru: Shopan no yume. imdb.com. [dostęp 2016-06-21]. (ang.).
Bibliografia
- Stanisław Dybowski: Laureaci Konkursów Chopinowskich w Warszawie. Warszawa: Selene, 2005, s. 359–362. ISBN 83-910515-1-X.
- Stefan Wysocki: Wokół Konkursów Chopinowskich. Warszawa: Wydawnictwa Radia i Telewizji, 1987. ISBN 83-212-0443-0.
Linki zewnętrzne
- Stanislav Bunin w bazie AllMusic (ang.)
- Dyskografia Stanisława Bunina w bazie MusicBrainz (ang.)
- Stanislav Bunin w bazie Discogs.com (ang.)