Staw krzyżowo-biodrowy
Staw krzyżowo-biodrowy (łac. articulatio sacroiliaca) – w anatomii człowieka staw tworzony przez kość krzyżową i kość biodrową[1], a tym samym łączący kończynę dolną ze szkieletem osiowym[2].
Ma budowę stawu płaskiego. Powierzchnie stawowe tworzy powierzchnia uchowata kości biodrowej (facies auricularis ossis ilii) oraz powierzchnia uchowata kości krzyżowej (facies auricularis ossis sacri). Pokryte są one przez chrząstkę włóknistą (w przypadku powierzchni stawowej kości krzyżowej pod nią znajduje się tkanka chrzęstna szklista), a między nimi znajduje się wąska, szczelinowata jama stawowa[1].
Staw otacza torebka stawowa o krótkich włóknach. Główną rolę w blokowaniu kości przed przemieszczaniem się odgrywają silne więzadła, które dzielimy na:
- bezpośrednie (wzmacniające staw bezpośrednio), jak więzadła krzyżowo-biodrowe międzykostne, więzadła krzyżowo-biodrowe brzuszne, więzadła krzyżowo-biodrowe grzbietowe
- pośrednie więzadło biodrowo-lędźwiowe, więzadło krzyżowo-kolcowe oraz więzadło krzyżowo-guzowe. Dwa ostatnie krzyżując się tworzą otwór kulszowy większy i mniejszy, którymi przechodzą naczynia krwionośne, nerwy jak i mięśnie.
Wszystkie te więzadła powodują, że zakres ruchów w tym stawie jest minimalny[1].
Przypisy
- ↑ a b c Adam Bochenek, Michał Reicher, Anatomia człowieka. Tom I. Anatomia ogólna. Kości, stawy i więzadła, mięśnie, wyd. XIII, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2019, s. 528–530, ISBN 978-83-200-4323-5.
- ↑ Richard L. Drake, A. Wayne Vogl, Adam W.M. Mitchell, Gray anatomia. Podręcznik dla studentów. T. 1, wyd. IV, Wrocław: Edra Urban & Partner, 2020, s. 51, ISBN 978-83-66548-14-5.
