Su-12

Su-12

Dane podstawowe
Państwo	ZSRR
Producent	Suchoj
Typ	samolot rozpoznawczy / samolot wsparcia artyleryjskiego
Załoga	3-4 osoby
Historia
Data oblotu	26 sierpnia 1947
Dane techniczne
Napęd	2 × 14-cylindrowy silnik gwiazdowy ASz-82FN
Moc	1380 kW (1850 KM)
Wymiary
Rozpiętość	21,57 m
Długość	11,92 m
Wysokość	5,54 m
Powierzchnia nośna	52 m²
Masa
Własna	6970 kg
Osiągi
Prędkość maks.	530 km/h
Pułap	11000 m
Zasięg	1140 km
Dane operacyjne
Uzbrojenie
4 × 20 mm działka Berezin B-20 ładunek do 800 kg bomb
Użytkownicy
ZSRR
Rzuty
Multimedia w Wikimedia Commons

Su-12 (ros.Су-12) – czteromiejscowy samolot rozpoznawczy produkcji ZSRR z okresu po II wojnie światowej. Samolot zbudowany w oparciu o niemiecki samolot rozpoznawczy Focke-Wulf Fw 189

Historia

W czasie II wojny światowej ZSRR nie posiadał wyspecjalizowanego samolotu rozpoznawczego, a tym bardziej samolotu wsparcia artyleryjskiego, maszyny mogącej korygować ostrzał artyleryjski. Początkowo zadania te wykonywały samoloty Po-2, Su-2, a od 1943 roku samoloty Ił-2. W listopadzie 1943 roku biuro konstrukcyjne Suchoja opracowało samolot Su-12 (robocze oznaczenie RK). Projekt oparto na konstrukcji niemieckiego samolotu Fw-189. Od pierwowzoru różnił się zwiększonymi rozmiarami oraz zastosowaniem radzieckich, mocniejszych silników ASz-62. Niestety projekt samolotu został odrzucony. Dopiero interwencja marszałka artylerii Nikołaja Woronowa spowodowała, że prototyp został przywrócony do prób w locie. Zwiększono załogę do 4 osób oraz zmieniono silniki samolotu na ASz-82 FN. Prototyp został oblatany 26 sierpnia 1947 roku. Testy wykazały szereg niedomagań samolotu, które miały być usunięte w czasie produkcji seryjnej. Rozważano produkcję samolotu w czechosłowackich zakładach Aero, które miało doświadczenie w produkcji Fw 189. W wyniku braku zdolności produkcyjnych oraz preferowaniu samolotów odrzutowych, projekt samolotu został odrzucony.

Opis konstrukcji

Dwusilnikowy wolnonośny dolnopłat o konstrukcji całkowicie metalowej, w układzie dwubelkowym. Dwie belki kadłubowe, z gondolami silnikowymi w przedniej części i statecznikami pionowymi w ogonowej części, umieszczone pod skrzydłami. Statecznik poziomy w ogonie samolotu, łączący stateczniki pionowe. Podwozie samolotu klasyczne, wciągane do gondoli silnikowych. Śmigła czterołopatowe.

Linki zewnętrzne

• Su-12 na stronie airwar.ru. airwiki.org. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-06-13)].