Striga

Striga
Ilustracja
Striga bilabiata
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

astropodobne

Rząd

jasnotowce

Rodzina

zarazowate

Rodzaj

Striga

Nazwa systematyczna
Striga Loureiro
Fl. Cochinch. 17, 22. Sep 1790[3]
Typ nomenklatoryczny

S. lutea Loureiro[3]

Multimedia w Wikimedia Commons
Striga elegans
Striga densiflora

Striga – rodzaj roślin należący do rodziny zarazowatych (dawniej zwykle zaliczany do trędownikowatych). Obejmuje ponad 50 gatunków roślin zielnych[4] występujących w Afryce, tropikalnej i subtropikalnej Azji oraz w Australii i na wyspach Oceanii[5][4].

Morfologia

Striga asiatica
Pokrój
Rośliny zielne, półpasożytnicze[5].
Liście
Naprzeciwległe w dolnej części pędu, skrętoległe w górnej, wąskie i czasem bardzo zredukowane, wówczas łuskowate[5].
Kwiaty
Wyrastają pojedynczo w kątach liści lub w kłosowatych kwiatostanach na szczycie pędu. Kielich rurkowaty, pięciokrotny. Korona z rurką zgiętą i asymetryczną koroną – z okazałą, trójłatkową wargą dolną i niepozorną, całobrzegą lub dwułatkową wargą górną. Pręciki 4[5].
Owoce
Torebki zawierające liczne, owalne nasiona[5].

Systematyka

Pozycja systematyczna

Rodzaj zaliczany w nowszych ujęciach systematycznych do rodziny zarazowatych (np. według APweb prezentującej aktualizowany system APG IV z 2016), czasem, zwłaszcza w starszych źródłach klasyfikowany do trędownikowatych[6].

Wykaz gatunków[4]
  • Striga aequinoctialis A.Chev. ex Hutch. & Dalziel
  • Striga alba Pennell
  • Striga angolensis K.I.Mohamed & Musselman
  • Striga angustifolia (D.Don) C.J.Saldanha
  • Striga asiatica (L.) Kuntze
  • Striga aspera (Willd.) Benth.
  • Striga barthlottii Eb.Fisch., Lobin & Mutke
  • Striga baumannii Engl.
  • Striga bilabiata (Thunb.) Kuntze
  • Striga brachycalyx Skan
  • Striga chrysantha A.Raynal
  • Striga crispata Sheng Z.Yang, Zi X.Chen, Chien F.Chen & P.H.Chen
  • Striga curviflora (R.Br.) Benth.
  • Striga dalzielii Hutch.
  • Striga densiflora (Benth.) Benth.
  • Striga dewevrei De Wild. & T.Durand
  • Striga diversifolia Pires de Lima
  • Striga elegans Benth.
  • Striga ellenbergeri A.Raynal
  • Striga flava Miq.
  • Striga forbesii Benth.
  • Striga fulgens (Engl.) Hepper
  • Striga gastonii A.Raynal
  • Striga gesnerioides (Willd.) Vatke
  • Striga glumacea A.Raynal
  • Striga gracillima Melch.
  • Striga hallaei A.Raynal
  • Striga hermonthica (Delile) Benth.
  • Striga indica K.M.P.Kumar, P.Jayanthi, A.Rajendran & M.Sabu
  • Striga junodii Schinz
  • Striga kamalii Omalsree, K.M.P.Kumar, M.Sabu & Sunojk.
  • Striga klingii (Engl.) Skan
  • Striga latericea Vatke
  • Striga lepidagathidis A.Raynal
  • Striga linearifolia (Schumach. & Thonn.) Hepper
  • Striga lutea Lour.
  • Striga macrantha (Benth.) Benth.
  • Striga magnibracteata Eb.Fisch. & I.Darbysh.
  • Striga masuria (Buch.-Ham. ex Benth.) Benth.
  • Striga micrantha A.Rich.
  • Striga multiflora Benth.
  • Striga musselmanii Omalsree & V.K.Sreenivas
  • Striga parviflora (R.Br.) Benth.
  • Striga passargei Engl.
  • Striga pinnatifida Getachew
  • Striga primuloides A.Chev.
  • Striga pubiflora Klotzsch
  • Striga schlechteri Pennell
  • Striga spanogheana Miq.
  • Striga squamigera W.R.Barker
  • Striga strigosa R.D.Good
  • Striga sulphurea Dalzell
  • Striga yemenica Musselman & Hepper

Odżywianie

Rośliny należące do rodzaju Striga określane są jako obligatoryjne półpasożyty korzeniowe, jednak siewki w pierwszym okresie wzrostu są pozbawione chlorofilu i całkowicie uzależnione od dostępu węgla organicznego pochodzącego od żywiciela[7]. Dzięki zjawisku dyskryminacji izotopów węgla przez enzymy Rubisco i PEPC możliwe było ustalenie w jakim stopniu rośliny pasożytnicze korzystają ze związków organicznych organizmu żywicielskiego. Około 28% i 35% węgla w dojrzałych liściach odpowiednio S. hermonthica i S. asiatica pochodziło z roślin żywicielskich o fotosyntezie C4[8]. Na różnym etapie rozwoju od żywiciela pochodzi od 20% do 85% węgla wchodzącego w skład organizmu pasożytniczego, przeprowadzającego fotosyntezę C3[8][9].

Przypisy

  1. ↑ Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. ↑ Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2012-11-14] (ang.).
  3. ↑ a b Index Nominum Genericorum. [dostęp 2012-11-14].
  4. ↑ a b c Striga Lour., [w:] Plants of the World Online [online], Royal Botanic Gardens, Kew [dostęp 2024-12-29].
  5. ↑ a b c d e Striga. [w:] Flora of China [on-line]. eFloras.org. [dostęp 2012-11-14]. (ang.).
  6. ↑ Genus: Striga. [w:] Germplasm Resources Information Network (GRIN) [on-line]. United States Department of Agriculture. [dostęp 2012-11-02]. (ang.).
  7. ↑ Dörr Inge. How Striga Parasitizes its Host: a TEM and SEM Study. „Ann. Bot.”. 79 (5), s. 463–472, 1997. DOI: 10.1006/anbo.1996.0385. 
  8. ↑ a b MC. Press, N. Shah, JM. Tuohy, GR. Stewart. Carbon isotope ratios demonstrate carbon flux from c(4) host to c(3) parasite.. „Plant Physiol”. 85 (4), s. 1143–1145, Dec 1987. PMID: 16665818. 
  9. ↑ Graves J.D., Wylde A,. Press M.C., Stewart G.R.. Growth and carbon allocation in Pennisetum typhoides infected with the parasitic angiosperm Striga hermonthica. „Plant Cell Environ.”. 13 (4), s. 367–373, 1990. DOI: 10.1111/j.1365-3040.1990.tb02140.x.